Η επίσκεψη Μακρόν στο φόντο μιας πολλά υποσχόμενης μεταστροφής

Μέχρι πριν από λίγα εικοσιτετράωρα η Αθήνα, αλλά και η χώρα ολόκληρη, ζούσε στον ρυθμό της ηχηρής επίσκεψης του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Εμανουέλ Μακρόν. Η πρώτη επίσημη επίσκεψη στη φρέσκια θητεία του επικεφαλής της φίλτατης χώρας ανήκε δικαιωματικά στην Ελλάδα. Αυτό θέλησε να υπογραμμίσει ο ίδιος σε πλείστες δηλώσεις του και επιμέρους επαφές κατά την παραμονή του στην πρωτεύουσα. Ο Γάλλος Πρόεδρος επιδίωξε να δώσει μηνύματα συμβολισμού σε κάθε συνάντηση και ομιλία του. Παράλληλα, ο ίδιος και η σύζυγός του, που αποτελεί για αρκετούς σύμβολο γυναικείας χειραφέτησης στην Ευρώπη, με κάθε ευκαιρία τόνιζαν τις αδελφικές σχέσεις της Γαλλίας με την Ελλάδα στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικογένειας.

Ο Μακρόν έδειχνε να απολαμβάνει τα –δύο και όχι τρία, όπως συνηθίζουν οι Γάλλοι– σταυρωτά φιλιά του γαλλοτραφέντος Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου. Ακόμη περισσότερο φάνηκε να απολαμβάνει και να ανταποδίδει την εγκαρδιότητα με την οποία τον περιέβαλε δημόσια ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Μια εγκαρδιότητα με ένταση που λίγοι ανέμεναν, δεδομένου του ότι στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές της Γαλλίας ο πρωθυπουργός μας στήριξε δημόσια τον αριστερό υποψήφιο Ζαν-Λικ Μελανσόν, λέγοντας τότε ότι τυχόν εκλογή του Εμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία «θα σημάνει τη συνέχιση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής».

Η τωρινή στάση του Τσίπρα απέναντι στην επίσκεψη Μακρόν μοιάζει να αποτελεί ορόσημο μιας συνολικής και σχεδιασμένης μεταστροφής. Ιδίως στο πρόσωπο του πρωθυπουργού η μεταστροφή αυτή έχει τόσο χαρακτήρα αλλαγής μείγματος πολιτικής όσο και πρόδηλη επέκταση στην πολιτική συνθηματολογία. Προφανώς μαθαίνοντας από τα αρνητικά αποτελέσματα μιας δογματικής αριστερίστικης πολιτικής στην αρχή της θητείας του, αλλά ενδεχομένως αξιολογώντας και τη δημοσκοπική κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ, εδώ και αρκετό καιρό ο Έλληνας πρωθυπουργός καμία σχέση δεν έχει με τον Αλέξη Τσίπρα του 2015. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε πότε και γιατί έγινε αυτή η μεταστροφή, μολονότι είναι σαφές ότι η αλλαγή δεν έγινε στιγμιαία, αλλά με επικοινωνιακή δεξιότητα και στρατηγική.

Είναι αλήθεια ότι η μεταστροφή της κυβερνητικής πρακτικής προηγήθηκε της αλλαγής συνθηματολογίας από τον πρωθυπουργό. Έτσι, ακόμη και σήμερα, ο λόγος του στείρου κρατισμού συνεχίζει να ηχεί σε δηλώσεις της κυβέρνησης, ιδίως ορισμένων υπουργών. Όμως, ραγδαία μετά το δραματικό δημοψήφισμα που χώρισε απαράδεκτα τους Έλληνες πριν από δύο και πλέον χρόνια και έθεσε σε κίνδυνο τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη, ο πρωθυπουργός άρχισε να δεσμεύεται για την υλοποίηση πολιτικών φορολογικής πειθαρχίας και ιδιωτικοποιήσεων, σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από την πλειοψηφική ετυμηγορία των Ελλήνων. Η εμφανής πλέον πρόοδος στον έλεγχο των δημοσιονομικών και των αποκρατικοποιήσεων και παραχωρήσεων σε ιδιώτες, που πολύ δεξιότερα κόμματα δεν είχαν καταφέρει, είναι ένα κρίσιμο σημείο αλλαγής του οικονομικού κλίματος στη χώρα. Επιπλέον, συμβάλλει στην πολύ θετικότερη αξιολόγηση των οικονομικών προοπτικών της χώρας από τους δανειστές μας και τους διεθνείς συμβούλους τους.

Ομοίως, στον τομέα της προσέγγισης της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη η μεταστροφή πολιτικής ήταν απότομη και, απ’ ό,τι μπορεί κανείς να κρίνει, σωτήρια για τη χώρα. Σταδιακά ο ευρωσκεπτικισμός του Τσίπρα μπολιάστηκε με σημειακές θετικές δηλώσεις για τη συμβολή του κοινού νομίσματος στο μέλλον της χώρας. Προχθές, στην εισαγωγή της ομιλίας Μακρόν από της Πνυκός, ο πρωθυπουργός μίλησε για την αναγκαιότητα ύπαρξης της Ευρωζώνης, αλλά και για τις αλλαγές που απαιτούνται άμεσα για να αποφευχθούν δυσλειτουργίες στο μέλλον.

Με μόνη την αναφορά της θεαματικής μεταστροφής του πρωθυπουργού σε δύο καίριους τομείς για την έξοδο της πατρίδας μας από την κρίση καταλαβαίνει κάθε αντικειμενικός παρατηρητής ότι η αλλαγή πολιτικής έφερε απτά αποτελέσματα στη βελτίωση της θέσης της χώρας. Η βελτίωση αυτή ήταν αναπόφευκτο να αναγκάσει τον Αλέξη Τσίπρα να αλλάξει τη ρητορική του. Έτσι, ο πρωθυπουργός εργαλειοποίησε εύλογα το αποτέλεσμα εφαρμογής από τον ίδιο πολιτικών που για χρόνια δαιμονοποιούσε, προκειμένου να επωφεληθεί πολιτικά από τη θετική ανταπόκριση της κοινωνίας στο αποτέλεσμα αυτό. Όπως και η πανθομολογουμένως επιτυχημένη επίσκεψη Μακρόν στην Ελλάδα, τα αποτελέσματα της ορθολογικής διακυβέρνησης σε σημαντικούς τομείς των κοινών της χώρας φαίνεται να διασώζουν προς το παρόν τον δημοσκοπικά ταλαιπωρημένο Αλέξη Τσίπρα κι ας τον ανάγκασαν να περιστείλει την επαναστατική ρητορική του.