Η πετρελαιοκηλίδα ανέδειξε τις κυβερνητικές αδυναμίες

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας εκτίθεται κρατώντας αποστάσεις από το πρόβλημα.

Στην πολιτική ποτέ δεν μπορείς να κάνεις σχεδιασμό που να δεσμεύει τις εξελίξεις, γιατί υπάρχει πάντα το στοιχείο του απροόπτου. Στην περίπτωση της κυβέρνησης Τσίπρα το απρόοπτο έχει τη μορφή της βύθισης του πετρελαιοφόρου «Αγία Ζώνη ΙΙ» και της πετρελαιοκηλίδας που χάλασε την εικόνα της λεγόμενης αθηναϊκής Ριβιέρας.

Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο ο επικοινωνιακός, προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης προσπάθησε να ενισχύσει τη δημόσια εικόνα του πρωθυπουργού και να στήσει ένα πρόχειρο οικονομικό success story αξιοποιώντας τα «μπάνια του λαού» και την προσωρινή έξοδο των πολιτών από μια δύσκολη καθημερινότητα.

Η αναμέτρηση Μητσοτάκη-Τσίπρα στη ΔΕΘ, με τον πρώτο να κερδίζει ξανά με χαρακτηριστική άνεση τη μάχη της ουσίας και των εντυπώσεων, έκανε πιο δύσκολο το έργο της κυβέρνησης. Στη συνέχεια ήρθαν η βύθιση του πετρελαιοφόρου και η πετρελαιοκηλίδα, για να αναδείξουν τη χαμηλή ποιότητα της κυβέρνησης και να ανατρέψουν πλήρως τον πολιτικό σχεδιασμό της.

Μεγάλο κόστος

Η υπόθεση της πετρελαιοκηλίδας έχει μεγάλο πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση Τσίπρα. Όσα προηγήθηκαν και όσα ακολούθησαν τη βύθιση του «Αγία Ζώνη ΙΙ» ενίσχυσαν την εντύπωση ότι η δημόσια διοίκηση και οι διάφορες «αρμόδιες» υπηρεσίες ακολουθούν μια πορεία από το κακό στο χειρότερο.

Η δυνατότητα των μικρών πετρελαιοφόρων αυτού του τύπου να αποφεύγουν τους ελέγχους από διεθνώς αναγνωρισμένους νηογνώμονες, το λαθρεμπόριο πετρελαίου που ανθεί παρά τις κυβερνητικές δεσμεύσεις ότι θα το αντιμετώπιζε αποτελεσματικά αυξάνοντας κατά τουλάχιστον 1 δισ. τα έσοδα του κράτους, τα παρένθετα πρόσωπα που ελέγχουν εταιρείες-φαντάσματα, η αδυναμία εφαρμογής των σχεδίων αποτροπής της καταστροφής του περιβάλλοντος και της έγκαιρης απορρύπανσης, όλα έχουν σχέση με το επίπεδο της δημόσιας διοίκησης και της διακυβέρνησης.

Είναι γνωστό ότι ο κ. Τσίπρας εφαρμόζει, για προφανείς εκλογικούς λόγους, το δόγμα της ελάχιστης προσπάθειας και της έλλειψης οποιασδήποτε αξιολόγησης στο Δημόσιο. Εμφανίζει μάλιστα τον πρόεδρο της ΝΔ κ. Μητσοτάκη, ο οποίος υποστηρίζει το αυτονόητο, ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά ένας πολυδαίδαλος διοικητικός μηχανισμός με 600.000 υπαλλήλους χωρίς την εφαρμογή της αξιολόγησης, ως… επικίνδυνο για τα δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων και του ελληνικού λαού.

Το ποιος είναι επικίνδυνος για τα δικαιώματα και τα καλώς εννοούμενα συμφέροντά μας αποδείχθηκε στην πράξη με τη βύθιση του «Αγία Ζώνη ΙΙ» και την πετρελαιοκηλίδα.

Αδιαφορία για τον πολίτη

Ο τρόπος που χειρίστηκαν τη μεγάλης κλίμακας καταστροφή του περιβάλλοντος από τη Σαλαμίνα μέχρι τη Γλυφάδα και ορισμένες άλλες περιοχές ο υπουργός Ναυτιλίας κ. Κουρουμπλής, βουλευτές και στελέχη των δύο κυβερνητικών κομμάτων και ο ίδιος ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας έδειξε πόσο μακριά από την καθημερινότητα του πολίτη είναι η σημερινή εξουσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι πολιτικές δυνάμεις που συνεργάστηκαν μαζί του –μεταξύ των οποίων και κάποιοι αμφίβολης ποιότητας οικολόγοι– είχαν κάνει τα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη σημαία τους για να δημιουργήσουν δυναμική εξουσίας. Τώρα όμως που βρίσκονται στην κυβέρνηση αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα σαν μια ενοχλητική λεπτομέρεια η οποία διαταράσσει τη μεγάλη απόλαυση της άσκησης της εξουσίας και της νομής της.

Το κακό παράδειγμα έδωσε ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, ο οποίος επέλεξε να μην επισκεφθεί τις πληγείσες από την πετρελαιοκηλίδα περιοχές και να μη σταθεί στο πλευρό των πολιτών που είδαν την ποιότητα της ζωής τους να πέφτει και τα επαγγελματικά τους προβλήματα να μεγαλώνουν, σε μια προσπάθεια να περιορίσει τη φθορά της δημόσιας εικόνας του.

Πρόκειται για ένα ακόμη πολιτικό και επικοινωνιακό λάθος του Μαξίμου, το οποίο ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση θα πληρώσουν ακριβά. Ο πρόεδρος της ΝΔ κ. Μητσοτάκης μεγάλωσε το πολιτικό πρόβλημα του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα δίνοντας το «παρών» από την πρώτη στιγμή στις παραλίες που δέχτηκαν τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική επιβάρυνση και στο πλευρό των επαγγελματιών που χάνουν το ψωμί τους εξαιτίας των κυβερνητικών λαθών και παραλείψεων.

Στην αντίληψη της ευρύτερης κοινής γνώμης ενισχύεται η εικόνα μιας κυβέρνησης η οποία έχει οδηγήσει την αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης και των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών σε νέα βάθη και ενός πρωθυπουργού ο οποίος, αφού εκμεταλλεύτηκε πολιτικά, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση, τα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη, τώρα αδιαφορεί προκλητικά γι’ αυτά.

Φθαρμένα υλικά

Το απίθανο πολιτικό σόου που έστησε ο υπουργός Ναυτιλίας κ. Κουρουμπλής στην προσπάθειά του να παραμείνει στην κυβέρνηση παρά τις σοβαρές ευθύνες του για την αρνητική εξέλιξη της υπόθεσης έδειξε πόσο χαμηλής ποιότητας είναι τα πολιτικά υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένη η κυβέρνηση.

Ο κ. Κουρουμπλής είναι γνήσιος εκπρόσωπος του πιο παρακμιακού τμήματος του παλαιού ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική του δραστηριότητα στηρίζεται σε ένα αξιοπερίεργο μείγμα κουτοπονηριάς, καιροσκοπισμού και ανικανότητας. Αυτό το άθροισμα των πιο φθαρμένων πολιτικών στελεχών του παλαιού ΠΑΣΟΚ και του τμήματος της ΝΔ που μετεξελίχθηκε σε ΑΝΕΛ διαφημίζεται από την κυβέρνηση –μαζί με ανάλογης ποιότητας στελέχη της ριζοσπαστικής Αριστεράς– ως το «νέο» στην πολιτική ζωή της χώρας.

Το σύστημα εξουσίας δείχνει την πραγματική ποιότητα των πολιτικών υλικών τα οποία το αποτελούν σε συνθήκες μεγάλης πολιτικής και κοινωνικής πίεσης. Το «νέο» που διαφημίζει η κυβέρνηση Τσίπρα αποδεικνύεται χειρότερο και από το παλιό.

Άσκηση επιρροής

Ο τρόπος με τον οποίο άφησε η κυβέρνηση να εξελιχθούν τα πράγματα πριν και μετά τη βύθιση του «Αγία Ζώνη ΙΙ» δείχνει την αδιαφορία της για την προστασία του περιβάλλοντος. Μέχρι αυτοί που δηλώνουν οικολόγοι και συνεργάζονται με την κυβέρνηση υιοθέτησαν μια επιχειρηματολογία που δίνει απόλυτη προτεραιότητα στην προσπάθεια διατήρησης της «καρέκλας» και δείχνει πλήρη έλλειψη οικολογικής ευαισθησίας.

Το κωμικοτραγικό είναι ότι τα ίδια κυβερνητικά στελέχη χρησιμοποιούν το υποτιθέμενο ενδιαφέρον τους για την προστασία του περιβάλλοντος προκειμένου να ασκήσουν επιρροή προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση και συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Την επιρροή αυτή μπορεί να ασκούν για πολιτικούς ή για άλλους λόγους. Τα παραδείγματα αφθονούν.

Στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού συνεχίζεται η αγωνιώδης αναζήτηση του δάσους προκειμένου να περιοριστεί ή να ματαιωθεί μια μεγάλη επένδυση στην οποία είναι αντίθετοι πολλοί βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Η επένδυση της Eldorado Gold στα χρυσωρυχεία της Χαλκιδικής έχει μετατραπεί σε έναν μαραθώνιο με τεράστιο κόστος για τους Καναδούς επενδυτές, επειδή ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει την επένδυση και η κυβέρνηση επικαλείται την προστασία του περιβάλλοντος για να κρατήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες.

Ίδια γεύση αφόρητης οικολογικής υποκρισίας σε ζητήματα που σχετίζονται με την ανάπτυξη των αιολικών πάρκων και την τουριστική ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών. Διάφορα παρακλάδια του ΣΥΡΙΖΑ και των εκπροσώπων του οικολογικού «κινήματος» που συνεργάζονται με αυτόν, όπως και εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, επικαλούνται απίθανες δικαιολογίες για να σταθούν εμπόδιο στην ανάπτυξη και στη συνέχεια να τη διαπραγματευτούν με πολιτικούς ή άλλους ρόλους. Έχουν φτάσει στο σημείο να καθυστερούν μεγάλης κλίμακας προγράμματα αξιοποίησης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας εκφράζοντας ταυτόχρονα την ευαισθησία τους για την προστασία του περιβάλλοντος από τις συνέπειες της ενεργειακής εξάρτησης από το πετρέλαιο και τον λιγνίτη.

Η βύθιση του πετρελαιοφόρου «Αγία Ζώνη ΙΙ» και η ρύπανση του περιβάλλοντος που ακολούθησε στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας συνέβαλαν με δραματικό τρόπο στην πολιτική απομυθοποίηση της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού.