Πόσο γευστική είναι αλήθεια αυτή η γεμάτη αντιβιοτικά μπριζόλα;

Στις ΗΠΑ το 80% των αντιβιοτικών που καταναλώνονται χρησιμοποιούνται στα ζώα, για τη γρηγορότερη ανάπτυξή τους. Την ίδια στιγμή σε ολόκληρο τον κόσμο παρατηρείται το φαινόμενο της αντίστασης των οργανισμών στα αντιβιοτικά – το «κόλπο» δηλαδή δεν φαίνεται να πιάνει πια. Και είναι αυτός ο λόγος που πολλοί σημειώνουν πως η χρήση τους στα ζώα μέχρι το 2030 θα αυξηθεί κατά 53%.

Το κέντρο For Disease Dynamics, Economics & Policy, το ίδιο που μας ενημερώνει για τις διατροφικές νόσους, προειδοποιεί. Όχι τις βιομηχανίες κρέατος –αυτές σπάνια ακούν, αλλά τους καταναλωτές.

Προτείνει δραστική μείωση του κρέατος από τις διατροφικές μας συνήθειες, στα 40 γραμμάρια την ημέρα (στο μέγεθος δηλαδή ενός μπιφτεκιού) που αντίστοιχα θα οδηγούσε στην μείωση της παγκόσμιας κατανάλωσης κατά 66%. Στις ΗΠΑ η ημερήσια κατανάλωσης κρέατος υπολογίζεται στα 260 γραμμάρια την ημέρα. Μια απλή μαθηματική πράξη λοιπόν είναι αρκετή για να συνειδητοποιήσουμε την αλήθεια της πρότασης του κέντρου. Ο διευθυντής του, Ramanan Laxminarayan, εξάλλου δήλωσε στο περιοδικό Time: «δεν προσπαθούμε να κάνουμε τον κόσμο χορτοφάγους αλλά δεν χρειάζεται να τρώμε κρέας τρεις φορές την ημέρα 365 ημέρες τον χρόνο. Δεν είναι βιώσιμο και δεν είναι καλό για την υγεία μας».

Η Κίνα, πρόσφατα, άλλαξε τις θρεπτικές οδηγίες προς τους πολίτες της προτείνοντας μείωση από 70 γραμμάρια ημερήσιας κατανάλωσης κρέατος στα 40 γραμμάρια.

Πριν ένα χρόνο η Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ομώνυμα συμφώνησε σε ενέργειες για τη μείωση κατανάλωσης αντιβιοτικών στην βιομηχανία του κρέατος. Ωστόσο, ελάχιστα έγιναν προφανώς γιατί τα συμφέροντα είναι πολλά και ισχυρά.

Η βιομηχανική κτηνοτροφία μοιάζει με την πορνογραφία: δύσκολα την ορίζεις, αλλά εύκολα την αναγνωρίζεις. Στην εντατικοποιημένη κτηνοτροφία τα ζώα –που συχνά στεγάζονται ανά δεκάδες ή χιλιάδες (το τυπικό κλουβί για κότες δίνει στην καθεμιά χώρο 0,04 τ.μ.)– υπόκεινται σε γενετικές τροποποιήσεις, περιορισμούς στην κίνησή τους και απόλυτα μη φυσική διατροφή.

Τα κοτόπουλα π.χ. έχουν υποστεί προσαρμογές ώστε να μεγαλώνουν στον μισό χρόνο. Από την άλλη, η ζήτηση για άπαχο χοιρινό κρέας έχει οδηγήσει τη βιομηχανία να δημιουργήσει νέες ράτσες, που υποφέρουν από προβλήματα καρδιάς, υπερένταση, και άγχος, παράγοντες που παράγουν περισσότερα οξέα, ενώ μετά τον αποθηλασμό της μια γουρουνίτσα δέχεται ορμονική ένεση για να επανέλθει γρήγορα στον κύκλο της, έτσι ώστε να είναι πάλι έτοιμη να γονιμοποιηθεί τεχνητά σε μόλις τρεις εβδομάδες.

Επιπλέον όλα αυτά γίνονται σε τραγικές συνθήκες για τα ζώα δοκιμάζοντας την ηθική μας. προκειμένου να τραφούμε πρέπει ένας ανυπολόγιστος αριθμός ζώων να υποφέρει τόσο πολύ;

Η ταμπέλα της ελευθέρας βοσκής, που φοριέται τελευταία, τις περισσότερες φορές είναι αυθαίρετη και άκρως παραπλανητική, ενώ ο όρος «βιολογικό» σίγουρα σημαίνει κάτι, αλλά όχι τόσα όσα του αποδίδουμε.

Το να παραιτηθεί κανείς από τη γεύση της μπριζόλας ή του γύρου είναι μια απώλεια που ξεπερνάει την απολαυστική εμπειρία.

Τα ζώα έχουν δικαιώματα και πρέπει να διεκδικήσουμε καλύτερες συνθήκες για κείνα πριν φτάσουν στο πιάτο μας. Και αν τα δικαιώματά τους δεν είναι επαρκές επιχείρημα για να πειστείτε, τι γίνεται με τη δική σας υγεία; Αν είμαστε ό,τι τρώμε, επιθυμείτε να φορτώνετε τον οργανισμό σας με τοξίνες, ορμόνες και αντιβιοτικά μόνο και μόνο επειδή έτσι αποφάσισε η βιομηχανία πως πρέπει να εκτρέφει τα ζώα; Στόχος της βιομηχανίας δεν είναι να μας ταΐσει, αλλά το κέρδος, και στο βωμό του γίνονται εγκλήματα. Το φαγητό είναι πολιτισμός και πρέπει έτσι να το αντιμετωπίζουμε καθημερινά.