Το ίντερνετ σκοτώνει τις εφημερίδες; - Free Sunday
Το ίντερνετ σκοτώνει τις εφημερίδες;

Το ίντερνετ σκοτώνει τις εφημερίδες;

Σήμερα ίσως να παραβαίνω μια υπόσχεση που είχα δώσει, στον εαυτό μου, πριν από 10 χρόνια: να μην ξαναρθρογραφήσω σε εφημερίδα που τυπώνεται σε χαρτί χωρίς να έχει σχέδιο για την επιβίωσή της στην ψηφιακή εποχή.

Επηρεασμένος από τον Philip Meyer που με μια δραματοποιημένη ανάλυση στο βιβλίο του «The Vanishing Newspaper» εκτιμούσε ότι το 2043 «ο τελευταίος ξεζουμισμένος αναγνώστης τσαλακώνει και πετά το τελευταίο φύλλο της τελευταίας εφημερίδας», θεωρούσα και συνεχίζω να πιστεύω πως οι εφημερίδες ως χάρτινο ενημερωτικό προϊόν έχουν ήδη μπει σε φθίνουσα πορεία. Το επιβεβαιώνουν και οι πιο πρόσφατες μελέτες, τοποθετώντας τη χρονική στιγμή του τέλους των εφημερίδων, στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 2020. Το σηματοδοτεί η εντεινόμενη κρίση εμπιστοσύνης στα «παραδοσιακά» μέσα ενημέρωσης, που κατευθύνει εκατομμύρια αναγνώστες –ιδιαίτερα στην Ελλάδα– στις ενημερωτικές ιστοσελίδες κάθε είδους (good news ή fake news…), αλλά και στο Facebook και στα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Είναι όμως το internet η αιτία του προαναγγελθέντος θανάτου ή, αντίθετα, η απομάκρυνση των περισσότερων εφημερίδων από τα βασικά στοιχεία της καλής δημοσιογραφίας που τις κατάντησε προϊόν του lifestyle, του infotainment και του εύκολου εντυπωσιασμού;

Και πολύ περισσότερο η απομάκρυνση από τον ανεξάρτητο ελεγκτικό, ερευνητικό και αποκαλυπτικό ρόλο που αναμένεται να χαρακτηρίζει την «Τέταρτη Εξουσία».

Υπάρχει λύση; Ναι, για όσους αντιλαμβάνονται πως στον αχανή κυβερνοχώρο αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία η επώνυμη άποψη, η έγκυρη ενημέρωση και η εμπεριστατωμένη σύνοψη.

Ναι, γι’ αυτούς που κατανοούν ότι οι σημερινοί νέοι δεν ενδιαφέρονται να διαβάσουν εφημερίδες, δεν αγοράζουν CD, ούτε χρησιμοποιούν τους έντυπους οδηγούς και κατάλογους. Πως βρίσκουν ό,τι ζητούν στο διαδίκτυο γρήγορα και κυρίως δωρεάν. Και πως, ακόμη, αποφεύγουν να πληρώσουν οτιδήποτε για ψυχαγωγία ή ενημέρωση εκτός από τα εισιτήρια συναυλιών και κινηματογραφικών ταινιών. Πως νιώθουν απέχθεια απέναντι στα κλασικά διαφημιστικά μηνύματα, τα οποία θεωρούν ενοχλητικά και ανώφελα.

Νομίζω ότι η εφημερίδα που φιλοξενεί το άρθρο μου σήμερα έχει τέτοια χαρακτηριστικά:)