Ο σφυγμός της κοινωνίας
Δεκέμβριος του 2014 και όλη η Ελλάδα ασχολείται με το περίφημο mail Χαρδούβελη. Ακριβής πληροφόρηση για το περιεχόμενό του δεν υπάρχει, αλλά μια πρωτοφανής για ελληνικά πολιτικά και δικαστικά χρονικά κίνηση δίνει στις φήμες υπόσταση: το κείμενο στα αγγλικά αναρτάται στην ιστοσελίδα του Συμβουλίου της Επικρατείας, προκειμένου να "ενημερωθούν" οι δικαστές για το γεγονός ότι η Κυβέρνηση άλλα λέει στο εσωτερικό (άλλα υπόσχεται στους δικαστές) και άλλα δεσμεύεται προς την Τρόϊκα. Έτσι το email Χαρδούβελη αποκτά σάρκα και οστά και η τότε Κυβέρνηση Σαμαρά δέχεται ένα μεγαλοπρεπές κλάδεμα. Κλάδεμα ευθέως πολιτικό, προερχόμενο από Δικαστές, αλλά όχι από Δικαστική απόφαση ...
Είναι προφανές ότι εκείνη τη στιγμή ο Πρόεδρος του ΣτΕ ... αφουγκράστηκε το σφυγμό της κοινωνίας !
Οι δικαστές όχι μόνο αφουγκράζονται το σφυγμό της κοινωνίας, αλλά τον υιοθετούν κιόλας: Το μνημόνιο μας επιβλήθηκε, το μνημόνιο μας οδηγεί σε αδιέξοδο, η αυτοθυσία των Ελλήνων έχει σκοπό της διάσωση της χώρας, λες και είναι διαφορετικό πράγμα η χώρα από τους πολίτες της. Υπάρχει πολιτικός όλου του φάσματος που δεν έχει πει περίπου αυτά;
Ο Δικαστής δε χρειάζεται να πιάνει το σφυγμό, διότι ο ίδιος είναι μέρος του σφυγμού. Και ο Δικαστής κοινωνία είναι και έχει άποψη. Χρειάζεται να έχει ταλέντο (πλήρης κατάρτιση, ατσάλινη θέληση και απόλυτη αφοσίωση) για να διατυπώνει ορθή κρίση, αντίθετη ακόμη και στα προσωπικά του πιστεύω ή θέλω, τηρώντας το νόμο.
Εφικτότητα υπό μία προϋπόθεση
Είναι εφικτό; Φυσικά ναι. Τι προϋποθέτει; Ειλικρίνεια !
Ο νόμος και η νομική επιστήμη έχουν συγκεκριμένους κανόνες εφαρμογής οι οποίοι πιστοποιούν στο τέλος την ορθότητα της δικαστικής απόφασης. Στο επίπεδο της συνταγματικότητας των νόμων είναι πιθανό η ιδεολογική και η ευρύτερη κοινωνικοοικονομική θέση του δικαστή να επηρεάσει κάποιες από τις τελικές του κρίσεις.
Παράδειγμα: Είναι συνταγματικός ο αριθμός 4 για το πλήθος των καναλιών; Αν είσαι τοποθετημένος περισσότερο υπέρ της ατομικής ελευθερίας και δράσης έναντι της κρατικής παρέμβασης, η απάντηση μπορεί να είναι όχι. Αν είσαι οπαδός του ρυθμιστικού και παρεμβατικού ρόλου του κράτους η απάντηση μπορεί να είναι ναι. Τα ίδια αναλογικά μπορούν να διατυπωθούν και για το "μεγάλο" παλιότερα θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων αλλά και για τα περισσότερα τρέχοντα καθημερινά ζητήματα.
Έχει τα άκαμπτα σημεία του, έχει και τα ελαστικά, τα επιδεχόμενα ερμηνειών. Το Σύνταγμα είναι "φιλελεύθερο" ή "σοσιαλιστικό" ή ότι άλλο θέλετε, όταν αντίστοιχα η κοινωνία αισθάνεται έτσι. Και όταν μιλάμε για αναθεώρηση Συντάγματος, μιλάμε για το πώς έχει ήδη διαμορφωθεί ο προσανατολισμός της κοινωνίας.
Η κοινωνία που περιμένει από τη Δικαστική απόφαση να της δώσει ιδεολογικό προσανατολισμό και κατεύθυνση, είναι κοινωνία ανερμάτιστη ή βαθιά διχασμένη. Σε αυτή την περίπτωση, η προσωπική γνώμη του Δικαστή, αποκτά ίσως μεγαλύτερο βάρος. Αλλά αυτό... είναι πρόβλημα της κοινωνίας !
- Tags:
- ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
- ΔΙΚΑΣΤΗΣ