Γιώργος Χαραλαμπόπουλος, παγκόσμιος πρωταθλητής στη χειροπάλη για δεύτερη φορά σε τρία χρόνια - Free Sunday
Γιώργος Χαραλαμπόπουλος, παγκόσμιος πρωταθλητής στη χειροπάλη για δεύτερη φορά σε τρία χρόνια

Γιώργος Χαραλαμπόπουλος, παγκόσμιος πρωταθλητής στη χειροπάλη για δεύτερη φορά σε τρία χρόνια

Ο Γιώργος Χαραλαμπόπουλος είναι Έλληνας πρωταθλητής χειροπάλης, γεννήθηκε το 1975 και ξεκίνησε την πορεία του στον αθλητισμό σε ηλικία οκτώ ετών στο άθλημα της ελληνορωμαικής πάλης, στη συνέχεια μεταπήδησε στο άθλημα της άρσης βαρών γιατί γονείς και προπονητές έβλεπαν μια ασυνήθιστη πηγαία δύναμη, στα δεκαπέντε του έτη τον πήρε η εθνική ομάδα άρσης βαρών όπου και τον κατέταξε στα ταλέντα τη ομάδας και στα δεκαεπτά του σπάει το πανελλήνιο ρεκόρ παίδων, το 1995 αποφασίζει να συμμετάσχει σε αγώνες σωματικής διάπλασης (BodyBuilding) στη Λαμία στο κύπελλο Π.Ε.Σ.Δ. και κερδίζει την πρώτη θέση στη κατηγορία ανδρών +95kg.

Όλα αυτά τα χρόνια κρυφό του πάθος ήταν το μπραντεφερ, η χειροπάλη, άθλημα με το οποίο ασχολήθηκε και ασχολείται τα τελευταία εικοσιτρία χρόνια, διακρίθηκε και αναγνωρίστηκε παγκοσμίως όσο κανένας άλλος Έλληνας χειροπαλαιστής και παραμένει στην ενεργώ δράση κάνοντας μας περήφανους με διεθνής διακρίσεις, όλα αυτά τα χρόνια έχει συλλέξει πάνω από 140 τίτλους και είναι ο λόγος που τον έχουν ονομάσει «Βασιλιά των δυναμικών αθλημάτων». Ο Γιώργος Χαραλαμπόπουλος έχει πάντα στο πλευρό του στους αγώνες και στην προετοιμασία του, τον χειρούργο ορθοπεδικό, Ιωάννη Τσώλο.

FB IMG 1504907618446

Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη χειροπάλη;

Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι πότε ήταν η πρώτη φορά, ήμουν πολύ μικρός, ακόμη δεν ήξερα ότι υπάρχει ως άθλημα κι εγώ το είχα αγαπήσει. Έβαζα αγώνες μπρα-ντε-φερ σχεδόν κάθε μέρα στα σχολικά μου χρόνια, στον στρατό, κάποιες φορές έλυνα και τις διαφορές μου με αυτό. Μάλιστα, όσα χρόνια ήμουν στην εθνική ομάδα άρσης βαρών, έβαζα κρυφά με τους συναθλητές μου, γιατί στο συγκεκριμένο άθλημα απαγορεύεται να σφίγγουν οι δικέφαλοι μύες και αν μας έβλεπε ο προπονητής θα υπήρχαν κυρώσεις. Τότε ήταν η εποχή που γνωρίστηκα με τον αείμνηστο δημοσιογράφο Ηλία Μπαζίνα. Εκείνος μόλις είδε τα χέρια μου είπε ότι είμαι φτιαγμένος για το άθλημα της χειροπάλης και με πήρε στο πρώτο τουρνουά, το 1994, που γινόταν τότε στον Άγιο Δημήτριο. Από τότε κόλλησα. Η τεχνογνωσία, βέβαια, του αθλήματος εκείνα τα χρόνια στην Ελλάδα ήταν σε πολύ χαμηλό επίπεδο, για να καταφέρω το κάτι παραπάνω έπρεπε να ψάχνω σε βιντεοκλάμπ αγώνες και προπονήσεις από το εξωτερικό και να φτιάχνω τα όργανα εκγύμνασης μόνος μου, μια και τα συμβατικά βάρη των γυμναστηρίων δεν βοηθούν ιδιαίτερα για το άθλημά μας, κάτι που συνεχίζω να κάνω ακόμη και σήμερα.

Πώς νιώθεις τη στιγμή που βρίσκεσαι στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και ακούς τον εθνικό μας ύμνο;

Τα συναισθήματα είναι απερίγραπτα, θεωρώ πολύ μεγάλη τιμή για οποιονδήποτε να καταφέρει να μάχεται για την εκπροσώπηση της πατρίδας του. Ειδικά όταν είσαι Έλληνας, υπάρχουν πολλές δυσκολίες, εμπόδια, οικονομικά και επαγγελματικά, καθώς και υποχρεώσεις που πολλές φορές δεν μπορούν να περιμένουν, οπότε το να φτάσεις στη μάχη είναι λύτρωση. Όταν κατά τη διάρκεια των αγώνων καταλαβαίνεις ότι θα είσαι μέσα στα μετάλλια, η ψυχολογία αλλάζει, προστίθεται άλλο ένα 50% σε δύναμη και αντοχή και τα συναισθήματα σε πλημμυρίζουν. Πάνω στο βάθρο ηρεμείς, όταν ακούς τον εθνικό ύμνο και υψώνεις τη σημαία σε κυριεύει μια απέραντη βαθιά συγκίνηση που οι κόποι και οι θυσίες σου έχουν δικαιωθεί, νιώθεις γαλήνη και μια ξεκούραση μετά την επίτευξη του στόχου που ήρθε μέσα από πολλές δυσκολίες.

Δύο χρόνια μετά, βρίσκεσαι και πάλι στον θρόνο του πρωταθλητή. Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Στην Ελλάδα δεν κερδίζουμε κάτι από αυτό. Είτε είναι πανευρωπαϊκό είτε χρυσό παγκόσμιο, η αντιμετώπιση από το κράτος είναι η ίδια, η ανταμοιβή και η επιβράβευσή μου είναι να ακούγεται ο εθνικός μας ύμνος, να χαρίζω όσο το δυνατόν περισσότερη χαρά και υπερηφάνεια στους συμπολίτες μου. Το τελευταίο είναι κάτι που έχουμε ανάγκη από τους αθλητές μας και εδώ θα ήθελα να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον Λευτέρη Πετρούνια που το κατάφερε ξανά. Τα σίγουρα σχέδιά μου, λοιπόν, είναι να συμμετάσχω και στα επόμενα παγκόσμια και πανευρωπαϊκά και φυσικά να χαρίσω ξανά ένα χαμόγελο αισιοδοξίας σε όλους μέσα από ενδεχόμενη διάκρισή μου.

Δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής. Τι θα έλεγες στους νέους που θα ήθελαν να ασχοληθούν με το άθλημα;

Θα ήθελα όλοι να ασχολούνται με τον αθλητισμό ανεξάρτητα από το είδος του αθλήματος. Ο αθλητισμός γενικότερα καλλιεργεί τη δημιουργικότητα, την πρωτοβουλία, την αυτοσυγκέντρωση, και ενισχύει την κρίση και την παρατηρητικότητα, ο αθλητής έχει επίγνωση των αδυναμιών του κι έτσι κατακτά την αυτογνωσία.

Όσο για το άθλημά μου, τη χειροπάλη, οι νέοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι θα καλλιεργήσουν στρατηγική, καλά αντανακλαστικά, αφού άμυνα και επίθεση εδώ γίνονται μέσα σε δευτερόλεπτα, καλή φυσική κατάσταση και τρομερή ενδυνάμωση. Όσοι μπουν στο άθλημα θα πρέπει να έχουν πίστη στην προσπάθεια και αφοσίωση στο όνειρο και στον κάθε στόχο. Εννοείται πως είμαι δίπλα σε κάθε νέο ενδιαφερόμενο, ο οποίος μπορεί να έρθει σε επαφή μ’ εμάς και με τον χώρο μέσα από σχολές στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε αρκετές ακόμη περιοχές της Ελλάδας. Φυσικά όλοι μπορούν να επικοινωνήσουν με την Ελληνική Ομοσπονδία Χειροπάλης στα social media, καθώς και μέσω της επίσημης σελίδας μου στο Facebook.