Στο σημείο χωρίς επιστροφή - Free Sunday
Στο σημείο χωρίς επιστροφή

Στο σημείο χωρίς επιστροφή

Φέτος το κλίμα ήταν τεταμένο από νωρίς, λόγω της κόντρας μεταξύ του υφυπουργού Αθλητισμού Σταύρου Κοντονή με την ΕΠΟ (και κατ’ επέκταση με την FIFA και την UEFA) αλλά και μίας ακόμη χρονιάς κυριαρχίας του Ολυμπιακού εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, που έφερε τους άλλους τρεις «μεγάλους» στις πολεμίστρες. Άλλοτε δικαίως και άλλοτε για να καλύψουν τα δικά τους διοικητικά λάθη και ανεπάρκειες.

Μία σύγκρουση που εξ αρχής έμοιαζε αναπόφευκτη. Σε επίπεδο υφυπουργού Αθλητισμού-ΕΠ0 επειδή ο κ. Κοντονής είχε εξ’ αρχής εντοπίσει τον τρόπο λειτουργίας της ΕΠΟ ως ένα από τα βασικά προβλήματα του χώρου αλλά και επειδή για ιδεολογικούς λόγους πιστεύει πως πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη κυβερνητική παρεμβατικότητα και δυνατότητα ελέγχου στον επαγγελματικό αθλητισμό. Κάτι που φυσικά έρχεται σε σύγκρουση με την ιερή αγελάδα του αυτοδιοίκητου της ΕΠΟ.

Οι τέσσερις έγιναν τρεις, έμειναν δύο
Σε συλλογικό επίπεδο, αυτή τη στιγμή στην ηγεσία των τεσσάρων κραταιών ΠΑΕ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, βρίσκονται τέσσερις ισχυροί επιχειρηματίες, Μαρινάκης, Αλαφούζος, Μελισσανίδης, Σαββίδης, με αντικρουόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία ορίζουν και τις διαφορετικές προτεραιότητές τους στα τεκταινόμενα στο ποδόσφαιρο. Για παράδειγμα οι διοικητικοί ηγέτες των ΠΑΕ Παναθηναϊκός και ΑΕΚ επιθυμούν διακαώς την ανατροπή της ισορροπίας δυνάμεων στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ωστόσο ο κ. Αλαφούζος βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης και με την κυβέρνηση, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν επιθυμεί ο κ. Μελισσανίδης. Πρόκειται συνεπώς για μία απολύτως εύθραυστη συμμαχία. Ήδη ο κ. Σαββίδης εξέφρασε σε όλους τους τόνους και με όλα τα μέσα που διαθέτει την έντονη ενόχλησή του για την απουσία του κ. Αλαφούζου από το πρόσφατο ΔΣ της Super League όπως επίσης και για την απόφασή του να μην παραστεί στη συνάντηση των τεσσάρων «μεγάλων» με τον υφυπουργό Αθλητισμού επειδή δεν έχει τίποτα να συζητήσει με τον κ. Μαρινάκη.

Μια συνάντηση που εξελίχτηκε σε παρωδία, αφού οι τέσσερις έγιναν τρεις μετά την άρνηση του κ. Αλαφούζου και το πρωί της Πέμπτης, λίγες ώρες πριν τη συνάντηση, έγιναν δύο, με συνέπεια την ακύρωσή της. Ο πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός κ. Μαρινάκης μέσω ανακοίνωσης της ΠΑΕ ενημέρωσε ότι δεν θα μπορέσει να παραστεί εφόσον από την ανακοίνωση που εξέδωσε το υφυπουργείο Αθλητισμού για τη συνάντηση προέκυπτε πως θα συζητηθούν και αμιγώς ποδοσφαιρικά θέματα, συνεπώς «θέτει ζητήματα σε σχέση με τη παρουσία του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Ολυμπιακός και τη συμμόρφωση του με το περιοριστικό όρο της μη ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο». Ούτως ή άλλως πάντως το πιθανότερο είναι ότι το περισσότερο που θα προέκυπτε από τη συγκεκριμένη συνάντηση θα ήταν φωτογραφίες με τους τρεις από τους τέσσερις μεγάλους και τον υφυπουργό Αθλητισμού να δίνουν τα χέρια και να κάθονται στο ίδιο τραπέζι, για να τους παρουσιάσει ο κ. Κοντονής το σχέδιό του για μια νέα εποχή στο ποδόσφαιρο, να ακούσει τις προτάσεις τους και να αποσπάσει κάποιες υποσχέσεις, οι οποίες συνήθως ανατρέπονται από την πραγματικότητα.

Διατήρηση κεκτημένων
Το δε σχέδιο του κ. Κοντονή, ακόμη κι αν εξασφάλιζε την ειλικρινή συναίνεση όλων των μεγάλων, προϋποθέτει κάτι που δεν μπορούν να ελέγξουν: τη συγκατάθεση της ΕΠΟ. Σίγουρα, η ΕΠΟ σε κάθε εποχή πλην ελαχίστων εξαιρέσεων έκανε τα χατίρια κάποιου ισχυρού, ο οποίος θεωρούνταν ότι την ελέγχει. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι την ΕΠΟ την εκλέγουν οι τοπικές ποδοσφαιρικές ενώσεις (ΕΠΣ) και αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από σχεδόν… ισόβιους παράγοντες, οι οποίοι στην πορεία των ετών έχουν αποδείξει το βασικό κριτήριο για τις αποφάσεις τους είναι η διατήρηση των κεκτημένων τους.

Και σε κάθε διαμάχη με την πολιτεία το όπλο είναι γνωστό: ο «μπαμπούλας» της αποβολής της ΕΠΟ από την UEFA και τη FIFA άρα και των συλλόγων και της Εθνικής Ελλάδος από τις διοργανώσεις τους. Ο συγκεκριμένος «μπαμπούλας» απειλεί ήδη τον κ. Κοντονή, λόγω της απόφασής του να σταματήσει τη διεξαγωγή του Κυπέλλου. Μια απόφαση που φυσικά και καταργεί το αυτοδιοίκητο. Από την άλλη πλευρά όμως πρόκειται επίσης για απόφαση την οποία του δίνει το δικαίωμα να πάρει ο τελευταίος αθλητικός νόμος. Ένας αθλητικός νόμος o οποίος πέρασε με την έγκριση της FIFA και της UEFA. Γι’ αυτό και ο υφυπουργός Αθλητισμού έχει κάθε δικαίωμα και δίκαιο να απαντάει στην επιστολή της FIFA και της UEFA, πως, σε ελεύθερη μετάφραση, «καλά όλα αυτά που λέτε αλλά την απόφασή μου την έχετε εγκρίνει με την έγκριση του νόμου» και την τελική κρίση θα την κάνει το ΣτΕ, στο οποίο έχει προσφύγει η ΕΠΟ για να ανατρέψει την απόφαση.

Αν το ΣτΕ απορρίψει την προσφυγή της ΕΠΟ ουσιαστικά θα έχουμε φτάσει σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή: ο υφυπουργός δεν θα μπορεί εκ των πραγμάτων και για λόγους κύρους πλέον να κάνει πίσω, το ίδιο και η πλευρά των FIFA, UEFA μετά την επιστολή που απέστειλαν. Ο Γόρδιος Δεσμός μπορεί να λυθεί μόνο με δύο τρόπους: είτε κατόπιν συμφωνίας του υφυπουργού Αθλητισμού με τους «μεγάλους», άρα δεν θα συντρέχουν, θεωρητικά, λόγοι ασφαλείας και δεν θα φανεί ως υποχώρηση. Είτε μέσω υποχώρησης της ΕΠΟ, η οποία να «οικειοποιηθεί» την απόφαση του υφυπουργού: είναι προφανές πως δεν τίθεται ζήτημα αυτοδιοίκητου αν η απόφαση έρθει από την ίδια την Ομοσπονδία, στην οποία θα μεταφερθεί η πίεση αν γίνει ορατός ο κίνδυνος αποκλεισμού των ελληνικών συλλόγων και της Εθνικής Ελλάδος από τις ελληνικές διοργανώσεις και ο υφυπουργός Αθλητισμού εμείνει, δικαίως, στη θέση του.