Ρωμαϊκοί θρίαμβοι για τα ελληνικά πανηγύρια

«Όλες οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν σήμερα να αναγνωρίσουν το θετικό βήμα». Αυτό ήταν ένα σχόλιο του Μεγάρου Μαξίμου, το οποίο θα μπορούσε να είχε γίνει χθες, μετά την ολοκλήρωση της εξόδου Τσίπρα στις αγορές. Όμως δεν έγινε χθες. Αυτό ήταν το σχόλιο, με το οποίο το Μέγαρο Μαξίμου χαιρέτισε την απόφαση του Eurogroup για «μείωση» του χρέους τον Δεκέμβριο του 2016.

Δεν ήξερε το Μέγαρο Μαξίμου ποιο ήταν το περιεχόμενο της απόφασης εκείνου του Eurogroup; Ασφαλώς και το ήξερε, όπως αποδείχτηκε τις αμέσως επόμενες ημέρες που η «εθνική επιτυχία» της «μείωσης του χρέους» οδήγησε σε μία παρατεταμένη διαπραγμάτευση μηνών, με την απειλή της κατάρρευσης να επικρεμάται στην ελληνική κοινωνία και οικονομία.

Χθες το Μαξίμου δεν ήξερε ότι δανείστηκε αναλογικά πιο ακριβά από ό,τι το 2014; Ασφαλώς και το ήξερε. Διότι υπάρχει το απόλυτο μέτρο σύγκρισης, που είναι το επιτόκιο των γερμανικών ομολόγων.

Αυτό, όμως, δεν τους εμπόδισε μόλις ένα τέταρτο μετά το κλείσιμο της «εξόδου» να θριαμβολογήσουν, κάνοντας λόγο για «απόλυτη επιτυχία» που «επιβεβαιώνει την θετική πορεία της ελληνικής οικονομίας, η οποία βαδίζει με σταθερά βήματα προς την οριστική έξοδο από την κρίση και τα μνημόνια».

Την κυβέρνηση δεν την ενδιαφέρει να υπερασπιστεί θετικά το έργο της, όπως το έχει εισηγηθεί για παράδειγμα, ο κατά Βαρουφάκη «άνθρωπος των δανειστών», Γιώργος Χουλιαράκης. Την κυβέρνηση την ενδιαφέρει να ισχυριστεί ότι είναι καλύτερη από την κυβέρνηση Σαμαρά, γιατί εκεί είναι ο συνεκτικός ιστός που συνδέει όλους όσοι στηρίζουν την παραμονή της στην εξουσία. Κι επειδή εξαιτίας των αποτελεσμάτων της δυσκολεύεται να το υποστηρίξει, βολεύεται με θριάμβους ρωμαϊκούς μεν, μικράς διαρκείας δε, που συγκινούν μόνο όσους σιτίζονται στο Πρυτανείο.

Μετά θα αναζητήσει έναν καινούργιο θρίαμβο.

Δυστυχώς, όμως, όσο προχωράει ο καιρός, οι θρίαμβοι θα γίνονται ακόμη πιο σύντομοι και οι χειροκροτητές πιο ακριβοί...