Τω πυριμάχω στρατηγώ τα νικητήρια!

Χιλιάδες στρέμματα κάηκαν τις τελευταίες ημέρες σε αυτές τις εφετινές πυρκαγιές, στις οποίες διαπιστώθηκε μία αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να ανταποκριθεί. Το πρόβλημα δεν ήταν ότι δεν πήγε ο κ.Τσίπρας στα μέτωπα της φωτιάς. Το πρόβλημα ξεκίνησε από τη στιγμή που στο Μαξίμου αποφάσισαν να μας πείσουν ότι ήταν εκεί, ψυχικά.

Κι επειδή η μία ανοησία φέρνει την άλλη, μετά την προσπάθεια να πειστούμε ότι ο πρωθυπουργός ήταν στις φωτιές -όπως η Παναγία στα τείχη της Κωνσταντινούπολης, όταν την πολιορκούσαν οι Άβαροι το 626- ήλθε η σύγκριση της κατάσβεσης του 2017 με την κατάσβεση του 2009.

Το πρόβλημα που ανέκυψε δεν ήταν ότι ο πρωθυπουργός έδωσε μικρότερα νούμερα για την καμένη γη από αυτά που έδωσαν διάφοροι φορείς.

Το πρόβλημα είναι ότι όλοι οι φορείς, οι οποίοι μίλησαν για το θέμα, είχαν επαγγελματική επάρκεια και λόγο να το κάνουν, αλλά είπαν διαφορετικά πράγματα.

Ουσιαστικά διαπιστώσαμε ότι δεν ξέρουμε τι ακριβώς έχει καεί. Άρα, αν δεν υπάρξει ακριβής καταγραφή, δεν μπορεί να χαραχθεί πολιτική για την αποκατάσταση.

Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, βέβαια... Αλλιώς η πολιτική θα χαράσσεται από ακτιβιστές, όπως μία φορά που την επομένη μιας φωτιάς σε κάποιο δάσος, πήγαν και γκρέμισαν την περίφραξη ενός “οικοπεδοφάγου” και ακόμη πληρώνουν, διότι δεν ήξεραν ότι ήταν κανονικό κτίσμα και μάλιστα με άδεια από παλιά.

Δεν υπάρχει πιο ανόητη δέσμευση από αυτήν που αναλαμβάνουν οι πολιτικοί αμέσως μετά από μία πυρκαγιά σε δάσος.

“Δε θα επιτρέψουμε να οικοπεδοποιηθεί!” διαβεβαιώνουν και μάλιστα κατηγορηματικά.

Κοινώς, δηλαδή, μας λένε ότι αν δεν αναλάμβαναν την δέσμευση, το δάσος θα γινόταν οικόπεδα και θα χτιζόταν.

Πως δηλαδή, θα συνέβαινε αυτό;

Νόμιμα ή παράνομα;

Διότι αν ήταν να γίνει νόμιμα, τότε πως θα το απαγορεύσουν; Και γιατί;

Αν ήταν να γίνει παράνομα, τι διασφαλίζει ότι δεν θα γίνει; Η αυστηρή προειδοποίηση του πολιτικού;

Δηλαδή, μέχρι να εκδοθεί το “απαγορευτικό”, μπορούσαν να χτίζουν; Και πως ακριβώς έχτιζαν; Είχαν τη δυνατότητα να νομιμοποιήσουν την παρανομία, κάτω από τραπέζι; Ή χτίζουν αυθαίρετα, ελπίζοντας ότι στο μέλλον μπορεί να νομιμοποιηθεί από μιαν άλλη εξουσία, που θα κοιτάξει με “στοργή” τους φτωχούς, οι οποίοι “μην έχοντας στον ήλιο μοίρα”, έχτισαν σε ένα καμένο δάσος;

Κι επειδή φωτιές θα ξαναϋπάρξουν, όπως υπάρχουν σε όλον τον κόσμο, καλό θα ήταν οι βαρύγδουπες δεσμεύσεις να αντικατασταθούν από ένα διαρκές σχέδιο για μετά την πυρκαγιά, την υλοποίηση του οποίου θα αναλαμβάνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες, με οργάνωση και διαφάνεια.

Να είμαστε κι εμείς ήσυχοι, δηλαδή, ακόμη και δεν είναι υπουργός ο Τόσκας...