Βαρκελώνη: Η στιγμή της σιωπής και το στίγμα της βίας

Ο πρόεδρος Τραμπ προτείνει ως τρόπο αντιμετώπισης του ισλαμικού εξτρεμισμού τη μέθοδο του στρατηγού Πέρσινγκ, ο οποίος διοίκησε την περιοχή Μόρο των Φιλιππίνων στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και σύμφωνα με τον θρύλο εκτελούσε τους μουσουλμάνους αντάρτες πυροβολώντας τους προσωπικά με σφαίρες βουτηγμένες στο αίμα γουρουνιών. Διότι στον δικό τους μύθο, η επαφή με το βρώμικο ζώο στερεί τον παράδεισο.

Στις σύγχρονες Φιλιππίνες ο πρόεδρος Ντουτέρτε, λίγη ώρα αφότου κήρυξε στρατιωτικό νόμο στο νησί Μιντανάο, το οποίο κατοικείται από μουσουλμανική πλειοψηφία στην καθολική του χώρα, διαβεβαίωσε τους στρατιώτες που θα τον εφαρμόσουν ότι αν βιάσουν, θα τους το συγχωρήσει.

«Εάν έχετε βιάσει τρεις, θα το παραδεχτώ, σας το “κερνάω”»..., είπε.

Πολλοί μπορεί να συγκινούνται από τη βίαιη καταστολή ως απάντηση στον πόνο που βίωσε προχθές η Βαρκελώνη, πρόσφατα το Παρίσι και λίγο πιο πριν το Λονδίνο, η Μαδρίτη και η Νέα Υόρκη.

Αυτή η απάντηση απλώς εξομοιώνει τα θύματα με τους θύτες και τα διαβεβαιώνει ότι θα υπάρξουν και άλλα θύματα, εξ ίσου αθώα με αυτούς. Δε δίνει, όμως, καμία ανακούφιση και δεν αποτρέπει παρόμοιες επιθέσεις.

Το ζήτημα είναι να ενισχυθεί η δυνατότητα της πρόληψης των επιθέσεων. Η ισπανική αστυνομία είχε κάνει συλλήψεις τζιχαντιστών στην Καταλονία, αλλά δεν απέτρεψε την επίθεση. Όμως, κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς θα ήταν η επίθεση στην Βαρκελώνη, αν δεν υπήρχε η πίεση της αστυνομίας στον πυρήνα των τζιχαντιστών. Το ότι οι δράστες ήταν γνωστοί στις Αρχές, δεν απαξιώνει την προσπάθεια, αλλά λέει ότι δεν ήταν αρκετή.

Στον δυτικό πολιτισμό ο συνδυασμός της ελευθερίας με την ασφάλεια είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα, γιατί κανείς δε δικάζεται αφού έχει δολοφονηθεί, όπως εισηγείται ο Τραμπ, ούτε βιάζεται επειδή είχε γείτονα τζιχαντιστή, όπως προτείνει ο Ντουτέρτε.

Η Ευρώπη βίωσε τις αεροπειρατείες των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, αλλά συνέχισε να έχει αεροπορικές μεταφορές με ακόμη μεγαλύτερη ασφάλεια, πόνεσε στις βομβιστικές επιθέσεις της ακροδεξιάς με τους δεκάδες νεκρούς, αλλά εξάρθρωσε τους πυρήνες του μίσους, υπέστη την ακροαριστερή ατομική τρομοκρατία, αλλά συνέχισε να έχει πολιτικούς και επιχειρηματίες. Είδε υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να εξεγείρονται όταν παραβιάζονται δικαιώματα τρομοκρατών και τους δικαίωσε.

Υπάρχει ανάγκη για πολλή δουλειά, για να διατηρήσουμε τα ατομικά δικαιώματα με τον βαθμό ασφάλειας που χρειαζόμαστε στην καθημερινότητα μας.

Ο δρόμος που έχει ακολουθήσει η Ευρώπη δεν ήταν ποτέ η φλυαρία του Τραμπ, που στιγματίζει ό,τι η Δύση πέτυχε με τον πολιτισμό για ένα βίαιο χειροκρότημα δευτερολέπτων. Είναι πιο δύσκολος, αλλά πιο δίκαιος και αποτελεσματικός δρόμος.

Η ελευθερία και η δικαιοσύνη είναι δικές μας αξίες και πρέπει να διατηρηθούν αλώβητες.