O Tσίπρας σε κρίση σεμνοτυφίας

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, δήλωσε δυσαρεστημένος από τις εφετινές του διακοπές, διότι όπως είπε όλο χτυπούσε το τηλέφωνο και δεν τον άφηνε να ησυχάσει.

Μάλλον η προεδρία δεν ήταν όπως περίμενε να είναι. Μάλλον η άσκηση της πολιτικής εξουσίας δεν ήταν όπως περίμενε να είναι, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

Οι πολιτικοί ηγέτες προσπαθούν να αποφύγουν να δείξουν ότι κάνουν διακοπές, θεωρώντας ότι έτσι δε θα προκαλέσουν ή τουλάχιστον θα προκαλέσουν λιγότερο το κοινό αίσθημα.

Ευελπιστούν ότι ο Ουμπέρτο Έκο είχε δίκαιο ότι έγραφε ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις. Απλώς η αναφορά του Ιταλού συγγραφέα είχε να κάνει με την ιταλική και γενικότερα την ευρωπαϊκή γραφειοκρατεία, η οποία τον Αύγουστο παίρνει άδεια, άρα δεν υπάρχει ο μηχανισμός παραγωγής των τακτικών ειδήσεων. Δεν είχε λάβει υπόψη του τις πυρκαγιές που ξεσπούν στην Ζάκυνθο και στο Καπανδρίτι, ούτε το γεγονός ότι στη Βόρεια Κορέα δεν έχουν Αύγουστο.

Αυτό δε σημαίνει ότι ο ηγέτης δεν πρέπει να φεύγει για διακοπές, αν θέλει να κάνει. Σημαίνει όμως ότι δεν μπορεί να μας δουλεύει ότι δεν κάνει διακοπές.

Ο ημέτερος πρωθυπουργός καλά έκανε και έκανε διακοπές. Ας όριζε πώς θα δουλεύει το “μαγαζί” όσο λείπει και ας πήγαινε.

Δεν μπορεί, όμως, να ισχυρίζεται ότι ο κρατικός μηχανισμός περίμενε το tweet του για να κινητοποιηθεί. Δηλαδή αν δεν είχε στείλει ο πρωθυπουργός το tweet, η πυροσβεστική δε θα είχε βγάλει τις μάνικες; Ή ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης δε θα κατήγγειλε τους εμπρηστές;

Προφανώς ο πρωθυπουργός, για τις διακοπές του οποίου μάθαμε με μίας εβδομάδας καθυστέρηση, ήταν κάπου όπου δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να τον προσεγγίσει κάμερα. Ίσως αν προσέγγιζε θα μαθαίναμε κάτι που θα χαλούσε την εικόνα του, που θέλει να έχουμε για εκείνον. Ας πούμε ότι είναι το δικαίωμά του στην ιδιωτικότητα. Βεβαίως υπάρχει μία διαφορά από την ιδιωτικότητα στη μυστικότητα. Ας την κρατήσει και αυτήν, διακινδυνεύοντας να κατηγορηθεί ότι δεν προστατεύει τη δική του ιδιωτικότητα, αλλά την ταυτότητα του αμφιτρύωνα του.

Αλλά ας σταματήσει την κομμουνιστογενή εικόνα του ηγέτη – πατερούλη που δε σταματά στιγμή να νοιάζεται για τον λαό του.

Η πρώτη ένδειξη ενδιαφέροντος για τον λαό του είναι η φροντίδα να δουλεύουν όλα άψογα ακόμη και αν δεν είναι ο ίδιος παρών...