Σίσσυ Παπαθανασίου: «Το θέατρο ανθίζει σε περιόδους κρίσης» - Free Sunday
Σίσσυ Παπαθανασίου: «Το θέατρο ανθίζει σε περιόδους κρίσης»

Σίσσυ Παπαθανασίου: «Το θέατρο ανθίζει σε περιόδους κρίσης»

Το ANALOGIO FESTIVAL, μέλος του οργανισμού EFA/EFFE (European Festivals Association/ Europe for Festivals- Festivals for Europe), επιστρέφει στο Θέατρο Τέχνης, στη σκηνή της οδού Φρυνίχου 14 στην Πλάκα, από τις 16 έως και τις 24 Σεπτεμβρίου 2017. Πιστό στο ραντεβού του με το θεατρόφιλο κοινό, παρουσιάζει ένα πολυδιάστατο πρόγραμμα δίνοντας έμφαση στη νέα καλλιτεχνική δημιουργία, με στόχο πάντα την ανάδειξη της ελληνικής δραματουργίας, του θεατρικού λόγου, της θεατρικής γραφής και της νεότερης πολιτιστικής δημιουργίας. Η καλλιτεχνική του διευθύντρια Σίσσυ Παπαθανασίου μας περιγράφει τι θα δούμε φέτος.

 

Τι σημαίνει θεατρικό αναλόγιο;

Θεατρικό Αναλόγιο σημαίνει επιλογή κειμένου και παρουσίασή του επί σκηνής. Σημαίνει ταξίδι ακούγοντας το κείμενο να μας μιλάει. Σημαίνει ποικιλία σε μέσα αφήγησης, σε γλώσσα, σε εικόνες.

Μιλήστε μας για το ANALOGIO FESTIVAL. Ποια η κατεύθυνση που θέλατε να δώσετε; 

Ξεκινήσαμε το 2005 με πυρήνα  την παρουσίαση νέων θεατρικών έργων καθιερωμένων, ανερχόμενων αλλά και πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων στο κοινό. Θέλαμε να κάνουμε ένα φεστιβάλ που θα αναδείκνυε το κείμενο,  θα  υπογράμμιζε τη θεατρικότητα των κειμένων και τη μαγεία του θεάτρου. Στόχος μας ήταν πάντα να δώσουμε βήμα σε νέους καλλιτέχνες, τόσο συγγραφείς όσο και σκηνοθέτες, να παρουσιάσουν τα έργα τους. Χρόνο με το χρόνο, στο στόχο μας αυτό βρίσκαμε υποστοκτηρικτές πολλούς, μεγάλους και σημαντικούς φορείς που μας βοήθησαν όχι μόνο στην ελληνική διοργάνωση του Φεστιβάλ αλλά και στη διεθνή ανάπτυξή του.

Στα 13 χρόνια λειτουργίας του, ο θεσμός αριθμεί δεκαπέντε (15) διοργανώσεις στην Ελλάδα (το 2008 και το 2010 είχαμε δύο διοργανώσεις μέσα στη χρονιά) και περίπου εκατό τριάντα (130) παρουσιάσεις νέων έργων Ελλήνων και ξένων θεατρικών συγγραφέων, ενώ έχει οργανώσει συνέδρια και στρογγυλά τραπέζια για τη σύγχρονη δραματουργία, σεμινάρια και εργαστήρια γραφής και μετάφρασης, αφιερώματα σε συγγραφείς και δραματουργίες . Επίσης έχει πάρει μέρος σε Διεθνή Φεστιβάλ (Φεστιβάλ MUEs -Manifestations Utopiques Ephemeres Saint-Denis, BetweenTheSeasFestival-Ν.Υόρκη, TheatreLaB-Λονδίνο, Univercité de Montréal, Sarajevo Winter Festival, Bucharest Undercloud Festival) παρουσιάζοντας το ελληνικό θέατρο.

Φέτος, το Analogio Festival μεγάλωσε και έγινε μέλος της EFA/EFFE (European Festivals Association/ Europe for Festivals- Festivals for Europe), οργανισμού που ιδρύθηκε στην Γενεύη το 1952 με σκοπό να συνδράμει ενεργά στην ανταλλαγή γνώσης και ιδεών σε διεθνές επίπεδο, ενώνοντας διοργανώσεις Φεστιβάλ 40 χωρών. 

Στο φεστιβάλ παρουσιάζονται τρία σλοβάκικα θεατρικά έργα, πως προέκυψε αυτό;

Τα τελευταία χρόνια διοργανώνουμε σε κάθε Φεστιβάλ μας και ένα Αφιέρωμα στη δραματουργία μιας άλλης χώρας. Ζητάμε δε να οργανώσουν κι εκείνοι ένα αντίστοιχο ελληνικό αφιέρωμα στην πατρίδα τους. Με αυτό τον τρόπο των ανταποδοτικών πολιτιστικών ανταλλαγών, επεκτείνουμε το δίκτυο των διεθνών συνεργατών μας, προωθούμε την ελληνική γραφή στο εξωτερικό και φέρνουμε σε επαφή το ελληνικό κοινό  με άγνωστες δραματουργίες και  προβληματικές και θέματα που απασχολούν τους δημιουργούς σε άλλα μέρη. Η Σλοβακία είναι μια μικρή κεντροευρωπαϊκή χώρα με μεγάλο αριθμό μεταναστών. Έχει από τα υψηλότερα ποσοστά ιδιαίτερα μορφωμένων μεταναστών, που δεν απασχολούνται σε δουλειές ανάλογες με τα προσόντα τους στις χώρες που μεταναστεύουν. Έχει όμως και πολλούς ξένους φοιτητές που σπουδάζουν στα πανεπιστήμιά της. Ξέρετε ότι μόνον στην Μπρατισλάβα την πρωτεύουσα, σπουδάζουν αυτή τη στιγμή 5.500 έλληνες, οι πιο πολλοί από αυτούς σε ιατρικές σχολές; Πρόκειται για μια κοινωνία που, κατ’αναλογία, έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την ελληνική. Κι εκεί δε, τα τελευταία χρόνια, ακριβώς όπως και στην Ελλάδα, υπάρχει μια πλούσια θεατρική παραγωγή σε κάθε επίπεδο: γράφονται πολλά έργα, ιδρύονται πολλές θεατρικές ομάδες, ανοίγουν πολλά θέατρα. Δεν έχει ενδιαφέρον να δούμε τι κάνουν;

Φέτος υπάρχουν αρκετές γυναίκες σκηνοθέτιδες στο Φεστιβάλ. Μέχρι πριν από δέκα περίπου χρόνια οι γυναίκες σκηνοθέτιδες ήταν μετρημένες στα δάχτυλα. Τι προέκυψε;

Γενικότερα, το θεατρικό τοπίο τα τελευταία χρόνια μεγάλωσε ευχάριστα και άνοιξε, διευρύνθηκε: δέχτηκε άλλες γλώσσες, άλλες τεχνικές, άλλα μέσα και άλλες ματιές. Σίγουρα συνδέεται με την γενικότερη κοινωνική αναδιαμόρφωση της πραγματικότητάς μας. Το θέατρο πάντα λειτουργεί ως καθρέφτης του τι συμβαίνει και αλλάζει. Και το φεστιβάλ μας σίγουρα είναι κομμάτι όλης αυτής της ζύμωσης.

Το πολιτικό θέατρο φαίνεται να κερδίζει ξανά έδαφος, εκείνο που είχε χάσει τις δεκαετίες της ευδαιμονίας- και το βλέπουμε και στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αναλόγιο («Ερήμην» του Πάνου Κυπαρίσση, «Tagebuch» της Zuzana Uličianska). Για εσάς τι αντιπροσωπεύει ο όρος «πολιτικό θέατρο»;

Θέατρο που απευθύνεται σε πολίτες. Που καλλιεργεί συνειδήσεις. Που επιδιώκει ενσυναίσθηση. Που θέτει επί τάπητος όλα όσα μας κρύβονται «κάτω από το χαλί». Που προκαλεί σκέψη. Και που μπορεί ίσως να σε κάνει να θέλεις να πάρεις θέση απέναντι στα πράγματα και –γιατί όχι;-να προσπαθήσεις να τα αλλάξεις.

Στο πρόγραμμα υπάρχει ενότητα εφηβικό θέατρο. Υπάρχουν θέματα για τα οποία απαγορεύεται να μιλήσουμε στα παιδιά;

Φυσικά και όχι. Τα παιδιά ξέρουν και αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερα από όσα εμείς οι μεγάλοι πιστεύουμε ότι ξέρουν. Το σημαντικό είναι να μιλήσουμε στα παιδιά με τον κατάλληλο τρόπο. Χωρίς να τους παραπλανήσουμε, χωρίς να τους φοβίσουμε, χωρίς να τους δημιουργήσουμε εμμονές και κυρίως χωρίς να τους βάλουμε παρωπίδες. Να μάθουν να φιλτράρουν εκείνα και όχι εμείς αντ’αυτών. Πολύ χαίρομαι που φέτος υπάρχει παράσταση εφηβικού θεάτρου στο Αναλόγιο: απευθυνόμαστε σε ένα δύσκολο, ενδιαφέρον και απαιτητικό κοινό. Οι έφηβοι δεν είναι ούτε παιδιά ούτε όμως και ενήλικοι. Και είναι στην ηλικία εκείνη που έχουν όνειρα και θέλουν να αλλάξουν τα πάντα. Σε μία γόνιμη φάση ζωής, που η ανησυχία μπορεί να είναι δημιουργική και λυτρωτική.  

Τα τελευταία χρόνια παρά την βαθειά οικονομική και κοινωνική κρίση παρατηρούμε μια πολιτιστική «άνθιση» με περισσότερα φεστιβάλ, πολυχώρους, νέες και διαφορετικές προτάσεις. Νομίζετε τα δύο συνδέονται;

 Άμεσα. Το θέατρο ανθίζει σε περιόδους κρίσης.  Ο κόσμος έχει ανάγκη την αμεσότητα κι έχει επίσης ανάγκη να καταλάβει και να ξεχάσει την κρίση.  Και οι δημιουργοί και οι θεατές. Ο καθένας συμμετέχει φυσικά στο βαθμό που θέλει και που αντέχει: καταναλώνει θέαμα για να ξεχάσει, βλέπει παραστάσεις για να σκεφτεί και να προβληματιστεί, κάνει θέατρο ή παρακολουθεί επειδή είναι ανήσυχος και θέλει κάπως να αντισταθεί σε ό,τι γίνεται… Πολλές οι συμπεριφορές, πολλά και τα είδη θεάματος. Υπάρχει βέβαια και μία υπερβολή σε όλη αυτή την «άνθιση» που κι αυτή κάτι σημαίνει… μάλλον αυτό που προσλαμβάνουμε ως πραγματικότητα δεν αντέχεται και δεν ανέχεται με τίποτα.

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ «ΑΝΑΛΟΓΙΟ 2017»

Το ΑΝΑΛΟΓΙΟ 2017 αναπτύσσεται στα εξής πεδία: Έλληνες θεατρικοί συγγραφείς, Αφιέρωμα στον Νίκο Καζαντζάκη (στο πλαίσιο του εορτασμού του Έτους Καζαντζάκη 2017), Focus Σλοβάκικη Δραματουργία, Εφηβικό Θέατρο, στρογγυλά τραπέζια, δράσεις στους δρόμους της πόλης και New Media.

Σάββατο 16/9

19:00: Πένυ Φυλακτάκη «Φύκι στο βυθό» || Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μάρκελλος

20:00: Zuzana Uličianska «Ημερολόγιο» || Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη

21:00: Μαριγώ Αλεξοπούλου «Καλημέρα Εβδομάδα» (εφηβικό) || Σκηνοθεσία: Τζωρτζίνα Κακουδάκη

 

Κυριακή 17/9

11:30: Μαριγώ Αλεξοπούλου «Καλημέρα Εβδομάδα» (εφηβικό) || Σκηνοθεσία: Τζωρτζίνα Κακουδάκη

εφηβικο min

12:00: Αφιέρωμα στη Σλοβάκικη Δραματουργία

Συζήτηση-παρουσίαση έκδοσης «Σύγχρονη Σλοβάκικη Δραματουργία: Zuzana Uličianska, Dodo Gombár, Viliam Klimáček», σε μετάφραση Γιώργου Παπαγιαννάκη.

Συμμετέχουν: Vladislava Fekete, Zuzana Uličianska και Dodo Gombár, Κωνσταντίνος Μπούρας, Γιώργος Παπαγιαννάκης, Σίσσυ Παπαθανασίου, Λέανδρος Πολενάκης. Αποσπάσματα από τα έργα θα διαβάσει η Λαρίσα Βέργου. || Χώρος: Έκθεση Βιβλίου, ΖΑΠΠΕΙΟ

19:00: «Euroroom» του Dodo Gombár || Σκηνοθεσία: Ελένη Γεωργοπούλου

20:00: «Η ημέρα που πέθανε ο Γκαγκάριν» του Viliam Klimáček || Σκηνοθεσία: Μενέλαος Καραντζάς

21:00: «Ημερολόγιο» της Zuzana Uličianska ||  Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη

Δευτέρα 18/9

18:00: «A tribute to Kazantzakis», περιπατητική περφόρμανς σε συνεργασία με τις εκδόσεις Καζαντζάκη

Επιμέλεια: Geert Vermeire || Αφετηρία: Θέατρο Τέχνης, Φρυνίχου

19:00: Dodo Gombár «Euroroom» || Σκηνοθεσία: Ελένη Γεωργοπούλου

20:00: Viliam Klimáček «Η ημέρα που πέθανε ο Γκαγκάριν» || Σκηνοθεσία: Μενέλαος Καραντζάς

γκαγκαριν min

Τρίτη 19/9

19:00: Πένυ Φυλακτάκη «Φύκι στο βυθό» || Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μάρκελλος

21:00: Μαρία Ευσταθιάδη «PRIVATOPIA» || Σκηνοθεσία: Δαμιανός Κωνσταντινίδης

 

Τετάρτη 20/9

19:00: Μαρία Ευσταθιάδη «PRIVATOPIA» ||Σκηνοθεσία: Δαμιανός Κωνσταντινίδης

 πριβατοπια min

21:00: Γιάννης Σολδάτος «Όταν ο Καραγκιόζης συνάντησε τη Μέρκελ στα Εξάρχεια» ||

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Παντελιάς

Πέμπτη 21/9

19:00: Αλίκη Αρναούτη «ΤΑΜΑΤΑ ΙΙ» || Site-specific Διαδραστική Εγκατάσταση Επαυξημένης Πραγματικότητας με χρήση new media (smartphones).

Αφετηρία: Θέατρο Τέχνης, Φρυνίχου

20:30: Ποιητική performance σε συνεργασία με το 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης || Επιμέλεια: Σίσσυ Παπαθανασίου

21:00: Πάνος Κυπαρίσσης «Ερήμην» || Σκηνοθεσία: Πάνος Κυπαρίσσης

 

Παρασκευή 22/9

19:00: Πάνος Κυπαρίσσης «Ερήμην» || Σκηνοθεσία: Πάνος Κυπαρίσσης

21:00: Αφιέρωμα στον Νίκο Καζαντζάκη «Δον Κιχώτης» || Συνεργασία: Σπύρος Βραχωρίτης – Σίσσυ Παπαθανασίου, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Καζαντζάκη

22:00: Συζήτηση: Ένα άγνωστο σενάριο. Κινηματογραφικά Σενάρια του Νίκου Καζαντζάκη. Συμμετέχουν: Νίκος Μαθιουδάκης, Διευθυντής Εκδόσεων Καζαντζάκη- Επιστημονικός Διευθυντής, Θανάσης Αγάθος, Επ. Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας ΕΚΠΑ.

Σάββατο 23/9

19:00: Ναταλία Κατσού «Αγαθό» || Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ

21:00: Γιάννης Σολδάτος «Όταν ο Καραγκιόζης συνάντησε τη Μέρκελ στα Εξάρχεια» ||

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Παντελιάς

μερκελ min

Κυριακή 24/9

19:00: Ναταλία Κατσού «Αγαθό»||Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ

21:00: Βαγγέλης Χρόνης «Και τώρα τι κάνουμε;» || Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης

ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ (σε αλφαβητική σειρά)

«Αγαθό» της Ναταλίας Κατσού. Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ

Ξεκινώντας από μια φυσική κίνηση, την επαφή του ποδιού με το έδαφος, πυροδοτείται ένα υποθετικό ταξίδι μεταμορφώσεων με ένα κοινό ζητούμενο: να ήμουν ένα υλικό χρήσιμο, απαραίτητο και σπάνιας αξίας. Μετάπλαση του εαυτού ή απόπειρα προσδιορισμού. Ή πολλοί άνθρωποι που ψάχνουν ταυτόχρονα να ταιριάξουν.

Σκηνοθεσία - Μουσική επιμέλεια: Λίλλυ Μελεμέ | Σκηνικό - κοστούμια: Βασιλική Σύρμα | Ερμηνεύουν: Ειρήνη Βαλατσού, Πάρης Λεόντιος

«Δον Κιχώτης» του Νίκου Καζαντζάκη.

Συνεργασία: Σπύρος Βραχωρίτης - Σίσσυ Παπαθανασίου.

Η δύναμη της θέλησης του κινηματογραφικού Δον Κιχώτη του Καζαντζάκη (όπως και του ομώνυμου εξάλλου ποιήματος του μεγάλου Κρητικού) φαίνεται διαμορφωμένη και από στοιχεία της νιτσεϊκής βούλησης, διακρίνοντας έτσι στοιχεία «δονκιχωτικού νιτσεϊσμού». Η μεταδοτικότητα της ηρωικής τρέλας του Δον Κιχώτη εκδηλώνεται με την ανεξάντλητη ικανότητα του να εφευρίσκει περιπέτειες και εχθρούς. Ιδιαίτερα σημαντική η sui generis παιδαγωγική σχέση που ενώνει το ζεύγος Δον Κιχώτη- Σάντσο. Το μονόδρομο της σχέσης αντισταθμίζει η αντιστροφή των κοινωνικών ρόλων. Ο λαϊκός τύπος επηρεάζει ουσιαστικά τον γραμματιζόμενο κι όχι αντιστρόφως.

«Euroroom» του Dodo Gombár. Σκηνοθεσία Ελένη Γεωργοπούλου

Ο Στέφαν είναι Σλοβάκος. Ο Στέφαν είναι Ρομά. Ο Στέφαν είναι Ευρωπαίος. Ο Στέφαν είναι 33 και ραπάρει μέσα στην προσωπική του ιστορία. Κλέβει, μαχαιρώνει, φυλακίζεται, ερωτεύεται, παίζει μουσική, μποξ και αποκαλύπτει τις αντιφάσεις και τις ανισότητες, αλλά και την έλλειψη ανεκτικότητας στο διαφορετικό μέσα σε μια Ευρώπη που επιμένει να επαίρεται για την αλληλεγγύη και τις πολιτικές της κοινωνικής και οικονομικής συνοχής.

Μετάφραση: Γιώργος Παπαγιαννάκης | Σκηνοθεσία: Ελένη Γεωργοπούλου | Video: Δημήτρης Βέργαδος - Βάνα Στεργίου |Μουσικοί αυτοσχεδιασμοί: Μιχάλης Κλαπάκης | Ερμηνεύουν: Κωσταντής Μιζάρας, Αγγελική Τόμπρου, Μιχάλης Κλαπάκης

«Ερήμην» του Πάνου Κυπαρίσση. Σκηνοθεσία: Πάνος Κυπαρίσσης

Μονόλογος μιας γυναίκας η οποία, στην παιδική της ηλικία, στον καιρό του εμφυλίου πολέμου, κάτω από τις συνθήκες και ανακατατάξεις της εποχής, βρέθηκε πολιτική πρόσφυγας για πέντε χρόνια στην Ουγγαρία. Αναθυμάται εμμονικά την περίοδο εκείνη, που δεν κατορθώνει να ξεπεράσει, και τελεί κατά καιρούς υπό θεραπεία σε ένα ψυχιατρικό κατάστημα.

Σκηνοθεσία: Πάνος Κυπαρίσσης | Ερμηνεύει: Βασιλική Σκάλκου

«Η ημέρα που πέθανε ο Γκαγκάριν» του Viliam Klimáček. Σκηνοθεσία: Μενέλαος Καραντζάς

Πρόκειται για ένα έργο σε τρεις χρόνους: το 1968, μετά από μία πυρηνική έκρηξη οι κάτοικοι της Σλοβακίας, που για λόγους προόδου και ευημερίας έχει γίνει μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης, ζουν αποκλειστικά μέσα σε ουρανοξύστες. Το 1988, η επέτειος των 20 χρόνων από το θάνατο του Γκαγκάριν μνημονεύεται σε μια ρωσική στρατιωτική βάση στη Σλοβακία. Τέλος, το 2018, ο πρώτος Σλοβάκος αστροναύτης, που είναι μέλος του πληρώματος του Ευρωπαϊκού διαστημικού σταθμού, καλείται να θυσιαστεί για την πατρίδα του και την Ευρώπη.

Μετάφραση:Γιώργος Παπαγιαννάκης | Σκηνοθεσία - Μουσική επιμέλεια: Μενέλαος Καραντζάς | Ερμηνεύουν: Γιώργος Γιαννακάκος, Μενέλαος Κυπαρίσσης, Νίκος Λεκάκης, Μαρία Πετεβή

«Ημερολόγιο» της Zuzana Uličianska. Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη

Μετά τη διάσπαση της Τσεχοσλοβακίας, σε δυο χωριστά κράτη, η Τσεχία και η Σλοβακία αντιμετώπισαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, αναγκάζοντας πολλές γυναίκες να ταξιδεύουν στη γειτονική Αυστρία για να εργαστούν ως νοσοκόμες. Το θεατρικό αυτό είναι βασισμένο στα προσωπικά ημερολόγια δυο Σλοβάκων γυναικών, οι οποίες δεινοπαθούν, προσέχοντας εναλλάξ μια μεσόκοπη Αυστριακή με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα.

Μετάφραση: Γιώργος Παπαγιαννάκης | Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη |Ερμηνεύουν: Αλίκη Αλεξανδράκη, Νικολέττα Βλαβιανού, Κατερίνα Μπιλάλη

 

«Και τώρα τι κάνουμε;» του Βαγγέλη Χρόνη. Σκηνοθεσία Μάνος Καρατζογιάννης _

Ένας διάλογος περισσότερο με τη ζωή παρά με το θάνατο, το «Και τώρα τι κάνουμε;», καθώς αν και σχεδόν διαρκώς παρούσα η πεθαμένη σύζυγος πάνω στη σκηνη, ο άνδρας της τής απευθύνεται μ᾽έναν τρόπο που περιλαμβάνει και την ίδια μέσα του. Δεν ακούμε τη φωνή της αλλά μπορούμε να υποθέσουμε τις απαντήσεις της σ᾽αυτό το διαρκές παιχνίδι που είναι οι ανθρώπινες σχέσεις ώστε ο θάνατος αν και σε εξαιρεί από τη ζωή, η παρουσία σου να συνεχίζεται σχεδόν αναλλοίωτη χάρη σε όσα «αποστήθισε» ανεπιδίωχτα η μνήμη και η ψυχή του συντρόφου. Σε τόσο έντονο  μάλιστα

βαθμό ώστε ρητορικό σχεδόν να ακούγεται το ερώτημα «και τώρα τι κάνουμε;» αφού τη συνέχεια είναι σα την γνωρίζουν εξίσου καλά τόσο αυτός που έχει μείνει όσο και αυτή που έχει φύγει.

Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης | Πιάνο: Αντώνης Παπακωνσταντίνου | Συμμετέχει: Γιολάντα Μπαλαούρα | Ζωγράφος επί σκηνής: Ντίνος Πετράτος | Ερμηνεύει: Αντώνης Καφετζόπουλος

«Καλημέρα Εβδομάδα» της Μαριγώς Αλεξοπούλου. Σκηνοθεσία: Τζωρτζίνα Κακουδάκη

Πέντε μαθητές ενός Γυμνασίου, ο Στέλιος, ο Σίμος, ο Johnny, η Μυρτώ και ο Δημήτρης αντιμετωπίζουν τη ζωή και τα προβλήματά τους ο καθένας με το δικό του τρόπο. Έχουν στήσει ένα ραδιοφωνικό διαδικτυακό σταθμό, τον 'Ροδιά FM', από όπου εκπέμπουν συνθήματα και παίζουν μουσικές. Ο σταθμός στην εκπομπή 'Καλημέρα εβδομάδα' εκπέμπει φανταστικές κυρίως ιστορίες και τα παιδιά αντιμετωπίζουν πλέον τα προβλήματά τους με έναν δημιουργικό τρόπο. Αποφασίζουν να ανεβάσουν ένα θεατρικό. Τα παιδιά υποδύονται διάφορα ζώα με βασικό πρωταγωνιστή το 'μυρμήγκι in despair', που αισθάνεται ότι έχει χάσει τον εαυτό του. Μες στην απόγνωσή του επισκέπτεται διάφορα ζώα για να βρει λύση. Το απεγνωσμένο μυρμηγκάκι θέτει προβληματισμούς με τρόπο αλληγορικό και όχι διδακτικό.

Σκηνοθεσία: Τζωρτζίνα Κακουδάκη | Μουσική: Αγγελική Γρηγοροπούλου | Προβολές/ Βίντεο: Ίρις Κατσούλα | Ερμηνεύουν: Δημήτρης Γερολυμάτος, Σάββας Βασιλειάδης, Σταύρος Λιλικάκης, Κατερίνα Αγγελίτσα, Ίρις Κατσούλα, Αγγελική Γρηγοροπούλου, Απόφοιτοι της Δραματικής Σχολής Πράξη 7

 

«Όταν ο Καραγκιόζης συνάντησε τη Μέρκελ στα Εξάρχεια» του Γιάννη Σολδάτου. Σκηνοθεσία: Δημήτρης Παντελιάς.

Όταν μπήκε ΕΝΦΙΑ στην καλύβα του Καραγκιόζη και φόρος μεταποίησης στο αυγό που έκανε μια κότα που είχανε, επειδή η Αγλαΐα το τηγάνιζε με αλατοπίπερο, η καραγκιόζικη οικογένεια βρέθηκε

άστεγη στο βασίλειο των Εξαρχείων. Σ’ αυτό το ιδιότυπο κράτος εν κράτει ο καθένας διάλεξε τον ανάλογο ρόλο και άρχισαν να τους επισκέπτονται όλοι οι ήρωες του ευρύτερου θιάσου, ως τον Μεγαλέξανδρο και την Ωραία Ελένη. Βασικό πρόσωπο ο Μορφονιός που έγινε πρωθυπουργός και μεγαλώνει η μύτη του ανάλογα με τα ψέματα που λέει. Εκεί θα τους επισκεφτεί μια μέρα και η καγκελάριος Μέρκελ…

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Παντελιάς | Φωτισμοί: Παναγιώτης Βασιλάκης | Ενδυματολόγος:

Ιωάννα Τσάμη | Μουσική: Πανίνος Δαμιανός | Μουσικοί: Πανίνος Δαμιανός, Ιωάννης Στρατάκης

Γιούλα Γιαννάκη | Ερμηνεύουν: Γεράσιμος Γεννατάς, Ευγενία Αποστόλου, Τατιάνα Παπαμόσχου, Αυγουστίνος Ρεμούνδος, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Μαριάννα Λαμπίρη, Σπύρος Βάρελης, Ιωάννης Στρατάκης, Έλλη Μπόμπολη, Κλέαρχος Παπαγεωργίου

«PRIVATOPIA» της Μαρίας Ευσταθιάδη. Σκηνοθετική επιμέλεια: Δαμιανός Κωνσταντινίδης

Μια «Κοινότητα Ελεγχόμενης Πρόσβασης», όπου απαγορεύεται η είσοδος σε κάθε είδους παρείσακτο. Συνέλευση της Διοικούσας Επιτροπής για την επίλυση ενός μείζονος προβλήματος: τι μέτρα πρέπει να ληφθούν εναντίον της μαύρης γάτας που παρεισέφρησε στο άβατον χωρίς να γίνει αντιληπτή από φρουρούς και κάμερες; Μια τηλεοπτική εκπομπή, όπου εξαίρεται η δημιουργία «Κοινοτήτων Ελεγχόμενης Πρόσβασης», παρά τις όποιες επιστημονικές αντιρρήσεις. Οι «εκτός των τειχών», που γίνονται ορατοί χάρη στις αφηγήσεις ενός φετιχιστή Εμπόρου ύπνου και ενός Ανθρώπου που περπατάει, και οι οποίοι κάποια στιγμή θα θελήσουν να ταράξουν τα νερά…

Σκηνοθετική Επιμέλεια: Δαμιανός Κωνσταντινίδης | Ερμηνεύουν: Ελισσαίος Βλάχος, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Έλλη Μερκούρη, Σύνθια Μπατσή, Νίκος Παντελίδης, Δημήτρης Παπαβασιλείου, Δέσποινα Σαραφείδου, Στεργιάνα Τζέγκα.

 «Φύκι στο βυθό» της Πένυς Φυλακτάκη. Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μάρκελλος

86.400. Αυτά αφήνει στη διαθήκη του υπό έναν όρο: θα τα κερδίσει όποιο από τα δυο παιδιά του τα επενδύσει καλύτερα μέσα σε μια μέρα. Δύσκολο. Ακόμα δυσκολότερο ότι τα δυο αδέρφια πρέπει να ξανασυναντηθούν μετά από 22 χρόνια. Να ξαναμπούν στο πατρικό σπίτι, το σπίτι της παραλίας με τα φύκια. Να ζυγίσουν κάθε στιγμή στο αποθεματικό της ζωής τους. Και όλα αυτά μέσα στην αγωνία ότι ο χρόνος είναι χρήμα –ή μήπως το αντίστροφο;

Σκηνοθεσία: Κων/νος Μαρκέλλος | Σκηνικά: Ελένη Στεργίου & Δημήτρης Ελευθεριάδης | Κοστούμια: Μαρία Καραθάνου | Μουσική: Αντώνης Παπακωνσταντίνου | Ερμηνεύουν: Κώστας Καζανάς, Νεκταρία Γιαννουδάκη, Κώστας Μπάρας, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Γιώργος Σαββίδης.

 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ «ΑΝΑΛΟΓΙΟ 2017»

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Σίσσυ Παπαθανασίου

Φωτογραφίες: Frank James Johnson

Outdoor Activities: Gert Vermeire / the milena principle

Διεύθυνση παραγωγής: Δέσποινα Ερρίκου

Οργανωτική υποστήριξη: Κυβέλη Δραγούμη, Ανέστης Κόττας, Ελένη Μητσάκου

Φωτισμοί: Ζωή Χειλά - Φαμέλη

Σχεδιασμός έντυπου & ηλεκτρονικού υλικού: A4Artdesign

Σχεδιασμός και ανάπτυξη ιστοχώρου: media42.eu

Υποστήριξη παραγωγής: Καλλιτεχνική Εταιρία Μεταμόρφωση

Επικοινωνία: Γεωργία Ζούμπα

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ «ΑΝΑΛΟΓΙΟ 2017»

 

Ημέρες Φεστιβάλ: κάθε ημέρα, από 16/9 έως και 24/9/2017

Είσοδος: 7 € (γενική είσοδο για κάθε παράσταση), 10 € (για 2 έργα), 14 € (για 3 έργα), 5 € (για ανέργους, ΑΜΕΑ).

Ισχύουν ειδικές προσφορές για: Ομαδικά εισιτήρια, Ημερήσια εισιτήρια, Όλο το πρόγραμμα των παραστάσεων.

Χώρος: Θέατρο Τέχνης – Σκηνή Φρυνίχου, Φρυνίχου 14, Πλάκα, τηλ. 210 32 22 464 / Μετρό, Σταθμός Ακρόπολη.

Περισσότερες πληροφορίες για το Πρόγραμμα και οπτικό υλικό στα: www.analogiofestival.org  και analogiofestival