Μαρία Πρωτόπαππα: «Η ελαφρότητα είναι σπουδαίο όπλο» - Free Sunday
Μαρία Πρωτόπαππα: «Η ελαφρότητα είναι σπουδαίο όπλο»

Μαρία Πρωτόπαππα: «Η ελαφρότητα είναι σπουδαίο όπλο»

O «Αύγουστος» του Τρέισι Λετς, που στη μεγάλη οθόνη είδαμε με τη Μέριλ Στριπ και την Τζούλια Ρόμπερτς, συνεχίζεται για δεύτερο χρόνο σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη και η Μαρία Πρωτόπαππα μας εξηγεί γιατί στο όνομα της αγάπης μπορεί να γίνουν μεγάλα εγκλήματα.

Ο «Αύγουστος» μιλάει για τις παθογένειες μιας αμερικανικής οικογένειας. Ωστόσο, τα «συμπτώματα» συναντώνται σε πολλές οικογένειες ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους. Είναι τελικά οι οικογενειακοί δεσμοί σχέσεις εξουσίας;

H οικογένειά μας είναι ό,τι πιο κοντινό και σταθερό έχουμε. Οι δεσμοί αίματος δεν αλλάζουν, ούτε τα παιδικά μας χρόνια και ό,τι αποκομίσαμε από αυτά. Ο τρόπος που διαμορφώθηκαν ο χαρακτήρας μας και η ταυτότητά μας μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή. Ο ρόλος που αναλαμβάνει κάθε παιδί ερχόμενο στο πιο μικρό και βασικό κοινωνικό σύστημα που υπάρχει, την οικογένεια, είναι αυτός που συνεχίζει να παίζει στη συνέχεια και ως ενήλικας. Θέλει πάρα πολλή δουλειά για να διαλέξεις, να κρατήσεις, να πετάξεις καλά και κακά χαρακτηριστικά. Η εξουσία και ο ανταγωνισμός οφείλονται στα ένστικτά μας, αλλά κυρίως στον φόβο. Ο φόβος είναι διπλός: ότι θα χάσουμε την αυτοκυριαρχία μας και ότι θα μείνουμε μόνοι. Η πάλη αυτή κρατάει για πάντα. Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε πώς να συνυπάρχουμε χωρίς να ασκούμε εξουσία και να ζούμε φροντίζοντας τον εαυτό μας και όσο μπορούμε και τους άλλους. Οποιαδήποτε σχέση ανθρωπινή ακουμπάει στην έννοια της «αγάπης» θέλει μεγάλη προσοχή, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι συνήθως κυρίαρχοι του εαυτού τους, γι’ αυτό έχουν ανάγκη την εξουσία, και στο όνομα της αγάπης μπορεί να γίνουν μεγάλα εγκλήματα.

Δεν χρειάζεται, δε, να είσαι ψυχολόγος για να ξέρεις –και βιωματικά– πως οι γονείς με τα παιδιά τους είναι χειριστικοί. Και καθώς ο κύκλος κλείνει, οι ρόλοι αντιστρέφονται. Είμαστε καταδικασμένοι να γίνουμε οι γονείς μας;

Ο χειρισμός είναι φρικτό πράγμα. Σημαίνει πως δεν νιώθεις ασφαλής και ελεύθερος. Είτε είσαι θύμα είτε θύτης. Προσφάτως είδα μπροστά μου σε άνθρωπο κοντινό πώς μπορεί κάποιος να καταδικαστεί να γίνει αυτό που σιχαίνεται και μισεί και τον έβλαψε, να γίνει ο γονιός του, επειδή με αυτό μεγάλωσε και αυτό υπέστη. Είναι τραγικό, αλλά είναι μέσα στη ζωή. Όμως είναι και θέμα επιλογής. Εάν έχεις θέληση, αλλάζεις.

Την ίδια στιγμή τα αρχέτυπα, ειδικά τα οικογενειακά, επιβάλλουν ρόλους. Εσείς έχετε αισθανθεί ποτέ πως είστε η μητέρα σας;

Φυσικά! Και η μητέρα και ο πατέρας μου έχουν εμποτίσει αυτό που είμαι. Η τάση είναι να αναπαράγω αυτό που έχω γνωρίσει ως πρότυπο. Με το πέρασμα των χρόνων, και την επανάληψη μοτίβων και την καλή ή κακή ανταπόκριση, βλέπω πιο καθαρά τη λειτουργία μου και αγωνίζομαι πάντα και συνέχεια να ξεφύγω από αυτά που δεν θέλω να έχω, να ελευθερωθώ και να δω με τα δικά μου, άλλα μάτια, όπως και συχνά νιώθω τυχερή που πήρα πράγματα από αυτούς τους όμορφους ανθρώπους που η τύχη με έριξε στο σπίτι τους. Ειδικά όταν συγκρίνω με άλλες ατυχείς περιπτώσεις, νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη και λατρεία για την οικογένειά μου.

Ο θίασος του «Αυγούστου» είναι πολυμελής. Είναι αυτό πιο ξεκούραστο για έναν ηθοποιό;

Κατά κάποιον τρόπο είναι, ναι. Μοιράζονται η ενέργεια και το βάρος της έκθεσης και το κράτημα του ρυθμού σε περισσότερους ανθρώπους. Αν και το αποτέλεσμα πάντα έχει να κάνει με το πόσο καλοκουρδισμένη είναι η ομάδα.

Έχω την εντύπωση πως αγαπάτε περισσότερο τους δραματικούς από τους κωμικούς ρόλους…

Προτιμώ τους ρόλους που έχουν περισσότερες από μία πλευρές. Ο ρόλος μου στον «Αύγουστο» έχει και πολύ χιούμορ και αυτό μου δίνει μεγαλύτερη απόλαυση από έναν αμιγώς δραματικό ρόλο. Άλλωστε τα τελευταία χρόνια μου αρέσει να δίνω έναν τόνο «τραγικής γελοιότητας» σε όποιον ρόλο καταπιάνομαι, έτσι, για να μην παίρνουμε τον εαυτό μας πολύ στα σοβαρά. Η ελαφρότητα είναι σπουδαίο όπλο.

Πώς είναι ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης ως σκηνοθέτης;

Είναι ευφυής, γρήγορος και ξέρει τι θέλει. Αφήνει ελευθερίες, αλλά και ορίζει καλά τα πράγματα. Η ευγένειά του και ο τρόπος του να διαχειρίζεται το ανθρώπινο δυναμικό χωρίς φαινομενικά να πιέζει είναι αφοπλιστικά στοιχεία και ξέρει πώς να ενώνει την ομάδα και να αποχωρεί, αφήνοντας τον «οργανισμό» της παράστασης να λειτουργήσει και να αναπνεύσει, χωρίς να χάνει τον έλεγχο. Είναι πανέξυπνος «παίκτης».

Στα χειμερινά σας σχέδια τι άλλο προβλέπεται;

Θα σκηνοθετήσω στο Μικρό Θέατρο Κεφαλληνίας μια παράσταση που θα ανέβει τον Φεβρουάριο και θα είμαι ξανά στο διδακτικό προσωπικό της σχολής θεάτρου Πράξη Επτά. Ταυτόχρονα θα προετοιμάζομαι για τα καλοκαιρινά, μη ανακοινώσιμα ακόμη σχέδια.

INFO

«Αύγουστος» του Τρέισι Λετς

Μετάφραση: Μανώλης Δούνιας

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης

Παίζουν: Θέμις Μπαζάκα, Μαρία Πρωτόπαππα, Βίκυ Βολιώτη, Μαρίνα Ασλάνογλου, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μάνος Βακούσης, Μαρία Κατσιαδάκη, Νίκος Αλεξίου, Θύμιος Κούκιος, Κώστας Ανταλόπουλος, Aurora Marion, Αλίκη Κακολύρη

Θέατρο Δημήτρης Χορν

Αμερικής 10

Τετάρτη έως Κυριακή

Διαβάστε εδώ κριτική της παράστασης από τον Βασίλη Κοκκώνη.