Ο Βαγγέλης Παπαδάκης παίρνει συνέντευξη από τη Χριστίνα Δενδρινού – ή μήπως το αντίστροφο;

Το 1999 η ταινία «Μια πορνογραφική σχέση» του Φρεντερίκ Φοντέιν έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες αποσπώντας βραβεία και διθυραμβικές κριτικές. Λίγα χρόνια αργότερα ο Φιλίπ Μπλασμπάντ διασκεύασε ο ίδιος το σενάριό του για τη θεατρική σκηνή, κερδίζοντας πάλι κοινό και κριτικούς μέσα από μια ερωτική ιστορία που με αφορμή το σώμα μιλάει για την ψυχή. Στη σκηνή του Από Μηχανής Θεάτρου η σκηνοθεσία του Βαγγέλη Παπαδάκη προτείνει μια νέα φόρμα, που συνδυάζει κινηματογραφικά και θεατρικά στοιχεία χωρίς την ευκολία της χρήσης του βίντεο. Οι πρωταγωνιστές της παράστασης Βαγγέλης Παπαδάκης και Χριστίνα Δενδρινού ανακρίνουν ο ένας τον άλλον.

Βαγγέλης: Χριστίνα, πώς ένιωσες όταν είδες την ταινία «Μια πορνογραφική σχέση»;

Χριστίνα: Για να σου πω την αλήθεια, δεν θυμάμαι πια πολύ καλά. Πάνε και 19 χρόνια από τότε. Αυτό που θυμάμαι είναι μια τεράστια απορία που μου δημιουργήθηκε. Τι συνέβη τελικά μεταξύ των δυο τους.

Βαγγέλης: Εγώ έμεινα για αρκετή ώρα με το στόμα ανοιχτό. Δεν καταλάβαινα. Προσπαθούσα να βγάλω άκρη. Ένα «γιατί» διαρκείας. Αυτό. Ανά διαστήματα επανερχόταν στη μνήμη μου η ταινία αυτή. Σήμερα καταλαβαίνω κάπως καλύτερα. Ίσως.

Χριστίνα: Και πώς αισθάνεσαι παίζοντας αυτόν τον άνδρα στη σκηνή; Τι πιστεύεις ότι συμβαίνει μέσα του;

Βαγγέλης: Πολλά πράγματα. Ακατανόητα πράγματα. Όλα αυτά που συμβαίνουν στον καθένα μας όταν έρχεται σε επαφή με το άγνωστο. Όταν σαστίζει μπροστά σε κάτι τόσο δυνατό, μεγάλο, που το βιώνει πρώτη φορά. Και δεν θα το ονομάσω «έρωτα» απαραίτητα αυτό που συμβαίνει μέσα του. Είναι κάπως σαν παιδί που ανακαλύπτει, σαν έφηβος που τολμάει και σαν ενήλικας που αφομοιώνει. Πάντως η πρόκληση ξεκινάει από εκείνη. Η γυναίκα που προτείνει το «μήλο». Αυτή βάζει την αγγελία.

Χριστίνα: Ναι, εκείνη ξεκινάει την ιστορία. Βάζει μια αγγελία για να βρει κάποιον με τον οποίο θα πραγματοποιήσει την ανείπωτη φαντασίωσή της. Μια φαντασίωση που πρέπει οπωσδήποτε να πραγματοποιήσει, ουσιαστικά μια ανάγκη της που κανείς δεν δείχνει να «κατανοεί», εκτός από εκείνον.

Βαγγέλης: Εσύ θα το έκανες ποτέ αυτό; Ή μήπως το έχεις κάνει και δεν το ξέρω;

Χριστίνα: Μην είσαι τόσο «ανυπόμονος», ειδικά όταν πρόκειται για τα μυστικά μιας γυναίκας (γελάει πονηρά). Για τους άντρες, αλήθεια, είναι πιο εύκολο να εστιάσουν μόνο στο σεξ;

Βαγγέλης: Γενικά ναι, ισχύει. Στην «Πορνογραφική Σχέση» όμως φαίνεται πως την πρωτοβουλία την παίρνει εκείνη. Τι πιστεύεις ότι «πραγματικά» την έλκει σ’ εκείνον;

Χριστίνα: Η ειλικρίνειά του, η καθαρότητα στο βλέμμα του, το χαμόγελό του, η ομορφιά του. Εσύ πιστεύεις ότι μπορεί να υπάρξει μια τέτοια πορνογραφική σχέση;

Βαγγέλης: Πιστεύω ναι, αλλά προϋποθέτει την παντελή απουσία γνώσης οποιουδήποτε προσωπικού στοιχείου ταυτότητας. Να μη χρειάζεται ποτέ να επαληθεύσεις στον παρτενέρ σου την κοινωνική σου θέση, το οικονομικό σου στάτους, την πολιτική σου ιδεολογία, την οικογενειακή σου κατάσταση, το ερωτικό βιογραφικό σου. Όλα αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε ασφαλής. Αυτή η πορνογραφική σχέση προϋποθέτει ελευθερία. Κι εκεί είναι που έρχεται η δεύτερη προϋπόθεση. Να μην κωλώσεις. Απέναντι σε αυτή την έκθεση. Στην ειλικρινή επιθυμία. Αυτό είναι ελευθερία. Να ισοπεδώνεις τον φόβο που σε κατακλύζει και να βιώνεις τον πόθο. Όπως σε αυτό το ποίημα της Έμιλι Ντίκινσον που έφερες ως υλικό στην πρόβα. «I am nobody. Who are you? Are you –nobody– too? Then there’s a pair of us…».

Χριστίνα: Το ποίημα αυτό είναι αυτοί οι δυο. Εκείνος κι Εκείνη. Και αυτό που πρέπει να είμαστε μπροστά στην αγάπη και απέναντι στον άλλον… Πρέπει να είσαι ο κανένας για να είσαι τα πάντα του άλλου. Γενικά, η αληθινή αγάπη είναι απογυμνωμένη από το εγώ μας. Και αυτή η αγάπη ανάμεσα σε αυτούς τους δυο είναι απογυμνωμένη και από τις κοινωνικές συμβάσεις. Δυο άγνωστοι γνωρίζονται και έρχονται τόσο κοντά σωματικά και εντέλει ψυχικά, χωρίς ο ένας να ξέρει τίποτα για το κοινωνικό πλαίσιο του άλλου. Είναι μια σχέση εκτός πλαισίου. Δυο άνθρωποι για τους οποίους τελικά το σεξ είναι αφορμή για μια βαθύτερη επικοινωνία. Εκείνον τι θεωρείς ότι τον ελκύει σε εκείνη;

Βαγγέλης: Η παιδικότητά της πίσω από την κοφτή πρόκληση. Παρορμητική, αυθόρμητη, αποφασιστική. Αλλά ταυτόχρονα με ένα βλέμμα φοβισμένο. Είναι πραγματική γυναίκα. Μια ωραία γυναίκα. Ικανή να λιώσει από αγάπη. Αλήθεια, λες να σοκάρει το θέμα της παράστασης;

Χριστίνα: Πιθανότατα. Στις μέρες μας σοκάρει πολύ η αγάπη. Και όχι η πορνογραφία. Μίλησέ μας λίγο και για τη σκηνοθετική σου ματιά. Εγώ τα ξέρω, αλλά για να τα μάθει και ο κόσμος.

Βαγγέλης: Το έργο αυτό μου γέννησε την ανάγκη να παντρέψω σκηνικά τον κινηματογράφο με το θέατρο. Εκείνος κι Εκείνη μας αφηγούνται την πορεία της σχέσης τους ενώ ζωντανεύουν μπροστά μας στιγμές από το παρελθόν τους. Αναζήτησα, λοιπόν, να αποτυπωθούν με κινηματογραφική λογική (κάδρο, μοντάζ, ήχος) ο σκηνικός χώρος των αναμνήσεων, των φαντασιώσεων του παρελθοντικού χρόνου, και με θεατρική αμεσότητα οι εξομολογήσεις των δύο ηρώων σε χρόνο ενεστώτα. Το κοινό παρακολουθεί ταυτόχρονα την ταινία της ζωής των δύο ηρώων ενώ γίνεται μάρτυρας της προσωπικής τους αφήγησης. Πώς μπλέκονται το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον για να γεννήσουν σκηνικά μια έννοια που είναι «ο αιώνιος χρονο-χώρος». Εκεί όπου ο καθένας μας μπορεί να επιστρέφει και να ξαναζεί και να αναδιαμορφώνει τις μνήμες του ατέρμονα. Θέλω το κοινό να συμμετέχει ενεργά με τη φαντασία του στη σκηνική αποτύπωση της εικόνας του κάθε καρέ της ταινίας. Είμαι ευτυχής που συνεργάζομαι μαζί σου και με όλους τους συντελεστές της παράστασης για την επίτευξη ενός κοινού μας οράματος πλέον. Ιωάννα, Δήμητρα, Σίσσυ, Βασίλη, Ίριδα, Τέτα, Δημήτρη, Λία, Ελένη, Θάνο… σας ευχαριστώ τόσο πολύ όλους. Σου έχω όμως μια τελευταία ερώτηση: Τι συνιστά για σένα «ερωτική πράξη»;

Χριστίνα: Για μένα και για εκείνη είναι το σμίξιμο. Όχι μια απλή ανταλλαγή υγρών. Να χάνεσαι στη στιγμή και να μην ξέρεις πού τελειώνει το σώμα του άλλου και πού ξεκινάει το δικό σου. Μια μουσική συμφωνία. Μια Ώσμωση. Για σένα;

Βαγγέλης: Αυτό ακριβώς. Μια Ώσμωση. Μια πράξη Θεία. Όπου οι δύο έχουν γίνει το Όλον. Θυσιάζεις το εγώ σου για την επίτευξη αυτής της συνένωσης. Μια πράξη σχεδόν εγκληματική.

INFO

ΜΙΑ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΧΕΣΗ

του Φιλίπ Μπλασμπάντ

Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Παπαδάκης

Μετάφραση: Ανδρέας Στάικος

Παίζουν: Χριστίνα Δενδρινού, Βαγγέλης Παπαδάκης

Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00

Από Μηχανής Θέατρο

Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο

Τηλ. κρατήσεων: 210 5232097