Τέσσερις άγνωστες ιστορίες για την Αλίκη Βουγιουκλάκη

Ακόμα και η γενιά των σημερινών 50άρηδων ίσως δυσκολεύεται να θυμηθεί τη ζωή χωρίς ίντερνετ. Είναι τόσο σαρωτική, τόσο επιδραστική η επέλαση του διαδικτύου.

Κι όμως και ζωή υπήρχε και star system πριν το Facebook. Λαμπεροί ηθοποιοί, αστραφτερές σταρ οδηγούσαν τους νεοέλληνες μαζικά στους κινηματογράφους χωρίς τη διαφήμιση του σήμερα. Η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν αναμφισβήτητα η βασίλισσα της χρυσής περιόδου του ελληνικού κινηματογράφου. Το «Αλικάκι» με τα καπρίτσια, τα νάζια και τα τραγούδια της έγινε η Εθνική μας Σταρ μια εποχή που δεν υπήρχε μεσημεριανή τηλεοπτική ζώνη, Instagram και παπαράτσι.

Η λάμψη της αυτόφωτη μαγνήτιζε και τελικά υπέτασσε και εκείνους του λεγόμενου, και τότε και σήμερα, ποιοτικού.  Και καθώς δεν υπήρχαν τα σαρωτικά social media ο κόσμος παρέμενε διψασμένος για την Αλίκη.

Η φρενίτιδα απογειώθηκε μετά την καλλιτεχνική και προσωπική ένωση με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Κανένα άλλο καλλιτεχνικό ζευγάρι δεν απασχόλησε τόσο τα ΜΜΕ και κανείς ηθοποιός δεν γνώρισε τη δόξα, την εμπορική επιτυχία και την αγάπη του κόσμου που βίωσαν οι Αλίκη Βουγιουκλάκη και Δημήτρης Παπαμιχαήλ τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, από τις αρχές της δεκαετίας του '60 μέχρι και τα μέσα του '70. Οι δυο τους ήταν άλλωστε και οι πρώτοι στην ελληνική showbiz που τράβηξαν τόσο τα βλέμματα των φωτογράφων και των οποίων η προσωπική ζωή, ο έρωτας, ο γάμος, η οικογένεια και το διαζύγιο απασχόλησαν τόσο πολύ την κοινή γνώμη.

Σαν σήμερα 20 Ιουλίου γεννήθηκε η Αλίκη Βουγιουκλάκη (μην περιμένετε να γράψουμε χρονολογία –θα τιμήσουμε την εθνική εμμονή μέρα που είναι) και βρήκαμε τέσσερις άγνωστες ιστορίες με πρωταγωνίστρια την Αλίκη.

Η «απαγορευμένη» ταινία

Τον Μάρτιο του 1964 έκανε πρεμιέρα στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες η ξενόγλωσση ταινία, «Aliki my love». Πρωταγωνίστρια φυσικά η Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Ήταν η πρώτη απόπειρα της για διεθνή καριέρα και μάλλον η τελευταία (εκτός κι αν συνυπολογίσουμε την τουρκική εκδοχή της ταινίας «το Ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο» με τη φωνή της Αλίκης ντουμπλαρισμένη από Τουρκάλα ηθοποιό).

Το «Aliki my love», πάντως, δεν πήγε καλά ούτε μέσα, ούτε έξω. Ο Φιλοποίμην Φίνος το γνώριζε εκ των προτέρων αλλά δεν μπορούσε να της χαλάσει χατίρι. Άλλωστε η Αλίκη πριν από όλα ήταν μια πολύ σκληρή διαπραγματεύτρια και η απόλυτη μάνατζερ του εαυτού της, μια εποχή που δεν υπήρχαν μάνατζερ. Το χατίρι, πάντως, στοίχισε 9.000.000 δρχ. στον Φίνο, με αυτό το ποσό θα μπορούσε να γυρίσει άλλες οκτώ ταινίες αλλά πώς να μεταπείσει την Αλίκη...

.Στην Ελλάδα η ταινία έκοψε λιγότερα από 250.000 εισιτήρια τη σεζόν 1963-64. Οι πρεμιέρες σε Λονδίνο (10/6/1963) και Αθήνα (24/31964) ήταν, φυσικά, λαμπερές, αλλά σύντομα ξεχάστηκε τελείως. Λέγεται πως ο ίδιος ο Φοιλοποίμην Φίνος, μετά την πρώτη προβολή της ταινίας, επεδίωξε να την κρατήσει στην αφάνεια. Οι δημοσιογράφοι την ονόμασαν η «απαγορευμένη ταινία» της Αλίκης, επειδή είχε τολμηρές σκηνές κάτι που δεν φαίνεται να κρίνουμε από το μισοκατεστραμμένο φιλμ που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Σύμφωνα με το σενάριο του η Βουγιουκλάκη, όπως και στη Μανταλένα, υποδυόταν μια νησιωτοπούλα που ερωτεύεται έναν ξένο, ο οποίος βρίσκεται στο νησί της για να εκτιμήσει μια κληρονομία που του άφησαν. Συμπρωταγωνιστής της Αλίκης, ήταν ο Jess Conrad, ο οποίος χαρακτηρίστηκε «ξενέρωτος» από τους κριτικούς. Τη μουσική της ταινίας υπέγραψε, όπως και στη Μανταλένα, ο Μάνος Χατζιδάκις.

Τα γυρίσματα έγιναν στην Ίο και σκηνοθέτης ήταν ο πολωνοαμερικανός Rundolf Mate (που ανάμεσα σε άλλους είχε σκηνοθετήσει τους Tony Curtis, William Holden, Robert Mitchum, Glenn Ford). Όταν οι κάτοικοι της Ίου πληροφορήθηκαν ότι η Αλίκη βρισκόταν στο νησί έσπευσαν να την υποδεχτούν στο λιμάνι. Όχι, όμως, και ο παπάς του νησιού, ο οποίος για να επιτρέψει στους συντελεστές να γυρίσουν μια σκηνή, μέσα στην εκκλησία, απαίτησε από την εταιρία παραγωγής να του δωρίσει μια καμπάνα. Παρόλο που η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε, όταν ήρθε η ώρα να ανοίξει την εκκλησία για να μπει το συνεργείο, ισχυρίστηκε πως τα κλειδιά τα είχε ο νεωκόρος, ο οποίος έλειπε στην Αθήνα για δουλειές. Το γύρισμα αναβλήθηκε και προκλήθηκε μεγάλη αναστάτωση. Όταν ο νεωκόρος επέστρεψε και του ζήτησαν τα κλειδιά, είπε πως τα είχε ο παπάς και ο ίδιος τον είχε διώξει για την Αθήνα. Για να καταφέρουν οι συντελεστές της ταινίας να γυρίσουν τη συγκεκριμένη σκηνή, έστειλαν στον παπά πλαστό τηλεγράφημα μέσω του οποίου τον καλούσαν στη Νάξο, γιατί η αδελφή του που έμενε εκεί, είχε αρρωστήσει. Την πονηρή ιδέα για το τηλεγράφημα είχε δώσε ο νεωκόρος ο οποίος άνοιξε τελικά την εκκλησία.

Ο σκηνοθέτης αποδείχτηκε αρκετά ιδιότροπος και με τις παραξενιές του καθυστερούσε το γύρισμα. Χαρακτηριστικό είναι πως διέκοψε μια σκηνή γιατί δεν του άρεσε το χρώμα ενός σπιτιού που βρισκόταν στο φόντο. Αντί να αλλάξει γωνία λήξης, όπως τον συμβούλεψαν οι συνεργάτες του, απαίτησε να βαφτεί το σπίτι και μάλιστα χωρίς τη συγκατάθεση των ιδιοκτητών. Όταν ο τοίχος βάφτηκε, ο σκηνοθέτης αποφάσισε πως τελικά ήταν καλύτερο το αρχικό του χρώμα και οι εργάτες το ξαναέβαψαν. Παρόλο που ο σκηνοθέτης δυσκόλεψε τη ζωή των συντελεστών, αρκετά χρόνια αργότερα είπε σε συνέντευξή του για τη Βουγιουκλάκη: «η Αλίκη είναι το εκφραστικότερο πρόσωπο που έχω συναντήσει στον κινηματογράφο».

Η άγνωστη «δίδυμη» της

Το 1969 έγιναν στην Κρήτη τα γυρίσματα της ταινίας «Η Νεράιδα και το παλικάρι», με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ.

Την περίοδο των γυρισμάτων η Αλίκη Βουγιουκλάκη ήταν έγκυος στον γιο της Γιάννη και η κοιλιά της είχε αρχίσει να φαίνεται. Παρόλο που η προσωπική ζωή της ηθοποιού δεν ήταν κρυφή, η εγκυμοσύνη δεν έπρεπε να φαίνεται στην ταινία, καθώς δεν ταίριαζε με το σενάριο. Έτσι, η εταιρία αναζήτησε μια σωσία της Αλίκης για να την αντικαταστήσει σε κάποιες σκηνές. Μετά από οντισιόν, επιλέχτηκε η Μίτσι Καρά (πραγματικό όνομα, Δήμητρα Κανελοπούλου), η οποία έμοιαζε αρκετά στη Βουγιουκλάκη. Η κοπέλα, το 1956 είχε συμμετάσχει στα Καλλιστεία και είχε καταφέρει να φτάσει μέχρι την τελευταία πεντάδα. Το επάγγελμά της ήταν μοδίστρα στον Οίκο Τσοπανέλη, όπου έραβε φορέματα και η βασίλισσα Φρειδερίκη. Το 1961 η Μίτσι παντρεύτηκε και εγκαταστάθηκε με τον σύζυγό της στην Αυστραλία.

Το 1965 επέστρεψε στην Ελλάδα και πήρε μέρος σε ένα διαφημιστικό για προϊόντα μαλλιών και το 1969 έγινε η «Αλίκη στη θέση της Αλίκης». «Η Φίνος, με την οποία εργάστηκα δύο χρόνια, με χρησιμοποίησε στα δύσκολα και μακρινά πλάνα», ανέφερε σε συνέντευξή της και περίεγραψε πως είναι να δουλεύεις με τη Βουγιουκλάκη: «Μοναδική εμπειρία. Είχαμε τις καλύτερες σχέσεις. Με αγαπούσε και εκτιμούσε αυτό που έκανα. Ήταν γενναιόδωρη και πολύ καλή με τους συνεργάτες της. Το ίδιο και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ. Περάσαμε όμορφα στην Κρήτη. Ήταν μαζί και ο σύζυγός και τα παιδιά μας, οπότε για μένα ήταν ένας συνδυασμός εργασίας και διακοπών».

Η Βουγιουκλάκη σε όλη σχεδόν την ταινία φορούσε φαρδιά φορέματα ώστε να καλύπτεται η φουσκωμένη κοιλιά της. Η Μίτσι Καρά ντούπλαρε την Αλίκη και ορισμένα πλάνα της ταινίας «Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά», που γυρίστηκε στον Βόλο.

 Η Μίτσυ Καρρά σε συνέντευξή της το 1960 στην εφημερίδα «Απογευματινή» μιλούσε για τη συνεργασία της με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στη ταινία «Η νεράιδα και το παλικάρι». «Μοναδική εμπειρία. Είχαμε τις καλύτερες σχέσεις. Με αγαπούσε και εκτιμούσε αυτό που έκανα. Ήταν γενναιόδωρη και πολύ καλή με τους συνεργάτες της. Το ίδιο και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ. Περάσαμε όμορφα στην Κρήτη. Ήταν μαζί και ο σύζυγός και τα παιδιά μας, οπότε για μένα ήταν ένας συνδυασμός εργασίας και διακοπών» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Πως ο Δαλιανίδης ασχολήθηκε με το σινεμά

Ο Γιάννης Δαλιανίδης, πριν γίνει σεναριογράφος και σκηνοθέτης, ήταν χορευτής και ηθοποιός. Ξεκίνησε την καριέρα του με το ψευδώνυμο Γιάννης Νταλ και πήρε μέρος σε αρκετές θεατρικές παραγωγές. Έως τα τέλη της δεκαετίας του ’50  δεν είχε ασχοληθεί με τη συγγραφή σεναρίου και τη σκηνοθεσία. Η πρώτη του τυχαία συνάντηση με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στάθηκε αφορμή για να γράψει το σενάριο της πρώτης του ταινίας, με τίτλο «Το Τρελοκόριτσο».

Ο ίδιος είχε περιγράψει αυτή τη «μοιραία» γνωριμία στη «Μηχανή του Χρόνου». «Άκουγα τ’ όνομά της. Όλος ο πέμπτος όροφος την ανέφερε συνέχεια και όταν μιλάω για πέμπτο όροφο, εννοώ τον πέμπτο όροφο ενός κτιρίου, που είναι στην πλατεία Κάνιγγος και που λεγόταν το Ελληνικό Χόλιγουντ. Εκεί πέρα λοιπόν, στον πέμπτο όροφο, ήταν όλα τα μικρά γραφεία παραγωγής και εκμετάλλευσης ελληνικών ταινιών. Λοιπόν, όλος ο πέμπτος όροφος μιλούσε για μια Αλίκη, όχι Βουγιουκλάκη, Αλίκη σκέτα. Και μια μέρα, είμαι κάτω από αυτό το κτίριο στην Ακαδημίας, στην πλατεία Κάνιγγος. Σταματάει ένα ταξί, κατεβαίνει ένα πανέμορφο ξανθό πλάσμα και μου λέει ο φίλος μου, «να, αυτή είναι η Αλίκη». Και πραγματικά την είδα και εντυπωσιάστηκα και αμέσως ένιωσα την ανάγκη να γράψω το πρώτο μου σενάριο, «το τρελοκόριτσο».

Αν και η ταινία προοριζόταν για την πηγή έμπνευσης του Δαλιανίδη, δηλαδή την Αλίκη, οι δυο τους τελικά δεν συνεργάστηκαν. Στο «Τρελοκόριτσο» πρωταγωνίστησε η Τζένη Καρέζη. Ο λόγος του «πρόωρου» διαζυγίου Δαλιανίδη- Αλίκης δεν ήταν κάποια μεταξύ τους διαφωνία, αλλά η επιθυμία του παραγωγού να απομακρύνει τη νεαρή σταρ από τον γιο του, που την είχε ερωτευτεί. «Με την Αλίκη ήταν ερωτευμένος ο Δαδίρας. Παραγωγός ήταν ο πατέρας του Δαδίρα. Ο πατέρας του Δαδίρα δεν το ήθελε αυτό το ειδύλλιο, φοβόταν μην του ξελογιάσει αυτή η θεατρινούλα τον γιο. Όταν λοιπόν γύρισε ο Δαδίραςμία ταινία, στην αμέσως επόμενη, στο «Τρελοκόριτσο», η Αλίκη ζήτησε κάποια αύξηση. Την οποία ο μπαμπάς δεν την έδωσε για να χαλάσει επιτέλους η συμφωνία και βρήκε πάτημα εκεί. Έτσι δεν δούλεψε, χάλασε η δουλειά με την Αλίκη στο «Τρελοκόριτσο», χάλασε και το ειδύλλιο. Το ειδύλλιο δηλαδή, ήταν ήδη χαλασμένο, δεν επρόκειτο τίποτα να γίνει. Εγώ, μπροστά στον κίνδυνο να μη γυριστεί το σενάριό μου, λέω στον Ντιμη Δαδίρα «και γιατί να βάλουμε την Αλίκη, να προτείνουμε το σενάριο στην Τζένη Καρέζη, η οποία είναι ήδη φίρμα». Και πάμε στην Τζένη, διαβάζει το σενάριο, της άρεσε το σενάριο, υπογράφει με τον Δαδίρα, ήσυχος ο πατέρας τώρα πια, δεν κινδύνευε ο υιός Δαδίρας και το αναγγέλλω αμέσως. Μόλις το διαβάζει η Αλίκη γίνεται έξω φρενών. Δεν φανταζόταν ποτέ ότι ήταν δυνατόν να μην της δώσουν αυτά τα δύο χιλιάρικα παραπάνω, είχε πολύ εμπιστοσύνη στο μεγάλο ερωτικό πάθος του Ντίμη γι’ αυτήν. Σου λέει «θα τον τουμπάρει τον πατέρα του».

Ο Γιάννης Δαλιανίδης έκανε τελικά το ντεμπούτο του ως σεναριογράφος με την Τζένη Καρέζη. Ένα χρόνο μετά, σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία, τη «Μουσίτσα». Σε αυτό του το ξεκίνημα, πρωταγωνίστρια ήταν η μούσα του, η Αλίκη. Το δυναμικό του ξεκίνημα ακολούθησε μια λαμπρή πορεία στο χώρου του κινηματογράφου και αργότερα της τηλεόρασης....

«Το Δόλωμα»...

Το 1964 και για πέντε χρόνια η Αλίκη Βουγιουκλάκη είχε σταματήσει  τη συνεργασία με την Finos Film. Το συμβόλαιό της με την εταιρεία, όμως, την ανάγκασε να γυρίσει άλλη μια ταινία με τον Φίνο. ‘Ηταν το «Δόλωμα». Η ταινία θεωρήθηκε προκλητική και τολμηρή. Η Αλίκη ήταν μια χορεύρια αμφιβόλου ηθικής σε καμπαρέ της κακόφημης Τρούμπας.

Η ιδέα για το χορευτικό της Αλίκης στο τραγούδι «Μου αρέσουνε τα αγόρια» ανήκε στην ίδια. Ήθελε να κάνει κάτι παρόμοιο με την Μέριλιν Μονρόε στο «My heart belongs to daddy», που τραγουδούσε στην ταινία «Έλα ν’ αγαπηθούμε».

Τα δάκρυα της Αλίκης Η Αλίκη ήθελε κάθε σκηνή της να φαίνεται αληθινή. Στο τέλος της ταινίας, όταν η πρωταγωνίστρια γλυτώνει από τη φυλακή και τρέχει στην αγκαλιά του έρωτά της, τον οποίο υποδυόταν ο Βαγγέλης Βουλγαρίδης, η Βουγιουκλάκη κλαίει πραγματικά. Η σκηνή γυρίστηκε πολλές φορές. Το γεγονός αυτό επιβεβαίωσε ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας, Αλέκος Σακελλάριος: «Τρέχει, τρέχει η Βουγιουκλάκη και φτάνει με τα δάκρυα στα μάτια ως την αγκαλιά του Βουλγαρίδη. Κι όταν λέμε δάκρυα, δάκρυα. Η Αλίκη δε δεχόταν να της βάλουνε σταγόνες από νερό, όπως γίνεται συνήθως, σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Έκλαιγε πραγματικά. Τα δάκρυα τα είχε στο τσεπάκι της. Η σκηνή, όμως, δεν πέτυχε. Η Αλίκη ήρθε λίγο δεξιότερα απ’ ό,τι έπρεπε κι ο Καβουκίδης, που ήτανε και διευθυντής φωτογραφίας και κάμεραμαν, δεν πρόλαβε να κάνει σωστά το πλάνο. Η αφίσα της ταινίας από το αρχείο της Finos Film -Αλίκη μου, η σκηνή πρέπει να ξαναγυρισθεί. -Γιατί; -Ήρθες πολύ δεξιά. Σκύλος, όπως πάντα, στη δουλειά της, η Αλίκη, δεν είχε καμία αντίρρηση. -Να την ξαναγυρίσουμε! -Και τι θα γίνει με τα κλάματα; -Τι θα γίνει, δηλαδή; -Θα κλάψεις πάλι; -Και βέβαια θα κλάψω. Ξαναστήθηκαν οι μηχανές, άρχισε ξανά την τρεχάλα η Αλίκη, έφτασε κλαμένη στην αγκαλιά του Βουλγαρίδη, αλλά η σκηνή χάλασε και πάλι. Απάνω στο πιο τρυφερό σημείο του εναγκαλισμού της κλαμένης πρωταγωνίστριας με τον συγκινημένο πρωταγωνιστή, ακούστηκε από μακριά το παραπονεμένο γκάρισμα ενός γαϊδάρου. -Στοπ! Το γύρισμα της σκηνής ξανάρχισε. Η Αλίκη έφτασε και πάλι κλαμένη, αλλά η σκηνή και πάλι δεν πέτυχε. Να μη σας τα πολυλογώ, έξι φορές έγινε αυτή η σκηνή κι η Αλίκη έτρεξε περισσότερα μέτρα, από όσα έτρεξε ο Τζωρτζής στους ευρωπαϊκούς αγώνες. Την τελευταία φορά, τέλος πάντων, όλα πήγαιναν καλά. Η σκηνή πέτυχε. Δόξα σοι ο Θεός! Ανάψαμε τσιγάρο και αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για την επόμενη. Και τότε ήταν, που ήρθε τρομερά στεναχωρημένος ο Καβουκίδης και μου ψιθύρισε στ’ αφτί: -Η σκηνή τελικά πρέπει να ξαναγυριστεί. -Γιατί; -Είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φιλμ στη μηχανή! Όταν το έμαθε αυτό η Αλίκη, άρχισε πάλι να κλαίει. Αυτή τη φορά όμως, εκτός σεναρίου! Ο Βαγγέλης Βουλγαρίδης και η Αλίκη Βουγιουκλάκη σε σκηνή από την ταινία «Δόλωμα». Εικόνα από το αρχείο της Finos Film Η μεγάλη επιτυχία της ταινίας Παράλληλα με το «Δόλωμα» η Αλίκη γύριζε την ταινία «Σοφερίνα», με εταιρεία παραγωγής την Δαμασκηνός – Μιχαηλίδης. Οι δύο ταινίες βγήκαν στους κινηματογράφους την ίδια εβδομάδα. Το «Δόλωμα» σημείωσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Έκοψε 557.302 εισιτήρια και ήρθε στη δεύτερη θέση ανάμεσα σε 93 ταινίες. Προβλήθηκε και στο εξωτερικό με τους τίτλους «The bait» που σημαίνει «Το Δόλωμα» και «Aces of Spades», δηλαδή «Άσσος Μπαστούνι». Η ιστορία της ταινίας δημοσιευόταν επί 12 εβδομάδες στο περιοδικό «Θησαυρός» σε μορφή σινε-ρομάντσου. Αντλήθηκε υλικό από το βιβλίο του Αλέκου Σακελλάριου «Το ταλέντο βγήκε από τον παράδεισο», Εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ.... 

Πηγή: mixanitouxronou.gr