ΕΒΖ: Ώρα μηδέν για τέταρτη φορά

Χωρίς τέλος μοιάζει η περιπέτεια της ΕΒΖ, η οποία είναι ακέφαλη διοικητικά για τέταρτη φορά την τελευταία διετία. Η εταιρεία έχει συγκαλέσει έκτακτη γενική συνέλευση των μετόχων στις 20 Οκτωβρίου για την εκλογή νέου διοικητικού συμβουλίου.

Η παραίτηση έξι εκτελεστικών στελεχών του διοικητικού της συμβουλίου, μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος, ήταν αναμενόμενη, καθώς αρνήθηκαν να υπογράψουν για την πώληση των θυγατρικών ζαχαρουργείων της Σερβίας στο MK Group του Σέρβου επιχειρηματία Μίοντραγκ Κόστιτς, για το προσφερόμενο ποσό των 60 εκατ. ευρώ.

Παράλληλα, τα πρώην στελέχη της ΕΒΖ υποστήριζαν ότι η πώληση στο MK Group πρέπει να εγκαταλειφθεί, επειδή η Επιτροπή Ανταγωνισμού της Σερβίας δεν θα εγκρίνει την απόκτηση των δύο θυγατρικών της ΕΒΖ από τον εν λόγω όμιλο.

Όλα αυτά έχουν εξηγηθεί από πλευράς διοίκησης της ΕΒΖ στο αρμόδιο υπουργείο Οικονομίας, στην πιστώτρια Τράπεζα Πειραιώς και στον βασικό μέτοχο της ΕΒΖ (τον εκκαθαριστή της πρώην ΑΤΕbank με ποσοστό 82,065%).

Φαίνεται, λοιπόν, ότι η υπόθεση της ΕΒΖ έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο, καθώς η εταιρεία αντιμετωπίζει ασφυκτικό πρόβλημα ρευστότητας και βρίσκεται, επιπλέον, στην απαιτητική ζαχαρική καμπάνια, ενώ και από πλευράς της πιστώτριας τράπεζας έχει δοθεί τελεσίγραφο ότι δεν θα χρηματοδοτήσει την επιχείρηση εφόσον δεν προχωρήσει η πώληση των θυγατρικών ζαχαρουργείων.

Οι εργαζόμενοι της ΕΒΖ, από την πλευρά τους, ζητούν να αναλάβει δράση και προσωπικά να στηρίξει την ανάπτυξη της ΕΒΖ, δίνοντας λύση στα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, ο πρωθυπουργός. Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της ομοσπονδίας των εργαζομένων Χριστόδουλος Βαρκάκης, αφού εξέφρασε «την αγανάκτηση και την οργή» των εργαζομένων της βιομηχανίας, αναφέρθηκε και στην προαναγγελθείσα παραίτηση των έξι από τα επτά μέλη του διοικητικού συμβουλίου της ΕΒΖ, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Άλλη μια διοίκηση, η τέταρτη σε διάστημα δύο χρόνων, οδηγήθηκε σε παραίτηση. Ας μας απαντήσουν οι αρμόδιοι της κυβέρνησης τι είναι αυτό που δεν καταλαβαίνουμε όλοι εμείς και το καταλαβαίνουν αυτοί». Διερωτήθηκε επίσης πώς γίνεται μια εταιρεία στην οποία κάθε έξι μήνες αλλάζει η διοίκηση «να επιβιώσει και να αναπτυχθεί».