Από την Μποφίλιου στον Ερντογάν, μια εβδομάδα γεμάτη εκπλήξεις - Free Sunday
Από την Μποφίλιου στον Ερντογάν, μια εβδομάδα γεμάτη εκπλήξεις

Από την Μποφίλιου στον Ερντογάν, μια εβδομάδα γεμάτη εκπλήξεις

H κακή μέρα είχε φανεί από την προηγούμενη, με τη συνέντευξη Ερντογάν στον ΣΚΑΪ και στον Αλέξη Παπαχελά, όπου έθεσε επί τάπητος όλες τις τουρκικές διεκδικήσεις.

Και συνέχισε να φαίνεται κακή και το πρωί, από το ξεκίνημα της συνάντησης των δύο Προέδρων, όταν ο Ερντογάν απλώθηκε σαν πασάς στα τρία τέταρτα του καναπέ και ο Παυλόπουλος βολεύτηκε στην ακρούλα. Η γλώσσα του σώματος είχε ήδη προϊδεάσει για το τι θα επακολουθήσει. 

O Παυλόπουλος έκανε την έκπληξη και αντί να μείνει στις τυπικότητες του πρωτοκόλλου, οι οποίες σε αυτό το επίπεδο έχουν τον ρόλο να προφυλάσσουν από δύσκολες και αμήχανες καταστάσεις, εξέφρασε με πυγμή τις ελληνικές θέσεις σε όλες τις τουρκικές διεκδικήσεις στις διμερείς σχέσεις. Μια επιλογή που προκάλεσε έκπληξη στον Ερντογάν. 

Στη συνέχεια, όμως, επιβεβαιώθηκε ο άγραφος νόμος των δικηγόρων «ποτέ μην κάνεις στον μάρτυρα μια ερώτηση όταν δεν ξέρεις ήδη την απάντηση». 

Μετά τον καταιγισμό Ερντογάν ο ευρισκόμενος σε αμηχανία Παυλόπουλος θυμήθηκε να του απαντήσει πως δεν είναι εκτελεστικός Πρόεδρος και δεν έχει αρμοδιότητα να συζητήσει τέτοια θέματα, αυτά πρέπει να συζητηθούν με την κυβέρνηση. Συνεπώς το εύλογο ερώτημα είναι «τότε γιατί τα έθεσε στο τραπέζι;». Και το σίγουρο είναι πως δεν πήρε την πρωτοβουλία –άλλωστε ως κορυφαίος συνταγματολόγος γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τα όρια του ρόλου του–, αλλά πιθανότατα με υπόδειξη του καθ’ ύλην αρμόδιου υπουργείου Εξωτερικών. 

Για άλλη μια φορά η προχειρότητα και η ελλιπής προετοιμασία –αλλά και η εσφαλμένη εκτίμηση για τη δυναμική της επίσκεψης– κυριάρχησαν σε ένα εθνικό θέμα τεράστιας βαρύτητας, όπως η πρώτη επίσκεψη Τούρκου Προέδρου μετά από 65 χρόνια στη χώρα μας. Μόλις τελείωσε η επίσκεψη Ερντογάν στο Προεδρικό Μέγαρο, η γενική εικόνα ήταν κάπως έτσι: 

Μια επίσκεψη που υποτίθεται ότι είχε ως βασικό θέμα στην ατζέντα την ενδυνάμωση των διμερών σχέσεων και των επιχειρηματικών δεσμών είχε ήδη πάρει εντελώς διαφορετική τροπή. 

Αμέσως μετά ο Ερντογάν μετέβη στο Μέγαρο Μαξίμου και ήταν σαφές πως ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε να διαχειριστεί μια κρίση. Και ομολογουμένως τα κατάφερε καλά. 

Σε γενικές γραμμές, 

Περνώντας σε πιο… ειδικές γραμμές, ο Ερντογάν είπε και μπροστά στον Τσίπρα πως του είχε υποσχεθεί την έκδοση των οκτώ Τούρκων πραξικοπηματιών και δεν διαψεύστηκε από τον Έλληνα πρωθυπουργό. Τουτέστιν ο Τσίπρας υποσχέθηκε στον Ερντογάν κάτι που δεν μπορούσε να καθορίσει, αρμόδια ήταν η ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία αποφάσισε τη μη έκδοσή τους. 

Επιπλέον, υπήρξε και μια χαμένη ευκαιρία: Ο Ερντογάν έγινε ο πρώτος Τούρκος πολιτικός που τόλμησε να ευχηθεί να μην είχαν λάβει χώρα «τα γεγονότα που οδήγησαν στην αποχώρηση των Ελλήνων από την Τουρκία». Μια «πάσα» που έμεινε αναξιοποίητη.

Το μεγάλο ερώτημα βέβαια παραμένει: ποιος ακριβώς ήταν ο ελληνικός στόχος της επίσκεψης Ερντογάν στην Ελλάδα; Την τουρκική ατζέντα την ξέραμε και επιβεβαιώθηκε από τα γεγονότα.

Όπως μας ενημέρωσε το υπουργείο Εξωτερικών σε σχετική ανακοίνωση για τις αντιδράσεις στον τρόπο που εξελίχθηκε η επίσκεψη Ερντογάν: «Κατά την πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών Ν. Κοτζιά στη Ν. Κορέα, οι εκεί συνομιλητές του τόνισαν εμφατικά ότι το βασικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν με τους βόρειους γείτονές τους είναι η έλλειψη καναλιών επικοινωνίας». Συνεπώς ο στόχος μπορεί να ήταν να ανοίξουν κανάλια επικοινωνίας. Μεγάλη επιτυχία, λοιπόν. Τα κανάλια άνοιξαν και τα θέματα τέθηκαν υπό συζήτηση. Όλα, ακόμη και η εθνική κυριαρχία. 

Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας η Ελλάδα παραμένει διαθέσιμη να παίξει τον ρόλο του οχήματος της εισόδου της Τουρκίας στην Ε.Ε. Σε μια περίοδο που οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν στην μπούκα την Τουρκία του Ερντογάν και η πλήρης ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. μοιάζει παντελώς εκτός τόπου και χρόνου. Η απάντηση του Ερντογάν υπενθύμισε τη σκληρή πραγματικότητα της συγκριτικής θέσης των δύο χωρών στη δεδομένη συγκυρία: Υπάρχουν Τούρκοι που κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα. 

Σε κάθε περίπτωση, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε, μπορεί να έκρυψαν τον Πάνο κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Ερντογάν, αλλά όταν έρθουν τα πραγματικά δύσκολα θα είναι εκεί. 

Σε άλλα νέα, η Πλεύση Ελευθερίας μεταξύ των χρήσιμων στο κίνημα ειδικοτήτων των πιθανών υποστηρικτών της συμπεριέλαβε και το «ληστής τραπεζών».

Αμέσως άρχισαν να προτείνονται και άλλες χρήσιμες ειδικότητες. 

Το ερώτημα ήταν αν η ανάγκη ήταν πραγματική ή επρόκειτο για χιούμορ. Ακολούθησε η σαν έτοιμη από καιρό απάντηση της επικεφαλής Ζωής Κωνσταντοπούλου. 

Αυτομάτως έγινε ξεκάθαρο: ούτε χιούμορ ήταν ούτε πραγματική ανάγκη υπήρχε. 

Πριν από την επίσκεψη Ερντογάν το κυρίαρχο θέμα της επικαιρότητας ήταν η Νατάσα Μποφίλιου, η οποία δήλωσε σε συνέντευξή της στην «Εφημερίδα των Συντακτών» «ως τα βάθη της ψυχής της τροτσκίστρια» που ψηφίζει ΚΚΕ και περιμένει τον (Πεφωτισμένο;) Ηγέτη για ν’ ανέβει στο βουνό.

Ως δημόσιο πρόσωπο πήρε μια πολιτική θέση και φυσικά μπορεί να κριθεί γι’ αυτήν. Μπορεί να κριθεί για τον αχταρμά τού να είσαι τροτσκιστής και να ψηφίζεις ΚΚΕ και πολύ περισσότερο να περιμένεις και τον Ηγέτη για να πάρεις τ’ άρματα. 

Ακόμη περισσότερο μπορείς να σχολιάσεις την ατάκα της περί «χούντας» της Ε.Ε. 

Σε γενικές γραμμές… 

Από αυτό, όμως, μέχρι την ανθρωποφαγική επίθεση που δέχτηκε η Μποφίλιου υπάρχει μια τεράστια απόσταση. Για παράδειγμα, ο Πέτρος Τατσόπουλος τη χαρακτήρισε «χαζοβιόλα» και μετά τόνισε πως το είπε για να την προστατέψει, ο γελοίος (για να τον προστατέψουμε το λέμε, μην τον χαρακτηρίσουν σεξιστή). 

Ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος «αριστερό κουλτουροβολεψιματία» και «αριστεροκουλτουρόβαρδο – κλαψιάρη της ευμάρειας».

Τα πράγματα έχουν γίνει δύσκολα πλέον. 

Τι να κάνουμε, ας εστιάσουμε σε αυτά που μας ενώνουν.