Θανάσης Παφίλης: «Ο καβγάς είναι ποιος θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα των μονοπωλίων»

«Μηδέν εις το πηλίκον» για τον λαό αποτελεί το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης και η εκταμίευση της δόσης, σύμφωνα με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΚΚΕ Θανάση Παφίλη, ο οποίος τονίζει ότι οι συγκρούσεις κυβέρνησης-ΝΔ αποτελούν «καβγά» για το ποιος θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Τελικά, η δεύτερη αξιολόγηση έκλεισε και η δόση εκταμιεύεται. Θεωρείτε ότι αυτό είναι μια θετική εξέλιξη για τη χώρα;

Η δόση εκταμιεύεται, ωστόσο πάει –στο μεγαλύτερό της μέρος– πίσω, από εκεί που ήρθε, δηλαδή στους «δανειστές», ενώ το υπόλοιπο μέρος θα κατευθυνθεί με πολύπλευρους τρόπους προς το κεφάλαιο. Από αυτή την άποψη, αποτελεί θετική εξέλιξη μόνο για τους λίγους, τους καπιταλιστές, ενώ για τον λαό οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, οι ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα και όλο το φάσμα των αντιλαϊκών μέτρων, συν όλα όσα έρχονται το 2018, ισχύουν στο ακέραιο. Άρα μηδέν εις το πηλίκον.

Όσον αφορά ειδικά το ζήτημα του δημόσιου χρέους, τι πέτυχε κατά τη γνώμη σας η κυβέρνηση;

Όχι μόνο κατά τη γνώμη μας αλλά και κατά το γράμμα της συμφωνίας, η κυβέρνηση πέτυχε τη διατήρηση υψηλών ματωμένων πλεονασμάτων, διατήρηση της επιτροπείας μέχρι το 2060, με αντάλλαγμα κάποιες γενικόλογες δεσμεύσεις, ένα ευχολόγιο για το αν, πότε, ίσως κάτι αλλάξει σε σχέση με το χρέος, το οποίο δεν είναι του λαού. Και η όποια διευθέτησή του θα συνδυαστεί πάλι με μέτρα και προαπαιτούμενα. Εδώ είμαστε να το δούμε.

Από δω και πέρα, τι περιμένετε να συμβεί; Μπορεί η κυβέρνηση, όπως λέει, να ασχοληθεί με τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών;

Δεν μπορεί, όχι επειδή δεν θέλει –εμείς δεν δικάζουμε προθέσεις– αλλά επειδή είναι ασυμβίβαστο να ευημερούν τα κέρδη και η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, αυτά δηλαδή που υπηρετεί η κυβέρνηση, με τα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα. Αυτό είναι νόμος. Ούτε τα προηγούμενα χρόνια γινόταν, απλώς το σύστημα είχε τότε κάποια περιθώρια ελιγμών, τώρα εξαφανίστηκαν κι αυτά. Η κρίση το απέδειξε περίτρανα. Το τέρμα στον κατήφορο και τη «βελτίωση της καθημερινότητας» μπορούν να το κατακτήσουν οι εργαζόμενοι σε ρήξη με αυτή την πολιτική.

Θεωρείτε ότι το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, αλλά και η έναρξη της τρίτης αξιολόγησης από το φθινόπωρο, μπορεί να πυροδοτήσουν πολιτικές εξελίξεις;

Αν εννοείτε εκλογές, τι να σας πω, δεν είμαστε στο μυαλό του πρωθυπουργού… Μέχρι τώρα, πάντως, οι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψηφίζουν και με τα δυο χέρια όλα τα προαπαιτούμενα όλων των αξιολογήσεων. Και μια και αναφερθήκατε στην τρίτη αξιολόγηση, πρέπει να θυμίσουμε ότι περιέχει εξίσου αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, μεταξύ των οποίων η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, που στοχεύει στο χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία. Βέβαια, τα πράγματα έχουν και τη δική τους δυναμική και εξαρτώνται πρωτίστως από την πορεία των εξελίξεων στην Ευρωζώνη, την Ε.Ε., τις επικίνδυνες εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας. Αυτά πρέπει να παρακολουθεί ο λαός και να επαγρυπνά. Και νομίζουμε ότι αποκούμπι σε όλα τα παραπάνω είναι ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ.

Όσον αφορά τη ΝΔ, πώς κρίνετε τη στάση της όλο αυτό το διάστημα των διαπραγματεύσεων;

Πολύ βολική για την κυβέρνηση, καθώς η όποια κριτική της αφορούσε το ταχύτερο κλείσιμο της αξιολόγησης και την απαρέγκλιτη εφαρμογή των μέτρων. Και τα δύο αυτά κόμματα έχουν, άλλωστε, εδώ και καιρό κοινή στρατηγική και πρόγραμμα: τους «εθνικούς στόχους» της καπιταλιστικής ανάπτυξης και την «πάση θυσία παραμονή της χώρας στην Ε.Ε.». Και δεν είναι μικρό πράγμα να βλέπει η ΝΔ τον ΣΥΡΙΖΑ να της παίρνει την μπουκιά απ’ το στόμα…

Το ΚΚΕ απορρίπτει συνολικά την ακολουθούμενη πολιτική. Ποια είναι η πρότασή του όμως;

Από την ίδια την πραγματικότητα που ζει ο ελληνικός λαός και όλοι οι λαοί του κόσμου αποδεικνύεται με τον πιο δραματικό τρόπο ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι ιστορικά ξεπερασμένο, έχει σαπίσει, εμποδίζει την πρόοδο της κοινωνίας. Όποιες πολιτικές δυνάμεις και κυβερνήσεις το διαχειρίζονται εφαρμόζουν την ίδια πολιτική. Η ανατροπή του είναι κοινωνική αναγκαιότητα. Ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος, επίκαιρος και ρεαλιστικός. Υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις (επιστήμη, πρόοδος, τεχνολογία, μορφωμένο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό) ώστε οι λαοί να απολαύσουν τον πλούτο που παράγουν. Γι’ αυτό χρειάζεται να πάρουν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής στα χέρια τους, να υπάρξει σχεδιασμός της οικονομίας με γνώμονα την κάλυψη των ανθρώπινων αναγκών και όχι το κέρδος και φυσικά άμεσος λαϊκός έλεγχος. Με αυτή την εργατική και λαϊκή εξουσία οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας, που είναι μια πλούσια για το μέγεθός της χώρα, θα απογειωθούν, θα δημιουργήσουν προϋποθέσεις για να απολαύσουν οι παραγωγοί του πλούτου αυτό που ονομάζεται ανθρώπινος πολιτισμός. Υπάρχει ήδη η θετική εμπειρία του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και είχε τεράστιες κατακτήσεις. Το ΚΚΕ έχει μελετήσει και τα αρνητικά, είναι πιο έμπειρο και θα είναι πρωτοπόρο στην οικοδόμηση της νέας κοινωνίας.

Ειδικά για το θέμα του νομίσματος, θα ήθελα να μου πείτε αν το ΚΚΕ θεωρεί ότι η χώρα θα έπρεπε να εξετάσει το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ.

Το ΚΚΕ, ξέρετε, είχε διαφωνήσει εξαρχής με την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και δικαιώθηκε. Ορισμένοι –όψιμοι τώρα– «δραχμιστές» πανηγύριζαν τότε για το ευρώ και έταζαν στον λαό «αειφόρο ανάπτυξη», χωρίς κρίσεις. Εμείς δεν καλούμε τον λαό να επιλέξει τη χρεοκοπία του στην καπιταλιστική Ελλάδα του ευρώ ή άλλου νομίσματος. Τον καλούμε να ανατρέψει την πηγή των δεινών του. Να πάρει στα χέρια του τον πλούτο που ο ίδιος παράγει και φυσικά αυτή η οικονομία θα έχει και το νόμισμα που θα την υπηρετεί. Άρα ο λαός πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο εξόδου από το βάρβαρο και σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, των κρίσεων και των πολέμων.

Το τελευταίο διάστημα κυβέρνηση και αντιπολίτευση δείχνουν να πολώνουν το πολιτικό κλίμα. Πώς ερμηνεύετε εσείς αυτή τη στάση;

Το έργο είναι γνωστό. Το ζήσαμε με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Όσο συνέκλιναν και οι δύο στη στρατηγική, τόσο οξυνόταν η αντιπαράθεση. Ο καβγάς είναι ποιος θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα των μονοπωλίων για να ανακάμψουν τα κέρδη τους μετά την κρίση. Δίνουν τη μάχη στα δευτερεύοντα για να εγκλωβίσουν τον λαό σε έναν νέο δικομματισμό-διπολισμό. Κάποτε όμως θα ισχύσει το «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μέρα». Όσο πιο γρήγορα το κάνει ο λαός μας, τόσο θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για αλλαγές και ανατροπές.

Και όσον αφορά την αντιπαράθεσή τους γύρω από τη δικαιοσύνη ποιο είναι το σχόλιό σας;

Επιβεβαιώνει το παραπάνω. Είναι μια αντιπαράθεση αποπροσανατολιστική και βολική και για τους δύο. Δίνει τη δυνατότητα από τη μια στον ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται ότι δήθεν τον πολεμούν «κέντρα του κατεστημένου» και από την άλλη στη ΝΔ να καταγγέλλει τώρα ως απαράδεκτες πρακτικές, που όμως και η ίδια ακολούθησε κατά κόρον στο παρελθόν.
Η αλήθεια είναι ότι η «δικαιοσύνη» ούτε είναι ούτε ποτέ ήταν πραγματικά ανεξάρτητη. Και μόνο το ότι η ηγεσία της επιλέγεται από την εκάστοτε κυβέρνηση φτάνει για να το καταλάβει ο καθένας αυτό, καθώς και την υποκρισία των άλλων κομμάτων, όταν κόπτονται δήθεν για την ανεξαρτησία της.