Γιώργος Καββαθάς: «Μακρύς και κακοτράχαλος ο δρόμος της επιστροφής στην κανονικότητα» - Free Sunday
Γιώργος Καββαθάς: «Μακρύς και κακοτράχαλος ο δρόμος της επιστροφής στην κανονικότητα»

Γιώργος Καββαθάς: «Μακρύς και κακοτράχαλος ο δρόμος της επιστροφής στην κανονικότητα»

Θετικές –τουλάχιστον σε επίπεδο διακηρύξεων– θεωρεί τις ομιλίες του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ ο πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ) Γιώργος Καββαθάς.

Πάντως, επισημαίνει ότι η οικονομία συνεχίζει να παρουσιάζει χαμηλή ανάπτυξη και αργή αποκλιμάκωση της ανεργίας.

Τι αποκομίσατε από την παρουσία των πολιτικών αρχηγών στην 82η ΔΕΘ;

Είναι θετικό ότι τα πολιτικά κόμματα, στην πλειονότητά τους, είδαν στην 82η ΔΕΘ μια ευκαιρία να επαναπροσεγγίσουν τα θέματα της επιχειρηματικότητας, να συζητήσουν, έστω σε επίπεδο διακηρυκτικό, ζητήματα που αφορούν την ενίσχυση των επιχειρήσεων, την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, το ελληνικό παραγωγικό μοντέλο. Ασφαλώς αποτυπώθηκαν διαφορές στην πολιτική φιλοσοφία του κάθε αρχηγού, ωστόσο αξιολογείται θετικά η έμφαση που δόθηκε στους παραγωγικούς φορείς και στον ιδιωτικό τομέα. Πολλά ειπώθηκαν, αλλά περισσότερα βέβαια απομένουν να γίνουν.

Για να εξειδικεύσουμε, τι είναι αυτό που κρατάτε από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού από το βήμα της ΔΕΘ;

Ο πρωθυπουργός προσπάθησε να κρατήσει ισορροπίες ανάμεσα στην ασκούμενη οικονομική πολιτική, η οποία, εν πολλοίς, επιβάλλεται από τους δανειστές, και στους διακηρυκτικούς στόχους που η κυβέρνηση έχει θέσει προγραμματικά. Σε αυτή την προσπάθεια είχε σύμμαχο, έστω προσωρινό, τη βελτίωση των οικονομικών δεικτών. Παραμένει όμως το ερώτημα κατά πόσο μπορεί η οικονομία να παράγει πρωτογενή και παραγωγικά πλεονάσματα σε καθεστώς υπερφορολόγησης και ασφυκτικής πίεσης στις επιχειρήσεις, ιδιαίτερα στις μικρομεσαίες.

Από την άλλη, ποια δέσμευση του κ. Μητσοτάκη πιστεύετε ότι είναι η πιο σημαντική;

Ο κ. Μητσοτάκης εξέπεμψε έναν λόγο αρκετά φιλικό προς τους επιχειρηματίες, τις επενδύσεις, τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης. Επανέλαβε την ανάγκη αλλαγής μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής. Θεωρούμε θετική την αναφορά ότι προτίθεται να μειώσει τη φορολογία των επιχειρήσεων στο 20% σε δύο έτη, καθώς και του ΕΝΦΙΑ, αλλά είναι προφανές ότι αυτή η διακήρυξη τίθεται υπό την αίρεση της συμφωνίας των πιστωτών, που, μέχρι σήμερα, δεν έχουν φανεί να είναι αρκετά ευέλικτοι και να αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες των ελληνικών επιχειρήσεων. Κρίσιμο ζητούμενο είναι ασφαλώς να δούμε πώς τοποθετούνται όλα τα κόμματα σχετικά με τη θέση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στον νέο οικονομικό καταμερισμό.

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η οικονομία σταθεροποιείται και σταδιακά ανακάμπτει. Το διαπιστώνετε αυτό στην αγορά;

Είναι αληθές ότι ένα τμήμα, μικρό αλλά σημαντικό, της ελληνικής οικονομίας έχει αρχίσει να δείχνει σφυγμό. Τόσο η άνοδος του τουρισμού όσο και το αναπόφευκτο της μιας κάποιας αντίδρασης της αγοράς δείχνουν ότι βραχυπρόθεσμα βρισκόμαστε σε ένα καλύτερο σημείο, με χαμηλή ανάπτυξη και αργή αποκλιμάκωση της ανεργίας. Οι έρευνες του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ καταδεικνύουν τη σχετική βελτίωση του οικονομικού κλίματος, όμως για την πλειονότητα των επιχειρήσεων (άνω του 50%) παραμένουν σημαντικές δυσκολίες και απειλές. Η μειωμένη ρευστότητα και ο χαμηλός τζίρος δημιουργούν προβλήματα στις πολύ μικρές επιχειρήσεις, ενώ ενδεχόμενα νέα μέτρα εντείνουν την αβεβαιότητα. Ο δρόμος για την πλήρη επιστροφή στην κανονικότητα φαίνεται μακρύς και κακοτράχαλος.

Ποια μέτρα θεωρείτε εκ των ων ουκ άνευ για να ενισχυθούν όσο το δυνατόν συντομότερα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις;

Η ΓΣΕΒΕΕ έχει θέσει εδώ και χρόνια το περίγραμμα των δράσεων που θα μπορούσαν να αναστρέψουν ή καλύτερα απλώς να συντηρήσουν την οικονομία σε ένα επίπεδο βιώσιμης οικονομικής δραστηριότητας. Σταχυολογώντας, θα λέγαμε ότι όλες αυτές οι προτάσεις σχεδόν υιοθετήθηκαν ή γίνεται απόπειρα να υιοθετηθούν, αλλά με μεγαλύτερη καθυστέρηση και αποσπασματικά: ο εξωδικαστικός συμβιβασμός για τα χρέη ψηφίστηκε, αλλά περιμένουμε την αποτελεσματική εφαρμογή του, στις ηλεκτρονικές συναλλαγές και στο ασφαλιστικό οι διακηρύξεις έμειναν στη μέση, καθώς ούτε ακατάσχετος επιχειρηματικός λογαριασμός θεσμοθετήθηκε ούτε πρόβλεψη για ρύθμιση ή πάγωμα και κεφαλαιοποίηση οφειλών υπήρξε. Επιπλέον, η τεράστια φορολόγηση οδηγεί ξανά σε φαινόμενα παραβατικότητας και άτυπης επιχειρηματικότητας.

Πρόσφατα έρευνα του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ προέβλεψε νέα λουκέτα στην αγορά. Πώς εξηγείτε αυτό το φαινόμενο;

Επιτρέψτε μου να σας αναφέρω ότι υπάρχει μια περίεργη παραφιλολογία σχετικά με τους δείκτες οικονομικού κλίματος που παράγει το Ινστιτούτο της ΓΣΕΒΕΕ. Εμείς πάντα παρακολουθούμε τα στοιχεία με προσοχή και φειδώ. Οι επιχειρήσεις αποτελούν «ζωντανούς οργανισμούς», και ως τέτοιες πάντοτε θα έχουμε φαινόμενα αποτυχίας, πτωχεύσεων, λουκέτων. Το άσχημο θα ήταν να είχαμε διαρκώς ένα αρνητικό ισοζύγιο, όπως είχαμε τα πρώτα χρόνια της κρίσης, κατά παραγγελία μάλιστα των θεσμών και άλλων εγχώριων συμφερόντων, τα οποία διέβλεπαν ευκαιρίες αγοράς μέσα από την καταστροφή των πολύ μικρών επιχειρήσεων. Συνολικά την περίοδο της κρίσης το ισοζύγιο εγγραφών-διαγραφών ανήλθε στις 250.000 επιχειρήσεις και τούτο αποτελεί μαύρη σελίδα στην ιστορία της ελληνικής οικονομίας. Από το 2014 κι έπειτα η κατάσταση έχει αρχίσει να ομαλοποιείται ως προς το ισοζύγιο (φέτος φαίνεται ότι θα κλείσει θετικά), αλλά κάτι τέτοιο δεν θα πρέπει να μας ξεγελάει, διότι παραμένει ανεκμετάλλευτο ένα τεράστιο παραγωγικό δυναμικό σε κεφάλαιο και ανθρώπινους πόρους. Από τη μια διευρύνθηκαν οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, ενώ από την άλλη οι μικρές επιχειρήσεις λειτουργούν στο 50% της δυνατότητάς τους. Ασφαλώς πρόκειται για μια τεράστια απαξίωση.

Θα ήθελα το σχόλιό σας σχετικά με την πρόβλεψη της κυβέρνησης για έξοδο από τα προγράμματα το καλοκαίρι του 2018. Πόσο εφικτό θεωρείτε τον στόχο αυτόν;

Για να είμαστε ειλικρινείς, φοβάμαι ότι εκείνοι που θα αποφασίσουν για τη δυνατότητα της χώρας να βγει στις αγορές είναι σε έναν μεγάλο βαθμό οι πιστωτές και σε δεύτερο χρόνο οι ίδιες οι αγορές. Έχουμε δει διαχρονικά ότι κανείς δεν έχει χαριστεί και κανείς δεν διατίθεται να υποχωρήσει. Αν δεν υπάρξει μια συντεταγμένη συμφωνημένη υπόσχεση για ρύθμιση και παρακολούθηση του χρέους, είναι προφανές ότι η ελληνική οικονομία θα διολισθαίνει στη στασιμότητα. Εμείς θεωρούμε ότι το πολιτικό σύστημα πρέπει να τοποθετηθεί ενιαίο και αρραγές στην προσπάθεια διευθέτησης του χρέους εντός της Ευρωζώνης με όσο το δυνατόν λιγότερες επιπρόσθετες θυσίες.

Παράλληλα, έρχεται η τρίτη αξιολόγηση του προγράμματος. Τι προβλέπετε και τι επιθυμείτε από αυτήν;

Θεωρούμε σημαντικό να ολοκληρωθεί η τρίτη αξιολόγηση το ταχύτερο δυνατό, αλλά δεν πρέπει να λησμονούμε ότι πολλά από τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί είναι εκτός του στόχου για την πρόκληση μιας αναπτυξιακής δυναμικής, αλλά περισσότερο αποτελούν ένα συνονθύλευμα εμμονών και συμβιβασμών. Γι’ αυτό οφείλω να τονίσω ότι το κλείσιμο κάθε αξιολόγησης λειτουργεί ευεργετικά ως προς την απάλειψη της αβεβαιότητας, παρά ως προς την επίτευξη αναπτυξιακών στόχων. Σε κάθε περίπτωση, η επί μακρόν διαπραγμάτευση οδηγεί πάντα σε οικονομική και επενδυτική αναστολή.

Ποια είναι η θέση σας όσον αφορά τη συνεχιζόμενη σεναριολογία περί πρόωρων εκλογών;

Αναμφίβολα το πολιτικό σύστημα είναι εκείνο που θα πρέπει να αποφασίσει ότι κάθε κυβέρνηση πρέπει να κάνει τον κύκλο της και να μην υπάρχει διαρκώς παραφιλολογία εκλογών, διότι δεν βοηθά τη δημοκρατία πρώτιστα, τη χώρα και την οικονομία να υπάρχει μια κυβέρνηση υπό συνεχή αίρεση. Στις έκτακτες περιπτώσεις, όπου απαιτείται εθνική συναίνεση, θα πρέπει τα κόμματα να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες συστράτευσης για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων. Σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει αυτό ότι οι κοινωνικοί εταίροι, που την περίοδο της κρίσης παραμερίστηκαν από συγκεκριμένα λόμπι συμφερόντων, δεν θα πρέπει να διαβουλεύονται με την κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα. Ο κοινωνικός διάλογος και ο ρόλος του Κοινοβουλίου θα πρέπει να αναβαθμιστούν, ενώ όσον αφορά τη ΓΣΕΒΕΕ θεωρούμε ότι θα πρέπει επιτέλους να υπάρξουν ουσιαστικές αξιολογήσεις. Μελέτες συνεπειών για κρίσιμα νομοθετικά κείμενα πριν από την τελική εισαγωγή τους για ψήφιση. Δυστυχώς, είναι κάτι που απουσιάζει από την ελληνική πολιτική, ενώ το παρακολουθούμε σε άλλες χώρες – στις ΗΠΑ π.χ. αν το Κογκρέσο κρίνει ότι κάποιος νόμος δεν μπορεί να εγκριθεί, αποσύρεται και ο Πρόεδρος οφείλει να κάνει τροποποιήσεις.