Θανάσης Μαυρίδης: Έρχεται ο «Φιλελεύθερος»

Ο Θανάσης Μαυρίδης ανοίγει τις πύλες του «Φιλελεύθερου» λίγες μέρες πριν βγει στα περίπτερα και μας ξεναγεί στα άδυτα μιας νέας έκδοσης με πνοή και φιλελεύθερη θέση που κάνει τον τρόπο ζωής και σκέψης ηχηρό ανάγνωσμα στα χέρια ψαγμένων θιασωτών του έντυπου Τύπου. Ο ίδιος ξεδιπλώνει με λίγες, κοφτές αλλά μεστές φράσεις, όπως ακριβώς αρθρογραφεί, τους λόγους που έρχεται ο «Φιλελεύθερος», τι κενό φιλοδοξεί να καλύψει και πώς μπορεί να μας δώσει πίσω τα αναγνώσματα της χαμένης μας νιότης, όταν η εφημερίδες μάς ταξίδευαν και είχαν λόγο ύπαρξης.

Γιατί τώρα; Εντοπίζεται κενό στην αγορά ικανό να σας οδηγήσει στην απόφαση έκδοσης ημερήσιας εφημερίδας;

Πιστεύω ότι η εφημερίδα είναι συμπληρωματική σε μια ενημερωτική ιστοσελίδα. Η ιστοσελίδα εξαρτάται 100% από τις διαφημίσεις και η εφημερίδα μπορεί και πρέπει να εξαρτάται 100% από τους αναγνώστες. Ο συνδυασμός τους είναι συνθήκη ανεξαρτησίας για ένα μέσο ενημέρωσης. Ένα μέσο ενημέρωσης που οφείλει σε τράπεζες, σε προμηθευτές, είναι ένας εύκολος στόχος για την εξουσία και τα συμφέροντα. Για μένα, εφημερίδα και ιστοσελίδα είναι ένα πράγμα. Το ένα είναι η φυσική συνέχεια του άλλου. Ρωτάτε γιατί τώρα. Θα σας δώσω μία ευθεία απάντηση: Επειδή η παλιά διαπλοκή πέθανε και η νέα δεν έχει προλάβει να οργανωθεί. Φαντάζομαι, σας καλύπτει αυτό…

Όταν όλοι λένε ότι το χαρτί πέθανε, εσείς, ένας υπέρμαχος του διαδικτύου και μπροστάρης στη δημιουργία πετυχημένων ενημερωτικών σελίδων (Euro2day, Capital, Liberal), επενδύετε στο χαρτί. Τι είναι αυτό που συντηρεί αυτόν τον έρωτα;

Κυρία Σχοινά, είχαμε γνωριστεί στο Euro2day πριν από αρκετά χρόνια. Έχω κάνει μια μεγάλη διαδρομή στο internet, αλλά και στα έντυπα. Κάπως έτσι συνειδητοποιώ ότι μεγαλώνω. Σας λέω, λοιπόν, ότι η απόφασή μου δεν λήφθηκε εν θερμώ. Δεν πάω κόντρα στο ρεύμα, καθώς πιστεύω ότι δεν πέθανε το χαρτί. Οι εγκέφαλοί μας κάηκαν και δεν είμαστε πλέον σε θέση να βγάλουμε αξιόλογες εφημερίδες.

Θυμάμαι τον εαυτό μου εφημεριδοφάγο. Από 12 χρονών αγοράζω εφημερίδες. Θυμάμαι ακόμη καλές δουλειές, ξεχωριστές εκδόσεις, ξεχωριστούς ανθρώπους. Για παράδειγμα, έτρεχα να αγοράσω το «Ποντίκι» λόγω του Ιωάννου. Ή θυμάμαι το ΑΝΤΙ με εκείνο το καταπληκτικό τεύχος που είχε παρουσιάσει με έναν χιουμοριστικό τρόπο όλα τα πρωτοσέλιδα των τότε γνωστών εφημερίδων.

Πιτσιρικάς, όταν δούλευα τα καλοκαίρια σε ένα βενζινάδικο (μεταξύ άλλων), πήρα ένα κυριακάτικο πρωινό μερικές εφημερίδες για να περάσει το 12ωρο της βάρδιας μου. Μεταξύ τους ήταν και η «Αυγή». Θεϊκή εφημερίδα! Από τότε την αγόραζα κάθε Κυριακή, επειδή μου άρεσαν τα άρθρα της. Και «Ελευθεροτυπία» αγόραζα και «Ακρόπολη» και «Καθημερινή». Κανονικός εφημεριδοφάγος.

Και σήμερα αγοράζω εφημερίδα πού και πού! Γιατί; Επειδή πέθανε το χαρτί; Δεν το πιστεύω. Η αλήθεια είναι ότι τότε το χαρτί με «ταξίδευε». Σήμερα οι εφημερίδες δεν κατορθώνουν να έχουν πάνω μου αυτή την επίδραση. Αυτό είναι το στοίχημα του «Φιλελεύθερου». Αν το καταφέρουμε ή όχι, είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης.

Η κρίση στα media εκφράζεται ποικιλοτρόπως το τελευταίο διάστημα. Κρίση οικονομική, αξιών και θέσεων. Ποια η άποψή σας και πόσο σας τρομάζει η στάση του αναγνώστη;

Πρόσφατα ήρθε στα χέρια μου ο τίτλος «Τα Νέα της Τέχνης». Ένας ιδιαίτερος και αγαπητός τίτλος. Τον παραλάβαμε με λίγες πωλήσεις. Έξι μήνες αργότερα η εφημερίδα πουλάει στα περίπτερα περισσότερα από 700 φύλλα και έχει περισσότερες από 500 πραγματικές και πληρωμένες συνδρομές. Αυτό δείχνει ότι ο κόσμος διψάει για ποιοτικές δουλειές.

Τι σημαίνει «Φιλελεύθερος» για σας και πώς αυτό θα μετουσιωθεί στην ταυτότητα της νέας εφημερίδας ως ιδέα;

Τι σημαίνει να είσαι φιλελεύθερος; Είναι κυρίως τρόπος ζωής. Να είσαι ανεκτικός, ανοιχτός στην άποψη της «άλλης πλευράς», να υπερασπίζεσαι τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων. Να εναντιώνεσαι στην προσπάθεια να ελέγξουν τη ζωή μας, είτε πρόκειται για το κράτος είτε για ιδιωτικά μονοπώλια. Το πώς όλα αυτά θα περάσουν στην ταυτότητα της εφημερίδας είναι κάτι που μένει να το δούμε. Δεν αποτυπώνεται σε ένα φύλλο, σε μία έκδοση. Θα είναι μια διαρκής προσπάθεια.

Θα είναι μια εφημερίδα με έμφαση στην πολιτική ή θέλετε να πιάσετε τον σφυγμό του αναγνώστη και σε άλλα θέματα, όπως ενδεχομένως η κοινωνία, η τέχνη κ.ά.

Θα έχουμε απ’ όλα! Αλλά δεν είναι η ποσότητα εκείνο που θα ήθελα να μας χαρακτηρίσει. Και το σουβλάκι έχει τις περισσότερες φορές απ’ όλα, αλλά αυτό δεν είναι συνθήκη επιτυχίας. Υπάρχουν σουβλάκια με απ’ όλα που είναι για πέταμα και άλλα που είναι πιο φτωχά αλλά είναι νόστιμα. Εμείς θα προσπαθήσουμε να μην είμαστε φτωχοί σε ποιότητα και να είμαστε ταυτόχρονα και πλούσιοι σε περιεχόμενο. Θα δώσουμε μεγάλη έμφαση στα κοινωνικά θέματα. Κι από κει και πέρα σπουδαίοι συνάδελφοι έχουν αναλάβει να κάνουν μια σημαντική δουλειά στην πολιτική, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στην οικονομία. Θα έχουμε και πολλές στήλες. Με χρονογράφημα, με ιδιαίτερα πράγματα. Ακόμη και βιβλίο σε συνέχειες. Πιστεύω ότι πολλές από τις ιδέες μας θα τις δούμε σύντομα και αλλού.

Θα είστε μια καθαρά αντιπολιτευόμενη εφημερίδα ή δεν θα διστάσετε να σταθείτε κριτικά απέναντι σε όλους, αν αυτό χρειαστεί;

Θα είμαστε μαζί με όσους προωθούν φιλελεύθερες πολιτικές. Η σημερινή κυβέρνηση ομολογεί ότι έχει αναλάβει εργολαβία την εκτέλεση της μεσαίας τάξης. Δεν μπορεί κάποιος που δηλώνει φιλελεύθερος να στηρίξει μια τέτοια πολιτική. Περιμένουμε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη να εφαρμόσει φιλελεύθερες πολιτικές. Αν δεν το κάνει; Φυσικά και θα ασκήσουμε κριτική και μάλιστα σκληρή. Η κυβέρνηση Σαμαρά κάτι θα θυμάται από αυτό. Ο Τύπος δεν μπορεί να επιβιώσει κάνοντας παρέα με την εξουσία. Η θέση του είναι μαζί με εκείνους που εκπροσωπεί, με τους αναγνώστες του. Ο «Φιλελεύθερος» θα είναι μία ταξική εφημερίδα, θα στηρίζει τα συμφέροντα της μεσαίας τάξης. Αυτό δεν το κρύβουμε. Και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει.

Πότε κυκλοφορεί στα περίπτερα, από πού θα γίνει η διανομή και πόσο θα κοστίζει;

Στις 20 Νοεμβρίου και με τιμή 1,5 ευρώ. Η διανομή από το μόνο μαγαζί που έχει επιβιώσει στον χώρο, το Άργος. Καλή μας επιτυχία! Για να έχουμε να λέμε ευχάριστα πράγματα όταν ανταμώνουμε! Και σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μας δώσατε.