Τάσος Γκιάτης: «Το συνδικαλιστικό κίνημα δεν πρέπει να φοβάται»

Μια νέα προσέγγιση στη δράση του συνδικαλιστικού κινήματος, η οποία επικεντρώνεται στην παροχή σημαντικών υπηρεσιών στα μέλη του, περιγράφει ο πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων στην Alpha Bank Τάσος Γκιάτης.

Κατ’ αρχάς θα ήθελα να μου μιλήσετε για τις δραστηριότητες του συλλόγου σας όσον αφορά την παροχή υπηρεσιών στα μέλη σας. Τι πρωτοβουλίες έχετε λάβει ως τώρα;

Έχουμε διαφοροποιηθεί σε πολλά θέματα από τη λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων που γνωρίζουμε στην Ελλάδα. Έχουμε μελετήσει το ευρωπαϊκό κεκτημένο και θέλουμε να βαδίσουμε σε πολύ σύγχρονους δρόμους, καθώς, πέρα από την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων, μας ενδιαφέρει, ως ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό συνδικαλιστικό μοντέλο, να προσφέρουμε υπηρεσίες στα μέλη μας.

Το μεγαλύτερο έργο που κάναμε τα τελευταία χρόνια είναι η δημιουργία δομών πρωτοβάθμιας υγείας για τα μέλη μας και τις οικογένειές τους, με την ίδρυση πολυϊατρείων στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα, τα οποία λειτουργούν, ας πούμε, ως «ιδιωτικός ΕΟΠΥΥ». Οι συνάδελφοί μας δεν χρεώνονται, έχουμε δικά μας ιατρικά μηχανήματα –υπερήχους, οφθαλμολογικό κ.λπ.– και όλες τις ιατρικές ειδικότητες. Αυτή την κίνηση τη συνδέσαμε και με ένα ομαδικό ασφαλιστήριο νοσοκομειακό πρόγραμμα για το οποίο επίσης ουδείς ασφαλισμένος δεν πληρώνει τίποτα και καλύπτει τα μέλη μας και τις οικογένειές τους σε οιοδήποτε νοσοκομείο, ακόμα και ιδιωτικό. Επίσης, επικεντρωθήκαμε σε δημιουργία ομαδικών συμβολαίων: έχουμε φτιάξει ομαδικό συμβόλαιο εξωνοσοκομειακής κάλυψης και είμαστε ο πρώτος σύλλογος που έκανε ιδιωτική ασφάλιση παροχής εφάπαξ για τα μέλη του, κυρίως δε για τους νέους συναδέλφους, και είναι ο τρίτος πυλώνας της ιδιωτικής ασφάλισης. Παράλληλα, είμαστε ο μόνος σύλλογος που κατορθώσαμε και εκδώσαμε χρεωστική κάρτα για τα μέλη μας με διπλάσια προνόμια για τις συναλλαγές τους.

Και την Τρίτη δημιουργήσαμε μια νέα δομή, ένα υπερσύγχρονο γυμναστήριο στο κέντρο της Αθήνας, όπου υπάρχουν τα τελευταίας τεχνολογίας όργανα γυμναστικής, διατροφολόγοι, ομάδα γυμναστών, όπου θα έχουν δωρεάν πρόσβαση τα μέλη μας και οι οικογένειές τους σε έναν χώρο περίπου 900 τ.μ. στο κέντρο της πόλης. Παράλληλα, ανακοινώσαμε ότι τον επόμενο μήνα, στο πλαίσιο ενίσχυσης και της περιφέρειας, στη Θεσσαλονίκη θα ανοίξει φροντιστήριο ξένων γλωσσών για τα παιδιά των μελών μας, όπου θα διδάσκονται δωρεάν αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και ιταλικά.

Όλα αυτά κοστίζουν όμως. Ο σύλλογος πού βρίσκει τα χρήματα για τέτοια έργα;

Τα χρήματα προέρχονται αποκλειστικά από την αξιοποίηση των εισφορών των συναδέλφων μας. Οι συνάδελφοι πληρώνουν, όπως γίνεται με όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, μια εισφορά και εμείς αυτά τα χρήματα δεν τα ξοδεύουμε για πολυτελή γεύματα και ταξίδια στο εξωτερικό αλλά για να στήσουμε τις δικές μας δομές παροχής σημαντικών υπηρεσιών στα μέλη μας.

Ποια είναι η θέση του συλλόγου σχετικά με τις ανακατατάξεις που συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα στα εργασιακά;

Εμείς αναλύουμε την πραγματικότητα και δεν μένουμε στον «ξύλινο» συνδικαλιστικό λόγο του παρελθόντος. Σήμερα τα πάντα έχουν αλλάξει, και στο τραπεζικό μας σύστημα: βλέπουμε ότι οι τράπεζες δεν μπορούν να δώσουν δάνεια, ούτε έχουν καταθέσεις. Η λειτουργία τους περιορίζεται στο πώς θα διαχειριστούν τα κόκκινα δάνεια, πώς θα κάνουν ρυθμίσεις κ.λπ. Το τοπίο είναι εφιαλτικό και αν δεν αναλύσεις την πραγματικότητα δεν μπορείς να προγραμματίσεις με ποιον τρόπο θα διασφαλίσεις τα συμφέροντα των εργαζομένων στο μέλλον. Εμείς όχι μόνο αναλύουμε την κατάσταση, όχι μόνο αναλύουμε τις προοπτικές του επαγγέλματός μας σε σχέση με την ψηφιοποίηση, η οποία θα αλλάξει τα πράγματα δραματικά, αλλά και προσπαθούμε μέσα από διάλογο με την επιχείρηση και παρεμβάσεις που κάνουμε (όχι στη λογική «χτυπάω το χέρι στο τραπέζι») να μπορέσουμε να κατοχυρώσουμε την εργασία των συναδέλφων, καθώς είναι η πρώτη φορά που απειλείται η εργασία μας.

Όσον αφορά τα κόκκινα δάνεια, σε ποια φάση βρισκόμαστε;

Νομίζω ότι είναι ένα πρόβλημα που δεν είναι εύκολο να λυθεί και γι’ αυτό βλέπουμε και πώς αποτιμούν οι αγορές τις τράπεζες στο χρηματιστήριο. Έχουμε μπλέξει σε μια περιπέτεια απ’ όπου είναι δύσκολο να βγούμε. Σχεδόν κάθε μέρα προστίθενται κι άλλα κόκκινα δάνεια και, δυστυχώς, στην ελληνική κοινωνία πέρασε τα τελευταία τρία χρόνια μια αντίληψη ότι αν «κοκκινίσει» το δάνειο ο δανειολήπτης θα έχει καλύτερη τύχη. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Οι ελληνικές τράπεζες εποπτεύονται από ευρωπαϊκές αρχές, οι κανόνες είναι ξεκάθαροι, οι τράπεζες καλούνται εντός διετίας να μειώσουν κατά 40% τα κόκκινα δάνεια (ένας στόχος που είναι πάρα πολύ δύσκολος) και έχουμε φτάσει σε αδιέξοδο. Κάποιες θεσμικές παρεμβάσεις βοηθούν, όπως ο εξωδικαστικός συμβιβασμός, που όμως δεν έχει προχωρήσει ακόμα, ούτε περιλαμβάνει μεγάλες κατηγορίες, ωστόσο θεωρώ ότι πρέπει οι τράπεζες να αφεθούν να κάνουν τη δουλειά τους: να μιλήσουν με τον πελάτη, να βρουν τρόπους ρύθμισης των κόκκινων δανείων και να προχωρήσουμε σε αυτή τη διαδικασία χωρίς κοινωνικές εντάσεις.

Είπατε ότι έχετε διαφορετική αντίληψη για τον συνδικαλισμό. Δεδομένου ότι οι θεσμοί και ιδίως το ΔΝΤ πιέζουν για αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, ποια η θέση σας για το ζήτημα;

Έχουμε ένα πλαίσιο ρύθμισης των συνδικαλιστικών θεμάτων που ξεπερνά τα 35 χρόνια. Νομίζω ότι χρειάζονται αλλαγές και το συνδικαλιστικό κίνημα δεν πρέπει να φοβάται να κάτσει σε ένα τραπέζι και να συζητήσει τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν. Υπάρχουν θέματα, όπως αυτό της εκπροσώπησης, που πρέπει να λυθούν σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα, καθώς πρέπει κάποτε να αποτυπωθεί η πραγματική δύναμη των εργαζομένων κατά χώρο, κατά κλάδο, και σε αυτή τη βάση να προχωρήσει το συνδικαλιστικό κίνημα, με αναδιάρθρωση και αναδιάταξη των δυνάμεών του. Εμείς δεν έχουμε αντίρρηση να συζητήσουμε για το θέμα της εκπροσώπησης, το θέμα της χρηματοδότησης, ακόμα και για το θέμα της απεργίας, για το οποίο γίνεται πολύς λόγος. Δυστυχώς, σήμερα υπάρχουν απεργιακές κινητοποιήσεις στις οποίες συμμετέχει το 2% των εργαζομένων, ενώ στην Ευρώπη για να γίνει μια σοβαρή απεργία μπορεί να περάσουν και δέκα χρόνια. Άρα το ζητούμενο είναι όταν το συνδικαλιστικό κίνημα αποφασίσει μια απεργία, αυτή να έχει ουσία και βαρύτητα. Ξέρετε, με το ζήτημα της τεχνολογίας και της ψηφιοποίησης αλλάζουν τα πάντα και εμείς ετοιμάζουμε μια δική μας μελέτη, την οποία θα συζητήσουμε με την επιχείρηση, ώστε βήμα-βήμα να περάσουμε ομαλά στη νέα εποχή. Το αναφέρω αυτό για να δείξω ότι το υπεύθυνο συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να συμβάλλει θετικά στον διάλογο και να διαμορφώνει την επόμενη μέρα.