Δημήτρης Καραγεωργόπουλος: «Δεν πρέπει να υπάρξει καμία παρέμβαση στο ζήτημα της απεργίας» - Free Sunday
Δημήτρης Καραγεωργόπουλος: «Δεν πρέπει να υπάρξει καμία παρέμβαση στο ζήτημα της απεργίας»

Δημήτρης Καραγεωργόπουλος: «Δεν πρέπει να υπάρξει καμία παρέμβαση στο ζήτημα της απεργίας»

 

Την απόλυτη διαφωνία της ΓΣΕΕ έναντι της κυβερνητικής απόφασης να προχωρήσει σε αλλαγές στον τρόπο προκήρυξης της απεργίας εκφράζει ο γραμματέας Τύπου της συνομοσπονδίας Δημήτρης Καραγεωργόπουλος. Τονίζει δε ότι ήδη υπάρχει το νομικό πλαίσιο προστασίας των εργοδοτών από πιθανές συνδικαλιστικές αυθαιρεσίες.

Η κυβέρνηση έφερε στη Βουλή –και στη συνέχεια απέσυρε– τροπολογία σχετικά με τον τρόπο προκήρυξης απεργίας. Κατ’ αρχάς, μπορούμε να εξηγήσουμε τι προέβλεπε αυτή η διάταξη;

Η διάταξη προέβλεπε ότι για να ληφθεί μια απόφαση από ένα πρωτοβάθμιο σωματείο για απεργία θα απαιτείται πλέον το 50% συν ένα των οικονομικά τακτοποιημένων μελών. Αυτό ουσιαστικά αποτελεί έναν σοβαρότατο περιορισμό του συνταγματικού δικαιώματος στην απεργία και κατατείνει στην ουσιαστική κατάργησή του, διότι σε μικρά σωματεία, των 50, 60, 70 ανθρώπων, ενδεχομένως η παρουσία σε γενική συνέλευση του 50% συν ενός να είναι εφικτή, ειδικά αν μιλάμε για τοπικού χαρακτήρα σωματεία, όμως σε σωματεία που είναι μαζικά και εκπροσωπούν εκατοντάδες ή και χιλιάδες ανθρώπους αυτό είναι ανέφικτο. Για παράδειγμα, ο πανελλήνιος σύλλογος ενός κλάδου με, ας πούμε, 2.000 μέλη είναι ανέφικτο να μαζέψει 1.000 ανθρώπους στην Αθήνα ώστε να ληφθεί μια απόφαση. Ουσιαστικά, ο σύλλογος αυτός απενεργοποιείται και του απαγορεύεται το δικαίωμα στην απεργία, καθώς μόνο το οικονομικό κόστος για να συγκεντρωθούν με αυτοπρόσωπη παρουσία 1.000 άνθρωποι στην Αθήνα είναι περίπου 150.000 ευρώ. Ποιος σύλλογος διαθέτει τη δυνατότητα να δαπανήσει ένα τόσο μεγάλο ποσό σήμερα, με τους μισθούς να έχουν καταβαραθρωθεί; Γενικά, αυτό που εμείς λέμε είναι ότι δεν πρέπει να υπάρξει κανενός είδους παρέμβαση, δεν είναι εκεί το ζήτημα και δεν έχουν δημιουργηθεί δα και τόσο πολλά εμπόδια στην αγορά, στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, που να επιβάλλεται να υπάρξει επιτέλους αυτή η περιβόητη «εργασιακή ειρήνη».

Γιατί θεωρείτε ότι η κυβέρνηση προβαίνει σε αυτή την κίνηση;

Προσωπικά υποψιάζομαι ότι ο στόχος είναι να απαγορευτεί επί της ουσίας το δικαίωμα στην απεργία, για κάποιον λόγο. Ο μοναδικός λόγος που θα μπορούσαμε να έχουμε μια τέτοια παρέμβαση θα ήταν αν η χώρα βρισκόταν σε πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και σε παραγωγική ανάκαμψη και κάποιοι «κακόβουλοι» συνδικαλιστές προσπαθούσαν να βάλουν εμπόδια στην ανάπτυξη αυτή. Αλλά σε περίοδο οικονομικής κρίσης ποιος ο λόγος;

Πάντως, τα συνδικάτα έχουν κατηγορηθεί για υπερεκμετάλλευση του υφιστάμενου καθεστώτος προκήρυξης μιας απεργίας…

Ούτως ή άλλως, ο νόμος δίνει τη δυνατότητα σε οιονδήποτε έχει έννομο συμφέρον –είτε είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις είτε το ίδιο το κράτος– να προσφύγει με συνοπτικές διαδικασίες στα δικαστήρια και να ακυρώσει την απεργία. Θα σας πω ότι το 80%-90% των προσφυγών τα τελευταία 30 χρόνια που έχουν γίνει στα δικαστήρια κατά απεργιών έχει ευοδωθεί υπέρ των εργοδοτών. Το 80%-90% των αποφάσεων των δικαστηρίων μετά από προσφυγές εργοδοτών για την κήρυξη μιας απεργίας ως παράνομης ή/και καταχρηστικής έχει δικαιώσει τους προσφεύγοντες, είτε ιδιώτες επιχειρηματίες είτε το κράτος. Άρα δεν ισχύει ότι κάποιοι έπαιρναν αυθαίρετα αποφάσεις και δεν υπήρχε τρόπος άμυνας της απέναντι πλευράς. Άρα υπάρχει το νομικό οπλοστάσιο για να προστατευτεί ο… απροστάτευτος εργοδότης από κακόβουλες πράξεις συνδικαλιστών.

Τι προβλέπει η υφιστάμενη νομοθεσία για την προκήρυξη απεργίας;

Σήμερα ισχύει μειωμένο ποσοστό συμμετοχής. Δηλαδή προκηρύσσεται γενική συνέλευση, η πρώτη απαρτία που απαιτείται ορίζεται στο 1/3, αν δεν επιτευχθεί μειώνεται στο 1/4 και, τελικά, αν δεν υπάρχει απαρτία και στη δεύτερη επαναληπτική συνέλευση, αποφάσεις λαμβάνει το 1/5 των μελών. Αυτό αποτελούσε διευκόλυνση για τα πολυπληθή σωματεία, εκτός κι αν ο στόχος είναι να μην υπάρχουν μαζικά σωματεία αλλά σωματεία-μπουτίκ, σωματεία-σφραγίδες, και να τα μετατρέψουμε σε πολιτιστικούς συλλόγους.

Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξαν ότι το συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να ανατρέψει επί του πρακτέου τις όποιες αλλαγές στην προκήρυξη απεργίας. Συμφωνείτε ή όχι;

Το συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί να ανατρέψει τις όποιες προωθούμενες αλλαγές. Το θέμα είναι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τι κάνουν στο Κοινοβούλιο. Διότι, αν απαιτείται μια ρωμαλέα αντίσταση και αντίδραση, αυτή θα ήταν εντός Κοινοβουλίου, πριν ψηφιστούν τα οποιαδήποτε δυσμενή για τους εργαζόμενους μέτρα. Η μετάθεση ευθυνών και καθήκοντος από τη Βουλή προς τα συνδικάτα δεν τιμά αυτούς που το κάνουν. Εμείς ζητάμε τα κόμματα να καταψηφίσουν τη συγκεκριμένη ρύθμιση. Το μοναδικό εργαλείο που έχει απομείνει στην εργατική τάξη για να αποτρέπει –και όχι να ανατρέπει– δυσμενή μέτρα σε βάρος της είναι το απεργιακό δικαίωμα. Είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο, είναι μέσα από διεθνείς συμβάσεις εργασίας που η χώρα έχει κυρώσει και, δεδομένου ότι ο θεσμός των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων καταργήθηκε με Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου το 2012, δεν υπάρχει άλλο εργαλείο από την απεργία για να μη μετατραπούν τα σωματεία σε πολιτιστικούς συλλόγους και να μπορέσουμε να προστατέψουμε τα συμφέροντα των μελών μας. Αν καταργηθεί ή περιοριστεί κι αυτό, θα έχει τελειώσει και το συνδικαλιστικό κίνημα. Αλλά τότε δεν θα μιλάμε για μια δυτικοευρωπαϊκή, ευνομούμενη χώρα, αλλά για μια τριτοκοσμική χώρα, με αυταρχικό καθεστώς όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και το δικαίωμα στην απεργία.

Η αλλαγή στον τρόπο προκήρυξης της απεργίας αποτελούσε απαίτηση των δανειστών στο πλαίσιο του τρίτου προγράμματος. Τι άλλες αλλαγές στα εργασιακά φέρνει η τρίτη αξιολόγηση;

Φέρνει και το ψηφιακό μητρώο στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Απ’ ό,τι γνωρίζουμε, πρόκειται για μια βάση δεδομένων που θα τηρείται στο υπουργείο Εργασίας, όπου οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος –ανάμεσα στους οποίους και οι εργοδότες και οι μεγάλες πολυεθνικές– θα μπορεί να αναζητά ποιοι είναι μέλη συνδικαλιστικών οργανώσεων, σε ποια συνδικαλιστική οργάνωση είναι εγγεγραμμένος ο καθένας από τους εργαζόμενους κ.λπ. Με το πρόσχημα ότι η συλλογική σύμβαση εργασίας του κλάδου ή της επιχείρησης θα εφαρμόζεται μόνο στα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ουσιαστικά θα γνωρίζουν ποιος συνδικαλίζεται και θα αποφεύγουν την πρόσληψη συνδικαλισμένων εργαζομένων. Και αυτό θα αποτελεί μια κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του δικαιώματος στην ελεύθερη συνδικαλιστική δράση. Σημειώνω ότι τέτοιου είδους μητρώα, όχι σε ψηφιακή μορφή φυσικά, καταγράφηκαν τελευταία φορά στη χώρα μας την περίοδο της επταετίας.