Τραμπ όπως Νίξον; - Free Sunday
Τραμπ όπως Νίξον;

Τραμπ όπως Νίξον;

Να παίξει με τους κανόνες

Ο Τραμπ προεκλογικά και μετεκλογικά προειδοποιήθηκε απ’ όλους τους κύριους παίκτες του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ ότι μπορεί μεν να απέσπασε το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων ως αλεξιπτωτιστής υφαρπάζοντας τη στήριξη της κομματικής βάσης και στην συνέχεια να μπόρεσε να εκλεγεί Πρόεδρος, αλλά οφείλει να παίξει με τους κανόνες ισορροπιών της αμερικανικής πολιτικής ζωής.

Το πεδίο το οποίο επελέγη για να οριοθετηθεί και να εξημερωθεί ο απρόβλεπτος σε όλα τα μέτωπα Τραμπ ήταν η αποδιδόμενη υπέρ του εμπλοκή του Κρεμλίνου στην εκλογή του, μια κατηγορία που στην πιο επιεική εκδοχή της τον εμφανίζει ως αφελή, ανεύθυνο και χειραγωγούμενο και στη χειρότερη ως συνένοχο συνωμοσίας με ξένη δύναμη και μάλιστα με χώρα τα συμφέροντα της οποίας εκτιμάται από αμερικανικής πλευράς ότι βρίσκονται σε σύγκρουση με ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ.

Από την είσοδό του στον Λευκό Οίκο μέχρι και σήμερα ο Τραμπ υποχώρησε, αναδιπλώθηκε, θυσίασε στενούς συνεργάτες, με κορυφαίο παράδειγμα τον σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας Φλιν, και τέλος επιχείρησε να δώσει έμπρακτη πιστοποίηση αποστασιοποίησης από τον Πούτιν και το Κρεμλίνο με τον βομβαρδισμό στρατιωτικής βάσης του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία.

Τα παραπάνω ή δεν θεωρήθηκαν πειστικά και επαρκή δείγματα συμβιβαστικών προθέσεων ή ούτως ή άλλως οι αντίπαλοι του Τραμπ κινούνται σε έναν προσχεδιασμένο οδικό χάρτη εξαναγκασμού του σε παραίτηση ή ακόμη και καθαίρεσής του από τη Γερουσία.

Οι τρεις κατηγορίες

Αθροιστικά έχουν διατυπωθεί τρεις βαριές κατηγορίες κατά του Προέδρου των ΗΠΑ, ένα σκηνικό πολύ πιο βαρύ από την υπόθεση Γουότεργκεϊτ που ήταν η διάρρηξη του προεκλογικού επιτελείου των Δημοκρατικών την άνοιξη του 1972 στο ομώνυμο κτιριακό συγκρότημα στην Ουάσινγκτον και κυρίως η προσπάθεια συγκάλυψης που ακολούθησε.

Κατηγορία πρώτη, ότι η εκλογή Τραμπ είναι το αποτέλεσμα μιας επιχείρησης οργανωμένης υπό την επίβλεψη του Κρεμλίνου από τις μυστικές υπηρεσίας της Ρωσίας με κορυφαία κίνηση την απαξίωση μέσω διαρροών της αντιπάλου του Χίλαρι Κλίντον, με ή χωρίς τη συνενοχή του εκλογικού επιτελείου του.

Κατηγορία δεύτερη, η καταγεγραμμένη, απ’ ό,τι φαίνεται, παρέμβαση Τραμπ προς τον διευθυντή του FBI για να μην προχωρήσει έρευνα σε βάρος του Φλιν για να διαπιστωθούν επαφές του με Ρώσους αξιωματούχους με στόχο τη στήριξη του Τραμπ. Πρόκειται για την πιο σοβαρή κατηγορία, αν θυμηθούμε ότι ο Νίξον ουδέποτε κατηγορήθηκε για άμεση εμπλοκή ή γνώση και συνενοχή στη διάρρηξη στο κτίριο Γουότεργκεϊτ αλλά για παρεμπόδιση της έρευνας των αρχών στην εν λόγω υπόθεση. Με άλλα λόγια, ακόμη και αν δεν στοιχειοθετηθούν κατηγορίες για εμπλοκή της Μόσχας και ανάμειξη του Φλιν, από μόνη της η κατηγορία για παρεμπόδιση του έργου της Δικαιοσύνης αρκεί για να στοιχειοθετηθεί απαγγελία κατηγορίας και παραπομπή σε δίκη ενώπιον της Γερουσίας, με ανοιχτό το ενδεχόμενο της καθαίρεσης.

Κατηγορία τρίτη, η διαρροή άκρως απόρρητων πληροφοριών για τα σχέδια του ISIS που είχαν παρασχεθεί στον Τραμπ από τις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ στη συνάντηση που είχε πρόσφατα στον Λευκό Οίκο ο Πρόεδρος των ΗΠΑ με τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Λαβρόφ.

Για την υπόθεση Φλιν διορίστηκε ειδικός ανακριτής, ενώ τις δύο άλλες υποθέσεις διερευνούν επιτροπές και υποεπιτροπές του Κογκρέσου.

Μη αντιστρέψιμη πορεία

Όλα δείχνουν ότι η πορεία προς τη σύγκρουση είναι πλέον μη αντιστρέψιμη, καθώς και ότι πολύ δύσκολα ο Τραμπ θα αποφύγει την απαγγελία κατηγορίας, με ζητούμενο την τελική απόφαση της Γερουσίας.

Να θυμίσουμε ότι ο Νίξον παραιτήθηκε μόλις έγινε γνωστό ότι η Επιτροπή Δικαιοσύνης του Κογκρέσου αποφάσισε να εισηγηθεί στην Ολομέλεια την απαγγελία κατηγορίας και ότι η τελευταία απαγγελία κατηγορίας και παραπομπή σε δίκη, με κατηγορούμενο τον τότε Πρόεδρο Κλίντον, ήταν στα τέλη του 1998 η οπερετική υπόθεση Λεβίνσκι, με κατάληξη αθωωτική κατά πλειοψηφία απόφαση.

Βραχυκύκλωμα

Ήδη η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ φαίνεται να βρίσκεται σε βραχυκύκλωμα, καθώς δεν υπάρχει διεθνής κρίση ή εκκρεμότητα μείζονος σημασίας που να μην προϋποθέτει διαβούλευση Ουάσινγκτον-Μόσχας, μια διαδικασία διαχρονικά αποδεκτή και αυτονόητη, αλλά απαγορευτικού κόστους σήμερα.

Εξυπακούεται ότι όχι μόνο δεν μπορεί να υπάρξει η μέχρι τώρα κανονικότητα –οι συναντήσεις Τίλερσον-Λαβρόφ– αλλά επιπλέον έχει ακυρωθεί επί της ουσίας και η προγραμματισμένη συνάντηση κορυφής Τραμπ-Πούτιν στο περιθώριο της συνόδου της G-8 στο Αμβούργο στις αρχές Ιουλίου.

Αυτή η κατάσταση πραγμάτων ενός Προέδρου υπό απαγόρευση και υπό προθεσμία είναι μια ανωμαλία που δεν μπορεί να κρατήσει πολύ.

Είναι προφανές ότι ο αντιπρόεδρος Πενς χαίρει της εμπιστοσύνης του πολιτικού συστήματος των ΗΠΑ και το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τους υπουργούς Εξωτερικών και Άμυνας Τίλερσον και Μάτις. Χωρίς αυτή την προϋπόθεση δύσκολα θα είχε πυροδοτηθεί η μετωπική και μη αντιστρέψιμη επίθεση κατά του Τραμπ.

Και στο σημείο αυτό υπάρχουν αναλογίες με την υπόθεση Γουότεργκεϊτ: Για να κλιμακωθεί η πίεση στον Νίξον προηγήθηκε ο εξαναγκασμός σε παραίτηση του τότε αντιπροέδρου Σπίρο Άγκνιου, που βαρυνόταν με υποθέσεις διαπλοκής και διαφθοράς, και η αντικατάστασή του με τον καθαρό και συστημικό Τζέραλντ Φορντ.

Στο επίκεντρο οι σχέσεις με τη Ρωσία

Τούτων λεχθέντων, δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε συμπτωματικό που οι σχέσεις με τη Ρωσία είναι το αποκλειστικό πεδίο στο οποίο επιχειρείται η αποπομπή Τραμπ, ανεξάρτητα από το βάσιμο ή όχι της εμπλοκής του Κρεμλίνου στην προεδρική εκλογή του 2016.

Πριν από έναν χρόνο υψηλόβαθμα στελέχη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είχαν υπογράψει μανιφέστο διαφωνίας με τους Ομπάμα-Κέρι για τη συνεργασία των ΗΠΑ με τη Ρωσία στη Συρία και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, ενώ τον Αύγουστο του 2016 η στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ αρνήθηκε να υλοποιήσει τη συμφωνία επιχειρησιακού συντονισμού και κοινής διαχείρισης πληροφοριών στον πόλεμο κατά των τζιχαντιστών στη Συρία που είχαν υπογράψει στη Γενεύη οι υπουργοί Εξωτερικών Κέρι και Λαβρόφ.