Πιο βρόμικος ο δημόσιος βίος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία - Free Sunday
Πιο βρόμικος ο δημόσιος βίος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία

Πιο βρόμικος ο δημόσιος βίος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία

Και η θεωρία του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία της κυβέρνησης Τσίπρα έχασαν σε μικρό χρονικό διάστημα το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ προβλήθηκε στην πορεία προς την εξουσία σαν μία δύναμη κάθαρσης και αποδεικνύεται, τώρα που ελέγχει την κυβέρνηση, ότι με τις επιλογές του συμβάλλει στο να γίνει πιο βρόμικος ο δημόσιος βίος στην Ελλάδα.

Το ηθικό πλεονέκτημα που επικαλέστηκαν ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του ήταν περισσότερο επικοινωνιακό και λιγότερο ουσιαστικό.

Το Μαξίμου έχει πλέον φτάσει στο σημείο να πρωταγωνιστεί στην πτώση ποιότητας του δημόσιου βίου, στην προσπάθεια επιβολής αδιαφάνειας σε ζητήματα μεγάλης σημασίας, αλλά και σε απαράδεκτους συμψηφισμούς, σε μια προσπάθεια να συσπειρώσει την κομματική βάση και να ελέγξει την πολιτική φθορά της κυβέρνησης.

Με τις πρωτοβουλίες που παίρνει ο κ. Τσίπρας, δημιουργούνται σοβαρές δυσλειτουργίες στην οικονομία και ενισχύεται η κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος. Όσο πιο διεφθαρμένο εμφανίζεται το ευρύτερο σύστημα εξουσίας, τόσο πιο δύσκολη γίνεται η επιστροφή στη δυναμική οικονομική ανάπτυξη, εφόσον άλλοι επενδυτές διστάζουν και άλλοι ζητούν πρόσθετες εγγυήσεις με συγκεκριμένο κόστος. Παράλληλα, κλιμακώνεται η κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος σε μια περίοδο κατά την οποία η οικονομική και η κοινωνική καθημερινότητα έχουν γίνει εξαιρετικά δύσκολες για τους περισσότερους συμπολίτες μας, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα για την ποιότητα και την προοπτική του δημόσιου βίου.

Ρεκόρ υποκρισίας

Όπως σε όλα τα ζητήματα, έτσι και σε ό,τι αφορά την κάθαρση και τη διαφάνεια στον δημόσιο βίο η πολιτική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ συνοδεύτηκε από αλλεπάλληλα ρεκόρ υποκρισίας.

Εάν ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του ενδιαφέρονταν ειλικρινά να προωθήσουν την αναγκαία κάθαρση, δεν θα προχωρούσαν σε πολιτική, κυβερνητική συνεργασία με το πιο σάπιο κομμάτι της ΝΔ, που εκφράζει ο κ. Καμμένος, και το πιο σάπιο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ –με ειδικότητα στη νομή της εξουσίας–, που εκφράζουν διάφοροι «αγωνιστές» του βολέματος και της διαπλοκής, οι οποίοι εξυπηρετήθηκαν όταν ήταν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και τώρα έχουν ενσωματωθεί στην κυβερνητική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ σαν… εκφραστές του νέου στην πολιτική. Έχουμε φτάσει στο σημείο να καταγγέλλουν τη διαφθορά των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ στενοί συνεργάτες του Άκη Τσοχατζόπουλου που έχουν βρει κομματικούς και κυβερνητικούς ρόλους με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσο για τον τελευταίο, τάχθηκε και αυτός δημόσια υπέρ της κυβερνητικής παράταξης.

Από τον τρόπο που διεκδίκησε την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται η βασική πολιτική του στόχευση.

Επιδίωξή του ήταν να επικρατήσει με όλα τα μέσα, γι’ αυτό σχημάτισε μια ετερόκλητη κυβερνητική πλειοψηφία, με πολλούς εκπροσώπους του παλιού συστήματος και της διαφθοράς του.

Η πολιτική υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται και μέσα από το προσωπικό παράδειγμα βασικών στελεχών του. Δεν πρέπει να έχει υπάρξει προηγούμενο κυβέρνησης με τόσα στελέχη με εκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό τα οποία θεωρούν αυτονόητο να τα κρατάνε σε απόσταση ασφαλείας από την ελληνική οικονομία που υφίσταται τις συνέπειες των πειραματισμών της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μάλιστα, όσο πιο αριστεροί δηλώνουν οι εκφραστές της κυβερνητικής πλειοψηφίας, τόσο πιο ασύδοτη είναι η οικονομική συμπεριφορά τους σε ατομικό και οικογενειακό επίπεδο. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα πρώην υπουργού, η οικογένεια της οποίας κατάφερε να προλάβει, με διαφορά ωρών, την επιβολή των capital controlsκαι να βγάλει πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στο εξωτερικό. Όλες μαζί οι περιπτώσεις των εκατομμυριούχων εξωτερικού του ΣΥΡΙΖΑ συνθέτουν την εικόνα της πολιτικής υποκρισίας που τον χαρακτηρίζει.

Από το κακό στο χειρότερο

Η πορεία της κυβέρνησης Τσίπρα σε ζητήματα ήθους της εξουσίας και διαφάνειας ξεκίνησε άσχημα και εξελίχθηκε χειρότερα.

Να θυμίσουμε ότι ο πολιτικός γάμος Τσίπρα-Καμμένου στηρίχτηκε σε ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα 500 εκατ. δολαρίων, το οποίο προωθήθηκε παρά το γεγονός ότι το δημόσιο ταμείο ήταν άδειο και στις αρχές του 2015 ο κ. Τσίπρας είχε επιλέξει τη ρήξη με την Ευρωζώνη, γεγονός που έκανε ακόμη πιο δύσκολη τη χρηματοδότηση του ελληνικού Δημοσίου.

Η λεγόμενη παλιά διαπλοκή δεν είχε κανένα παράπονο από την κυβέρνηση Τσίπρα, εφόσον εφάρμοσε με θαυμαστή συνέπεια τις μεθόδους που συνήθιζε να καταγγέλλει, καθαρά για λόγους εντυπωσιασμού, κατά το παρελθόν. Ενδεικτική η συνέχιση των λεγόμενων φιλικών διακανονισμών με τους παραχωρησιούχους των εθνικών οδών, που κόστισαν πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια στο δημόσιο και στο ευρωπαϊκό ταμείο στο όνομα της επίσπευσης της κατασκευής των εθνικών οδών, η οποία καθυστερούσε και με ευθύνη των παραχωρησιούχων. Δεν είναι τυχαίο ότι το «Έθνος» του Ομίλου Μπόμπολα έφτασε σε ένα άδοξο εκδοτικό, δημοσιογραφικό τέλος υπερασπιζόμενο με ζήλο που συγκρινόταν με εκείνον της «Αυγής» το έργο της κυβέρνησης, η οποία εξυπηρέτησε πλήρως τα συμφέροντα του Ομίλου Μπόμπολα στον κατασκευαστικό κλάδο.

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας δεν έδειξε να ενδιαφέρεται για την κακοδιαχείριση στον τομέα των εξοπλιστικών προγραμμάτων κατά το παρελθόν, εφόσον την εφάρμοσε με προκλητικό τρόπο στο ξεκίνημα της κυβερνητικής του πορείας. Και η εργολαβική λεηλασία του δημόσιου συμφέροντος τον άφησε αδιάφορο, γι’ αυτό άλλωστε φρόντισε να χρηματοδοτήσει, με δημόσιο ευρωπαϊκό και ελληνικό χρήμα, τη συνέχισή της.

Με το πέρασμα του χρόνου η έλλειψη ήθους και διαφάνειας που χαρακτηρίζει την ελληνική κυβέρνηση έγινε πιο προκλητική. Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο Έλληνα πρωθυπουργού ο οποίος χρησιμοποίησε το πρωθυπουργικό αεροσκάφος για να επισκεφτεί την έδρα του Ομίλου Ρότσιλντ στο Παρίσι και να διαπραγματευτεί, σε ατομικό επίπεδο, τη διαχείριση του μελλοντικού δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου από τον συγκεκριμένο όμιλο.

Θα πρέπει επίσης να ανατρέξουμε στην υπόθεση Κοσκωτά για να δούμε τόσο χοντροκομμένες κυβερνητικές παρεμβάσεις στην προσπάθεια να ελεγχθεί ο χώρος των ΜΜΕ από επιχειρηματίες που διαφημίζουν τις στενές πολιτικές τους σχέσεις με την κυβέρνηση. Αυτά που συνέβησαν σε πολιτικό επίπεδο με τον κ. Καλογρίτσα, ο οποίος έπαιρνε μέρος σε συσκέψεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για την… πάταξη της διαπλοκής, και τον κ. Σαββίδη, ο οποίος βλέπει στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα τον Έλληνα Πούτιν και δηλώνει δημόσια –θεωρώντας ότι είναι σωστή η μετάφραση από τα ρωσικά– ότι ο Μητσοτάκης δεν πρόκειται να γίνει ποτέ πρωθυπουργός της Ελλάδας, ξεπερνούν κάθε προηγούμενο από το 1974 και μετά.

Εκτός ελέγχου

Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση Τσίπρα δέχεται μεγάλη πολιτική πίεση εξαιτίας του κλεισίματος της δεύτερης αξιολόγησης του τρίτου προγράμματος-μνημονίου με πολύ σκληρούς όρους για εκατομμύρια συμπολίτες μας και αναδεικνύει σε αυτές τις δύσκολες γι’ αυτήν συνθήκες τα χειρότερα χαρακτηριστικά της.

Ο κ. Τσίπρας καλύπτει πλήρως τις παρακρατικές μεθοδεύσεις του κ. Καμμένου, ο οποίος επιδιώκει να διαμορφώσει τον χώρο των ΜΜΕ στα μέτρα της κυβέρνησης με κάθε τρόπο και χωρίς τον παραμικρό σεβασμό στο αξίωμα που κατέχει, στη διάκριση των εξουσιών, στη νομιμότητα.

Επιπλέον, ο πρωθυπουργός κάνει ό,τι μπορεί για να μη μάθουμε πώς ακριβώς στήθηκε το μεγάλο κόλπο του 2015, από το οποίο η ελληνική οικονομία ζημιώθηκε ένα ποσό της τάξης των 100 δισ. ευρώ αλλά συγκεκριμένα κυβερνητικά στελέχη και συνεργάτες, από τον τότε υπουργό Οικονομικών κ. Βαρουφάκη μέχρι τον πολυσυζητημένο Νοτιοκορεάτη σύμβουλο των κυβερνήσεων Τσίπρα, βγήκαν κερδισμένοι σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο.

Με πολλά κυβερνητικά στελέχη να θεωρούνται ανήθικα και διαπλεκόμενα από τους περισσότερους πολίτες, το Μαξίμου αναδεικνύει αμφιλεγόμενες και αμαρτωλές διαχειριστικές υποθέσεις του παρελθόντος, σε μια προσπάθεια να αμυνθεί πολιτικά μέσα από συμψηφισμούς. Οι συμψηφισμοί αυτού του είδους γίνονται αντιληπτοί από την ευρύτερη κοινή γνώμη ως ομολογία ενοχής της σημερινής κυβέρνησης.