The Handmaid’s Tale: Είναι αυτή η κοινωνία του Ντόναλντ Τραμπ;
Υπολογίζεται πως η αμερικανική τηλεόραση παράγει 400 σίριαλ ανά σεζόν – μόνο το Netflix επενδύει γύρω στα 5 δισ. δολάρια σε τηλεοπτικές σειρές. Τα αφηγηματικά μέσα που χρησιμοποιούνται, η προηγμένη τεχνολογία και οι καλλιτέχνες που συμπράττουν συνθέτουν το κλίμα της χρυσής εποχής της τηλεόρασης, που δεν προσφέρει απλώς ψυχαγωγία αλλά προβληματίζει και ενοχλεί.
Το Χόλιγουντ και ο πνευματικός κόσμος της Αμερικής από την ημέρα εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ έχουν εκφράσει τουλάχιστον την ανησυχία τους για την πολιτική που χαράσσει ο Αμερικανός Πρόεδρος, από το περιβάλλον μέχρι το προσφυγικό. Δημοσιογράφοι, κριτικοί και κοινό σε κάθε τηλεοπτική σειρά ή ταινία που παρουσιάζει αυστηρά καθεστώτα, κυβερνητικές αυθαιρεσίες ή συνταγματικές εκτροπές υπογραμμίζουν κάθε αλληγορία, που αμέσως αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα. Και στο δυστοπικό δράμα «The Handmaid’s Tale», που προβλήθηκε από τη streaming υπηρεσία Hulu, οι αλληγορίες αυτές είναι πολλές. Κατά πόσο, όμως, αφορούν την κυβέρνηση Τραμπ;
Η σειρά είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Μάργκαρετ Άτγουντ που γράφτηκε το μακρινό 1985. Στο βιβλίο η Άτγουντ περιγράφει ένα ανατριχιαστικό άμεσο μέλλον όπου κάποια απροσδιόριστη οικολογική καταστροφή προκάλεσε μαζική στειρότητα στο συντριπτικό ποσοστό του αμερικανικού, και όχι μόνο, πληθυσμού. Η συμφορά οδήγησε σε φονταμενταλιστικές κοινωνικές αρχές και στην εγκαθίδρυση μιας στρατιωτικής, θεοκρατικής δικτατορίας. Οι γυναίκες έχασαν ουσιαστικά δικαιώματα, όπως αυτό της εργασίας, της μόρφωσης, ακόμα και της ανάγνωσης ενός βιβλίου αλλά και της αυτοδιαχείρισης του σώματός τους. Οι εναπομείνασες παραγωγικές γυναίκες έγιναν κοινόχρηστες με αποκλειστικό σκοπό την αναπαραγωγή και υποχρεώθηκαν να κυκλοφορούν με έναν πορφυρό μανδύα.
Η κεντρική ηρωίδα (Ελίζαμπεθ Μος) μας συστήνεται με το νέο της όνομα Offred (που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια υπενθύμιση πως είναι ιδιοκτησία του αφεντικού της Fred, σαν να λέμε Γεωργάκαινα, του Γιώργου). Ζει στο σπίτι του διοικητή Waterford (Τζόζεφ Φάινς), υψηλόβαθμου στελέχους της νέας «κυβέρνησης». Ως μία από τις λίγες πια γόνιμες γυναίκες (οι λεγόμενες Handmaids), θα πρέπει να μείνει έγκυος από εκείνον και να χαρίσει το παιδί της σε αυτόν και την κάποτε τηλε-ευαγγελίστρια και πρωτοστάτισσα της νέας Αμερικής σύζυγό του, Serena Joy (Ιβόν Στραχόβσκι). Εάν η Offred καταφέρει να γεννήσει ένα υγιές παιδί, θα μεταφερθεί στο σπίτι ενός άλλου διοικητή, για να επαναλάβει τη διαδικασία.
Στην Αμερική του Τραμπ οι γυναίκες ήταν οι πρώτες που βγήκαν στον δρόμο για να διαμαρτυρηθούν ακόμη και για την προσωπική ηθική του Ντόναλντ Τραμπ απέναντι στις γυναίκες. Τις ημέρες που ακολούθησαν την εκλογή του οι πωλήσεις του βιβλίου της Μάργκαρετ Άτγουντ σημείωσαν άνοδο της τάξης του 200%, ενώ κατά τη μεγάλη Πορεία των Γυναικών (Women’s March) στην Ουάσινγκτον τον Ιανουάριο παρατηρήθηκαν πλακάτ που έγραφαν «Κάντε ξανά μυθοπλασία τη Μάργκαρετ Άτγουντ». Εκείνες τις μέρες και αφού είχε μαθευτεί ότι το βιβλίο γυριζόταν σε τηλεοπτική σειρά, κυκλοφόρησε και το αστείο που έλεγε ότι «μέχρι να τελειώσουν τα γυρίσματα, θα είναι ντοκιμαντέρ για όσα συμβαίνουν στ’ αλήθεια». Πριν από την επίσημη πρεμιέρα της σειράς γυναίκες στο Τέξας έκαναν πορεία διαμαρτυρίας ενάντια σε τροπολογία υπονόμευσης του δικαιώματος στην έκτρωση ντυμένες «πορφυρές καμαριέρες».
Στις 6 Ιουλίου, μία εβδομάδα πριν παιχτεί το τελευταίο επεισόδιο, τα αμερικανικά μίντια έκαναν ευθεία αναφορά στο δυστοπικό σύμπαν της Άτγουντ όταν απαγορεύτηκε σε γυναίκα δημοσιογράφο να μπει στο Κογκρέσο επειδή τα χέρια της ήταν ακάλυπτα.
Σε αυτή τη σειρά πολλά μοιάζουν ανατριχιαστικά επίκαιρα, όμως η αλήθεια είναι πως ούτε το Χόλιγουντ δεν έχει τόσο γερά αντανακλαστικά για να τα βάλει με τον πέρα από προβλέψεις κόσμο του Ντόναλντ Τραμπ. Τα γυρίσματα του «Handmaid’s Tale », λοιπόν, ξεκίνησαν πριν από έναν χρόνο, όταν Πρόεδρος ήταν ο Μπαράκ Ομπάμα και η Χίλαρι Κλίντον παρουσιαζόταν ως διάδοχός του. Η υποψηφιότητα του Τραμπ, ωστόσο, ήταν αρκετή για να μας θυμίσει τους σκελετούς που κρύβονται στην ντουλάπα. Τα φαντάσματα του φασισμού, του ρατσισμού, της βίας και του μίσους πάντα παραμονεύουν σε κάποιο σταυροδρόμι, γι’ αυτό και πάντα αφορούν όσους θέλουν να ακούσουν τις ιστορίες τους. Και οι δημιουργοί του «Handmaid’s Tale» το κάνουν με τον πλέον πετυχημένο τρόπο: φωτογραφία που θυμίζει ευρωπαϊκό σινεμά, με ακούνητα κάδρα, βαρύ φωτισμό και την υπογραφή της Ριντ Μοράνο, υπέροχες ερμηνείες με προεξάρχουσα της αφοπλιστικής Ελίζαμπεθ Μος, μαεστρία στη σεναριακή συγγραφή, όπου συμμετείχε και η ίδια η συγγραφέας.
Η σειρά έγινε δίκαια η πιο πολυσυζητημένη της χρονιάς, και όχι μόνο για τις πολιτικές της αναγωγές. Αν ήταν, άλλωστε, μανιφέστο, θα ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία. Είναι όμως αυτές οι «οικείες» λεπτομέρειες που καθηλώνουν και φυσικά ανησυχούν.
Δείτε εδώ το τρέιλερ της σειράς:
