Eπείγει να ξαναδώσουμε στον Δικηγόρο αξιοπρέπεια

Πρέπει να ξαναγίνουμε ισότιμοι συνομιλητές στα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Δύο νέοι δικηγόροι συζητούν κατά τη διάρκεια της αναμονής τους στην ουρά της Ευελπίδων για την πρόσκληση που έλαβαν να συμμετάσχουν στην εκδήλωση ενός συνδυασμού αναρωτώμενοι τι νόημα έχουν όλα αυτά.

«Από τη στιγμή που τίποτα δεν άλλαξε μετά την περσινή αποχή και ψηφίστηκαν οι υπέρογκες ασφαλιστικές και φορολογικές εισφορές, τι νόημα έχει να πάμε να ψηφίσουμε;», είπε ένας νεαρός δικηγόρος σε συνάδελφό του.

Νομίζω, ότι δεν υπάρχει πιο ρεαλιστική και αληθινή απεικόνιση των πραγματικών συναισθημάτων που νιώθει η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων σήμερα.

Είναι αλήθεια ότι τόσο η εμμονή σε παρατεταμένες κινητοποιήσεις μόνο και μόνο για να φανεί ότι κάτι κάναμε και το γεγονός ότι η Κυβέρνηση δεν έκανε ούτε βήμα πίσω στα φοροεισπρακτικά σχέδιά της έχουν οδηγήσει σε απόγνωση και αδιέξοδο χιλιάδες συναδέλφους που βλέπουν σε μια εποχή κρίσης το 60%, 70% ακόμα και το 80% των εισοδημάτων τους, να πηγαίνει σε κρατικά ταμεία.

Είναι γεγονός ότι αυτή η κατάσταση με απελπισμένους και σε αρκετές περιπτώσεις εξαθλιωμένους δικηγόρους δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο και είναι επικίνδυνο  τόσο για την ποιότητα της απονομής της Δικαιοσύνης, τα ατομικά και τα κοινωνικά δικαιώματα, όσο και για την ίδια τη Δημοκρατία. Δεν είναι ένα απλό σχήμα λόγου ότι επείγει να ξαναδώσουμε στο δικηγόρο αξιοπρέπεια και στο λειτούργημα της δικηγορίας τη θεσμική θέση που της ανήκει.

Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος, που μετά από 20 χρόνια μάχιμης δικηγορίας και με πλήρες αίσθημα ευθύνης, αποφάσισα να διεκδικήσω την εμπιστοσύνη των συναδέλφων και την εκλογή μου στη θέση του Προέδρου του Δ.Σ.Α. Στην προσπάθεια αυτή έχω συνοδοιπόρους πολλούς νέους και μεγαλύτερους συναδέλφους από όλους τους κλάδους της δικηγορίας, από όλους τους πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους. Κοινή μας πεποίθηση είναι  ότι η δυνατότητα θετικής προσφοράς του κομματικού συνδικαλισμού και των επαγγελματιών συνδικαλιστών, είναι  ελάχιστη και ότι πλέον οι ενεργοί και μάχιμοι δικηγόροι πρέπει να πάρουμε την τύχη μας, στα χέρια μας.

Στο πλαίσιο αυτό, πρόσφατα παρουσιάσαμε τις βασικές μας θέσεις και προτάσεις τόσο για την καλύτερη λειτουργία της Δικαιοσύνης όσο και για τη βελτίωση της θέσης των δικηγόρων.

Ενδεικτικά προτείναμε την:

• Άμεση απαλλαγή από τον Φ.Π.Α. των νομικών υπηρεσιών που άπτονται του πυρήνα του λειτουργήματος (π.χ. υπεράσπιση κατηγορούμενου), άλλως τη μεταφορά του συνόλου των νομικών υπηρεσιών στο χαμηλό συντελεστή.
• Αποσύνδεση των ασφαλιστικών εισφορών από το εισόδημα,  και την πρόβλεψη εκπτώσεων με κοινωνικά κριτήρια (νέοι, χαμηλά εισοδήματα).
• Κατοχύρωση του καθεστώτος και των αμοιβών των έμμισθων συνεργατών και των ασκούμενων, μέσω ειδικής υπηρεσίας του Δ.Σ.Α.
• Επιδότηση της συνεργασίας νέων δικηγόρων (7ετίας) με δικηγορικά γραφεία και εταιρίες μέσω προγραμμάτων και του Ο.Α.Ε.Δ.
• Θεσμοθέτηση επιδόματος ανεργίας για τους δικηγόρους.
• Διάθεση των εσόδων από τη λειτουργία της Δικαιοσύνης (παράβολα, ποινές, κ.τ.λ.) για τον εκσυγχρονισμό της.
• Άμεση στελέχωση με αποφοίτους Νομικής και Δικηγόρους των γραμματειών των Δικαστηρίων και των υπηρεσιών του Δημοσίου, που συμμετέχουν στα πρώτα στάδια δικαιοδοτικού έργου (Εφορίες, ΕΦΚΑ, Επιθεωρήσεις Εργασίας, Αστυνομία κ.τ.λ.).
• Ίδρυση δικαστικής αστυνομίας.
• Διάθεση γραφείων για τους δικαστές πλησίον των δικαστηρίων, με ανάλογη υλικοτεχνική υποδομή για μελέτη υποθέσεων – διασκέψεις.
• Ψηφιοποίηση όλων των διαδικασιών κατάθεσης δικογράφων και σχετικών εγγράφων, αίτησης και λήψης πιστοποιητικών και ποινικών δικογραφιών.

Σε κάθε περίπτωση το πλέον κρίσιμο είναι να λειτουργήσουμε με πίστη και αυτοπεποίθηση, να αποκτήσουμε δυνατή φωνή και να καθόμαστε στα τραπέζια που λαμβάνονται οι αποφάσεις ως αξιόπιστοι και ισότιμοι συνομιλητές. Και αυτό μπορεί να γίνει με την κατάθεση ρεαλιστικών και εφαρμόσιμων προτάσεων και λύσεων  από ανθρώπους, που γνωρίζουν την καθημερινότητα των δικηγόρων και το κυριότερο δεν έχουν εξαρτήσεις και γραμμάτια…. 

Είναι κάτι που οφείλουμε στην ιστορία και τις παρακαταθήκες του ιστορικού Δικηγορικού Συλλόγου, αλλά κυρίως στα χιλιάδες νέα παιδιά που με κόπο, μεράκι και πολλά όνειρα κάθονται κάθε χρόνο στα έδρανα των Νομικών Σχολών.