Υπάρχει μέλλον για τους αγρότες στην Ελλάδα;

Την προηγούμενη εβδομάδα συμμετείχα στο συνέδριο «Τεχνολογίες Πληροφορικής, Ρομπότ και Γεωργία» που διοργανώθηκε στην Κοπεγχάγη της Δανίας, με συμμετοχές μέχρι και από τη μακρινή Νέα Ζηλανδία.

Οι παρουσιάσεις των ομιλητών έδειχναν μια εικόνα πολύ διαφορετική από αυτήν που βλέπουμε στην Ελλάδα. Χωρίς υπερβολή, η αγροτική παραγωγή σε ολόκληρο τον πλανήτη δέχεται την επίδραση της ψηφιακής επανάστασης. Κινητά τηλέφωνα, υπολογιστές, αισθητήρες, ρομπότ και drones, συνδυασμένα με τις εικόνες που στέλνονται από δορυφόρους και τις πληροφορίες που διακινούνται μέσα από τα ασύρματα δίκτυα, γίνονται τα σύγχρονα εργαλεία του γεωργού και του κτηνοτρόφου, δίνοντάς του πληροφόρηση και έλεγχο που αυξάνουν την παραγωγικότητα και την ποιότητα με τρόπο πρωτόγνωρο.

Ταυτόχρονα, μια διαφορετική οργάνωση της παραγωγής και της διανομής γύρω από αποδοτικά συνεταιριστικά σχήματα έχει επιτρέψει σε χώρες με μικρομεσαία μεγέθη αγροτικών εκμεταλλεύσεων να είναι ανταγωνιστικές σε παγκόσμιο επίπεδο. Τέλος, η επιμονή στη συνεχή ενημέρωση και επιμόρφωση των αγροτών τούς επιτρέπει να αφομοιώνουν ταχύτατα τις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις, αλλά και να προσαρμόζονται γρήγορα στο μεταβαλλόμενο περιβάλλον της αγοράς.

Έτσι εξηγείται η τεράστια διαφορά στη στρεμματική απόδοση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ολλανδία, τη Δανία, αλλά και το Ισραήλ, που αποτελούν τους «μικρούς γίγαντες» του αγροδιατροφικού κλάδου. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: Η Ολλανδία με 45 εκατομμύρια στρέμματα καλλιεργειών παράγει περίπου 1.700 ευρώ ανά στρέμμα, το Ισραήλ με 6 εκατομμύρια στρέμματα καλλιεργειών παράγει 1.290 ευρώ ανά στρέμμα, ενώ η Ελλάδα με 37 εκατομμύρια στρέμματα καλλιεργειών παράγει μόνο 190 ευρώ ανά στρέμμα! Και αν αντιτείνει κανείς ότι η Ολλανδία είναι μια επίπεδη χώρα με πολλή υγρασία και υψηλές βροχοπτώσεις, τι θα μπορούσε να πει για το Ισραήλ, που έχει μετατρέψει την άνυδρη έρημο σε μια νέα γη της επαγγελίας;

Όμως η πιο ενδιαφέρουσα πλευρά του συνεδρίου βρισκόταν στους δεκάδες Έλληνες ερευνητές και τεχνολόγους που συμμετείχαν και παρουσίαζαν με καμάρι τα δημιουργήματά τους, ορμώμενοι όχι τόσο από τα ελληνικά πανεπιστήμια όσο από τα ερευνητικά ιδρύματα των βόρειων χωρών που επενδύουν συστηματικά στην έρευνα και εξέλιξη των νέων τεχνολογιών για τον αγροδιατροφικό τομέα.

Στην αξιοποίηση αυτών των ερευνητών και τεχνολόγων ίσως να βρίσκεται το μέλλον του Έλληνα αγρότη. Ώστε με ουσιαστικές γνώσεις να μεταφέρουμε τις σύγχρονες μεθόδους στην ελληνική γη. Και να ξεφύγουμε από αυτή την καθυστέρηση που έχει καταδικάσει μια χώρα με εξαιρετικές παραγωγικές δυνατότητες να κινείται με ρυθμούς του περασμένου αιώνα.

*Ο Γιάννης Κωστής-Γιανναράκης είναι διευθυντής στον Σύνδεσμο Εταιρειών Κινητών Εφαρμογών Ελλάδος.