Συλλαλητήρια: Από το 1992 στο 2018

Το πρόσφατο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό μπορεί να συγκριθεί με τα προηγούμενα του 1992, μόνο ως προς το μέγεθος. Δεν συγκρίνεται ούτε με τη γενεσιουργό αιτία (ονομασία και διεκδικήσεις τότε), ούτε με την υπεύθυνη ένταξή του στην εθνική γραμμή.

Το 1991 μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ιδρύεται το νέο κράτος με την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας. Το Σύνταγμα είχε διατάξεις περί μεταβολής των συνόρων αλλά και περί προστασίας μειονοτήτων σε γειτονικές χώρες λέγοντας: «Η Δημοκρατία, μεριμνά για την κατάσταση και τα δικαιώματα του Μακεδονικού λαού στις γειτονικές χώρες». Εδώ αναφερόταν σε πολίτες της Αλβανίας, Ελλάδας, Βουλγαρίας και Σερβίας, που τα Σκόπια θεωρούσαν ότι υπήρχε «μακεδονική μειονότητα».Το ίδιο το Σύνταγμα καθόριζε τη σημαία με το δεκαεξάκτινο αστέρι της Βεργίνας. Ταυτόχρονα στο παρασκήνιο των μυστικών υπηρεσιών διακινούνταν σεναρία ονείρων δημιουργίας Μεγάλης Μακεδονίας.

Στις 16 Δεκεμβρίου 1991 η Ε.Ε. παίρνει μια ιστορική απόφαση.

Η Ελλάδα πέτυχε να τεθούν όροι για την αναγνώριση του νέου κράτους.

Ο πρώτος είναι και η μη απειλή των συνόρων κράτους-μέλους.

Θεωρώντας ότι η χρήση του ονόματος μιας ελληνικής περιφέρειας υποκρύπτει εδαφικές διεκδικήσεις, η Ελλάδα πέτυχε να μην αναγνωριστεί η δημοκρατία αυτή στις αμέσως επόμενες συνόδους κορυφής της ΕΟΚ. και τα πιο σημαντικά μη κοινοτικά κράτη να εναρμονιστούν.

Στις 27 Ιουνίου 1992, η ΕΟΚ αποφασίζει να μην αναγνωρίσει κράτος με τον όρο Μακεδονία στο όνομά του.

Το υπουργείο εξωτερικών ζήτησε τότε από τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης να σχηματίσει επιτροπή προκειμένου να οργανώσει τα συλλαλητήρια, για να αποτελέσουν αρωγό της διπλωματικής προσπάθειας.

Το κόστος καλύφθηκε από το Δήμο Θεσσαλονίκης.

Συμμετείχαν πολίτες όλων κομμάτων πλην των ακροδεξιών και φασιστικών που τότε δεν υπήρχαν και ως εκ τούτου δεν υπήρξαν και αντιδράσεις αντιεξουσιστών.

Τα κείμενα των ομιλητών τέθηκαν στη διακριτική έγκριση του υπουργείου των εξωτερικών.

Στο επόμενο διάστημα η Ελλάδα πέτυχε το νέο κράτος να γίνει δεκτό στον ΟΗΕ και σε όλες τις διεθνείς σχέσεις με την προσωρινή ονομασία FYROM, να αφαιρεθούν από το Σύνταγμα σημεία που έκρυβαν εθνικιστικές διεκδικήσεις και από τη σημαία ελληνικά σύμβολα.

Μονομερώς επιβάλαμε οικονομικό εμπάργκο ώστε να καμφθεί η επιμονή των εθνικιστών στη κλοπή της ονομασίας της ελληνικής περιφέρειας.

Το 2008 στη σύνοδο της ΕΕ με βέτο της Ελλάδας απετράπει η ένταξη της FYROM στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Σήμερα, τα δεδομένα έχουν μεταβληθεί ραγδαία.

Ενώ η πλειονότητα των χωρών έχουν αναγνωρίσει τη FYROM με την προσωρινή ονομασία, χρησιμοποιούν δυστυχώς την ονομασία ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στις διμερείς τους σχέσεις και το ίδιο γίνεται στην παγκόσμια καθημερινότητα.

Πρόσφατα όμως στη FYROM σημειώθηκε δραματική μεταβολή.

Οι υπερμαχοι της δήθεν Μακεδονικής ταυτότητας έχουν μπεί στο περιθώριο και τα κιτς δημιουργήματά τους (αεροδρόμιο, πλατείες με τις Μακεδονικές σάριζες και τον Βουκεφάλα) καταρρέουν.

Κυβερνούν ουσιαστικά οι αλβανόφωνοι που ονειρεύονται μια μεγάλη Αλβανία και δεν επιθυμούν τη μακροημέρευση της FYROΜ.

Γιαυτό η Ελλάδα πρέπει να τεθεί σε κόκκινο συναγερμό.

Ποιο κόκκινο, από οποιαδήποτε άλλη εποχή.

Η εθνική στάση δεν μπορεί να επιρρεάζεται από μικροπολιτικά σχέδια προκειμένου να ιδρυθεί ένα εθνικιστικό κόμμα με πρόσχημα την ονομασία του γειτονικού κράτους, ώστε να ανακαμφθεί η εκλογική νίκη της ΝΔ.

Η συγκινητική παλαική παρουσία στο συλλαλητήριο είναι ύβρις να παρουσιάζεται ως κινητοποίηση ακραίων και εθνικιστών και είναι εξίσου ύβρις κάποιοι να την εκμεταλλεύονται για να εισέλθουν στην πολιτική.

Το μεγαλειώδες συλλαλητήριο μπορούμε να το δούμε σαν λαικό ξεσηκωμό με αφορμή αλλά όχι μόνο για το όνομα της Μακεδονίας μας.

Όπως έγινε στην Κατοχή, με αφορμή το θάνατο του Κωστή Παλαμά και στη χούντα με αφορμή το θάνατο του γέρου της δημοκρατίας.