Καταστροφική διαχείριση του πολιτικού κόστους

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του διαχειρίζονται τα μεγάλα θέματα –την οικονομία, τα εθνικά και το προσφυγικό-μεταναστευτικό– με έναν τρόπο που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι προσπαθούν να μετατρέψουν τη διαφαινόμενη εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ σε ήττα του πολιτικού συστήματος.

Δημιουργούν νέα προβλήματα, τα οποία προστίθενται στα παλιά, και νέες εντάσεις, ελπίζοντας ότι ακόμη κι αν εκδηλωθεί βαθιά λαϊκή δυσαρέσκεια ή και οργή με τις επιλογές τους, θα φτάσουμε στη γενικευμένη φθορά του πολιτικού συστήματος και σε ένα εκλογικό αποτέλεσμα με τον ΣΥΡΙΖΑ ηττημένο αλλά χωρίς ουσιαστικό νικητή, εφόσον η πρώτη ΝΔ θα δυσκολευτεί πολύ να σχηματίσει σταθερή και ισχυρή κυβέρνηση.

Η οικονομία

Το τελευταίο αφήγημα του Μαξίμου, σύμφωνα με το οποίο βγαίνουμε επιτέλους από το πρόγραμμα-μνημόνιο και τη λιτότητα, κατέρρευσε πολύ γρήγορα και πολύ εύκολα.

Την ώρα που το κυβερνητικό επιτελείο άρχισε τους πανηγυρισμούς για την υποτιθέμενη έξοδο από το μνημόνιο και τη λιτότητα, η κυβέρνηση υπέγραψε ένα πολυσέλιδο κείμενο με νέα μέτρα και δεσμεύσεις σε βάθος χρόνου, που ζήτησαν οι Ευρωπαίοι εταίροι και οι πιστωτές, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Συμπληρωματικό Μνημόνιο Συνεννόησης». Όση έμφαση και να δώσει στην επικοινωνία και στην προπαγάνδα, το Μαξίμου δεν μπορεί να πείσει τους πολίτες, οι οποίοι πληρώνουν καθημερινά τον λογαριασμό των λαθών και των παραλείψεων του κ. Τσίπρα, ότι η κυβέρνηση μας βγάζει από το μνημόνιο υπογράφοντας Συμπληρωματικό Μνημόνιο.

Την κατάσταση περιπλέκει η ιταλική αναταραχή, η οποία ασκεί ανοδική πίεση στα επιτόκια δανεισμού του Δημοσίου κρατών της Ευρωζώνης με μεγάλο χρέος και ιδιαίτερα προβλήματα, όπως είναι η Ελλάδα και η Ιταλία. Οι αρνητικές εξελίξεις αναδεικνύουν το μεγάλο κόστος του χαμένου χρόνου της κυβερνητικής περιόδου Τσίπρα, εφόσον περνάμε από μια περίπου ειδυλλιακή οικονομική τετραετία στην Ευρωζώνη σε μια σύνθετη και δύσκολη για εμάς κατάσταση.

Η κυβέρνηση τη διαχειρίζεται πολιτικά με μια προσπάθεια να αυξήσει ακόμη περισσότερο, πέρα από τον στόχο, το πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα, ώστε να εξασφαλίσει μέσα από το υπερπλεόνασμα τουλάχιστον 1 δισ. ευρώ, το οποίο θα μοιράσει προεκλογικά σε κρίσιμες ομάδες ψηφοφόρων για να συγκρατήσει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουμε να κάνουμε με μια άσκηση πρωτοφανούς πολιτικού κυνισμού, με νέα μέτρα 4 έως 5 δισ. ευρώ, στα οποία θα προστεθεί μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη συμπίεση δαπανών για να δημιουργηθεί το υπερπλεόνασμα από το οποίο θα χρηματοδοτηθούν στοχευμένες προεκλογικές παροχές. Η κυβερνητική ηγεσία δεν έχει πρόβλημα να καταπιέσει περισσότερο αυτούς που ήδη καταπιέζει με την πολιτική της, προκειμένου να βρει τα χρήματα για επιλεκτικές προεκλογικές παροχές σε άλλες κατηγορίες ψηφοφόρων. Δημιουργούνται πρόσθετα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει το επιτελείο του Μαξίμου.

Τεχνητή ένταση

Στη διαχείριση του «Μακεδονικού» η κυβέρνηση επιδιώκει τη δημιουργία τεχνητής έντασης, ελπίζοντας, μεταξύ των άλλων –μάταια, απ’ ό,τι φαίνεται–, στη δημιουργία εσωτερικών προβλημάτων στη ΝΔ και στην ανάδειξη σκληρών δεξιών έως ακροδεξιών δυνάμεων που θα μπορούσαν, υπό προϋποθέσεις, να αφαιρέσουν ψήφους από τη ΝΔ και να κάνουν πιο σύνθετο το πολιτικό σκηνικό.

Ο κ. Τσίπρας έχει φτάσει στο σημείο να επικαλείται τη βιασύνη των ΗΠΑ και της Γερμανίας για να δικαιολογήσει μια «λύση» η οποία δεν θα ικανοποιεί βασικές εθνικές θέσεις της Ελλάδας, αλλά θα δίνει την ελληνική υπογραφή στα Σκόπια για την άμεση ένταξη στο ΝΑΤΟ και την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε.

Οι ΗΠΑ βιάζονταν για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ το 2008, βιάζονται και σήμερα, αλλά αυτό βέβαια δεν μπορεί να είναι δεσμευτικό για τη διαχείριση των καλώς εννοούμενων συμφερόντων μας. Επιπλέον, οι Ευρωπαίοι προσυπογράφουν τη διεύρυνση της Ε.Ε. προς τα Δυτικά Βαλκάνια, γνωρίζουν όμως ότι θα πάρει πολύ χρόνο, γιατί πρέπει να ξεπεραστούν πολλές εθνικές, ακόμη και εδαφικές διαφορές, και πως στο αρχικό στάδιο θα δοθεί προτεραιότητα στην ανάπτυξη της περιφερειακής και της ευρωπαϊκής οικονομικής συνεργασίας. Επομένως δεν υπάρχει κανένας λόγος να βιάζεται η Ελλάδα να βλάψει τα καλώς εννοούμενα εθνικά της συμφέροντα για να εξασφαλίσει νατοϊκές και ευρωπαϊκές υπογραφές στα Σκόπια, τις οποίες θα αξιοποιήσουν στη συνέχεια για την προώθηση της αλυτρωτικής τους στρατηγικής.

Πήρα μέρος στις συζητήσεις ηγετών και ευρωβουλευτών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για το μέλλον της Ε.Ε. και τις ευρωεκλογές, που πραγματοποιήθηκαν στο Μόναχο, και διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει τίποτα το κατεπείγον, σε επίπεδο ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς, σε ό,τι αφορά τη διεύρυνση της Ε.Ε. προς τα Δυτικά Βαλκάνια. Ακόμη κι αυτοί που τάσσονται δημόσια υπέρ της διεύρυνσης σπεύδουν να διευκρινίσουν ότι θα χρειαστούν πολλές μεταρρυθμίσεις, αρκετές δεκαετίες και πως το εκλογικό τους κοινό μπορεί να τους αξιολογήσει αυστηρά αν δείξουν βιασύνη και προχειρότητα.

Ο κ. Τσίπρας βιάζεται σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων καθαρά για πολιτικούς και κομματικούς λόγους, ελπίζοντας ότι η ένταση της λαϊκής αντίδρασης στις επιλογές του μπορεί να φέρει πολιτικές ανακατατάξεις με βασική επιδίωξη να μην υπάρξει ουσιαστικός νικητής στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.

Απαράδεκτη απουσία

Προκλητική από πολιτική άποψη είναι και η αδιαφορία που δείχνει η κυβέρνηση σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του προσφυγικού-μεταναστευτικού. Σε όλη την Ε.Ε. αναγνωρίζουν ότι το προσφυγικό-μεταναστευτικό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της περιόδου, που δημιουργεί κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις. Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν συμμετέχει ενεργά στην αναζήτηση κοινής ευρωπαϊκής λύσης, παρά το γεγονός ότι Ελλάδα και Ιταλία είναι οι μεγάλοι χαμένοι της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί. Στην Ιταλία η Λέγκα ανέβηκε στις βουλευτικές εκλογές από το 4% στο 18% προτείνοντας αυστηρές λύσεις για την αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού και έχει ήδη σχηματίσει κυβέρνηση με το Κίνημα Πέντε Αστέρων.

Ο ηγέτης της κ. Σαλβίνι, ο οποίος είναι υπουργός Εσωτερικών, αρμόδιος και για θέματα προσφύγων και μεταναστών, αρνήθηκε να πάρει μέρος στο πρόσφατο Συμβούλιο Υπουργών Εσωτερικών, το οποίο άλλωστε διαπίστωσε αδιέξοδο σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του προσφυγικού-μεταναστευτικού.

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του έχουν μετατρέψει νησιά του Αιγαίου και περιοχές της Βόρειας Ελλάδας σε τόπους εγκλωβισμού προσφύγων και μεταναστών, γεγονός που δημιουργεί δικαιολογημένες κοινωνικές και πολιτικές αντιδράσεις. Απαντά σε όσους διαμαρτύρονται ότι συμμετέχουν σε… ακροδεξιά πολιτικά παιχνίδια σε βάρος της… προοδευτικής κυβέρνησης. Προ ημερών αποκαλύφθηκε ότι η κυβέρνηση της Τουρκίας σταμάτησε από το 2016 να συνεργάζεται στην επανεισδοχή των μεταναστών που περνάνε παράνομα από την Τουρκία στην Ελλάδα. Η Άγκυρα «τιμωρεί» την Ελλάδα με αυτόν τον τρόπο για το θέμα των οκτώ Τούρκων αξιωματικών, χωρίς η κυβέρνηση Τσίπρα να αντιδρά ή να παίρνει κάποια μέτρα. Έχουμε και στο προσφυγικό-μεταναστευτικό το ίδιο μοτίβο κυβερνητικής διαχείρισης. Βασική επιδίωξη είναι να φτάσει η κατάσταση σε ένα κοινωνικό και πολιτικό όριο ώστε να δημιουργηθούν ακραίες αντιδράσεις, με την ελπίδα ότι η επερχόμενη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μετατραπεί σε ήττα του πολιτικού συστήματος, εξασφαλίζοντάς του πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα χαοτικό πολιτικό περιβάλλον. Κατά την άποψή μου, το Μαξίμου δεν φοβάται τη λαϊκή οργή που προκαλούν οι επιλογές του, αντίθετα μπορεί να επενδύει σε αυτήν για να μην υπάρξουν νικητές στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.