Να μη γίνει γκέτο το κέντρο της Θεσσαλονίκης!

«Πόσοι είναι; Εντάξει, θα στείλουμε κάποιον». Αυτή είναι η μόνιμη απάντηση που λαμβάνουν οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης όταν ζητούν προστασία, νιώθοντας τον κίνδυνο μπροστά στο σπίτι τους, δίπλα στα παιδιά τους. Τα αυξανόμενα κρούσματα παραβατικότητας στο κέντρο της πόλης δείχνουν ότι η δράση του υποκόσμου οικοδομεί ένα άτυπο «άσυλο» στην πλατεία Αριστοτέλους, στην περιοχή της Ροτόντας, στο Ναυαρίνο, ενώ η ανοχή στην ανομία διαιωνίζει το γαϊτανάκι της βίας. Κάποιες από αυτές τις περιοχές αποτελούν ήδη άβατο.

Πρόσφατα έκπληκτοι είδαμε συμπλοκές στην πλατεία Αριστοτέλους, μεταξύ συμμοριών που εμπλέκονται σε διακίνηση λαθραίων τσιγάρων, υπό το βλέμμα μάλιστα των αρχών, λίγα μόλις μέτρα από το αστυνομικό τμήμα του κέντρου της πόλης! Η επιχειρηματική κοινότητα της περιοχής ανέλαβε επεμβατικό ρόλο, μαζεύοντας υπογραφές. Το λαθρεμπόριο τσιγάρων και ναρκωτικών είναι μια καθημερινότητα, ειδικά προς την οδό Εγνατία.

Η εικόνα αστυνόμευσης με πεζές περιπολίες και την κλούβα καταμεσής της πλατείας μία μέρα μετά το περιστατικό αποτελεί ένα προσωρινό μέτρο κατόπιν εορτής. Η ΕΛ.ΑΣ. επικαλείται λειψανδρία, πώς όμως εξασφαλίζεται η τάξη (και η κυκλοφορία) σε κάθε επίσκεψη επισήμου; Πόσοι ένστολοι απασχολούνται στη φύλαξη στόχων αλλά και «στόχων»;

Μόνιμη λύση είναι η λειτουργία του δημόσιου χώρου με διαρκείς χρήσεις, που εκπέμπει πολιτισμό, που συντηρείται με ευλάβεια, που ακόμα και οι παραβάτες θα τον σέβονται. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για έναν ιστορικό χώρο.

Στην περιοχή της Ροτόντας και του Ναυαρίνου η κατάσταση χρονίζει και οι κάτοικοι απελπισμένοι ζητούν τα πιο απλά μέτρα: μόνιμη αστυνόμευση, ενίσχυση του φωτισμού και δημιουργία παιδικής χαράς για να αλλάξει η εικόνα της περιοχής. Η περιοχή λίγα μέτρα μετά την Καμάρα το βράδυ είναι απλησίαστη, καθώς έχει μετατραπεί σε άντρο εμπορίας ναρκωτικών και ανομίας.

Δυστυχώς, η εικόνα ανομίας έχει εισβάλει και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. H εικόνα που αντικρίζει κανείς όταν κάνει βόλτα στο campus του ΑΠΘ είναι τριτοκοσμική. Τόσο εντός του πανεπιστημίου, όπου δεν υπάρχει καθαρός τοίχος από τα συνθήματα και τα γκράφιτι, με σπασμένα τζάμια, πόρτες και τουαλέτες, όσο και εκτός, όπου το εμπόριο ναρκωτικών (και οτιδήποτε σκεφτεί κανείς) είναι καθημερινή υπόθεση ακόμα και μέρα μεσημέρι.

Το κρεσέντο της εγκληματικότητας αποτέλεσε η πρόσφατη δολοφονική επίθεση με μολότοφ σε λεωφορείο που μετέφερε αστυνομικούς των ΜΑΤ την ώρα που σχολούσαν από την υπηρεσία τους στο τουρκικό προξενείο. Είκοσι νεαροί αστυνομικοί κινδύνευσαν να καούν ζωντανοί από μια καλά οργανωμένη δολοφονική ενέδρα!

Οι ευθύνες του κράτους είναι προφανείς και η συστηματική ανεκτικότητα που δείχνει σε τέτοια περιστατικά είναι απαράδεκτη. Ο δήμος δεν αστυνομεύει, αλλά είναι ο ρυθμιστής, είναι εντέλει ο… ιδιοκτήτης. Ο ίδιος ο δήμαρχος οφείλει να βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή με κάθε αρχή και φορέα. Όχι μόνο για τον «αέρα» και την «εξωστρέφεια» της πόλης, όπως το συνηθίζει, αλλά και για την ασφάλεια και καλή της λειτουργία.

Επιπλέον, μπορεί να δράσει με διαρκείς χρήσεις, καλοσυντηρημένους χώρους πρασίνου και αθλοπαιδιών και εστίες πολιτισμού, ώστε να «χτυπηθούν» οι εστίες βίας και συμμοριακής νοοτροπίας. Μόνο οι υγιείς χρήσεις και ο πολιτισμός μπορούν να «σκοτώσουν» τη βία.

Η ανομία δεν μπορεί να γιγαντώνεται. Δεν θα το κάνει ένας ανέμπνευστος δήμος ή ένα κράτος που τα έχει παρατήσει. Εμείς θα δράσουμε και θα αντιδράσουμε. Το κέντρο της πόλης μας είναι η δική μας γειτονιά, όχι ένα αποκομμένο και μακρινό τοπόσημο. Είναι το καμάρι και η περιουσία μας. Ας μη γίνει γκέτο, όπως της Αθήνας. Ας ξεκινήσουμε, όλοι μαζί, χθες.