Πόσα "Μea culpa" μένουν ακόμη να πει; - Free Sunday
Πόσα "Μea culpa" μένουν ακόμη να πει;

Πόσα "Μea culpa" μένουν ακόμη να πει;

Την ώρα που ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας υπερήφανος υπέγραφε την συμφωνία με την οποία θεωρητικά λύνεται το θέμα του ονόματος που ταλαιπώρησε την χώρα τα τελευταία 7 χρόνια, ξετυλιγόταν μία ολόκληρη επικοινωνιακή προσπάθεια να πεισθεί η ελληνική κοινή γνώμη ότι ήταν η σημαντικότερη και πιο γενναία απόφαση που έχει πάρει στη θητεία του και θα ανταμειφθεί για αυτήν με το βραβείο νόμπελ ειρήνης. Τουλάχιστον. Και παρά την αντίδραση της ακροδεξιάς.

Πρόκειται για τον ίδιο επικοινωνιακό μηχανισμό που στην υπηρεσία του Μαξίμου, διαβεβαίωνε την ελληνική κοινή γνώμη για το πόσο γενναία ήταν η απόφαση του κ.Τσίπρα να κάνει δημοψήφισμα και να εναντιωθεί στις κυρίαρχες επιλογές του νεοφιλευθερισμού και τα λοιπά...

Την ίδια ώρα που αναπτυσσόταν αυτός ο μηχανισμός, ο ίδιος ο κύριος Τσίπρας με τη συνέντευξη του στη Die Welt ακύρωνε τον προηγούμενο εαυτό, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη για το φιάσκο του δημοψηφίσματος του 2015 που είχε απειλήσει να οδηγήσει την Ελλάδα στα βράχια. Μόνο την πολιτική ευθύνη. Για όλα τα άλλα ήταν αργά. Άρα δεν είχε καμία σημασία η γενναιότητα του. Ήταν γενναιότητα εκ τους ασφαλούς

Κάποια στιγμή θα αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη χθεσινή συμφωνία. Αλλά και πάλι δεν θα καμία σημασία. Ότι έχει συμβεί, θα έχει συμβεί. Αμετάκλητα.

Και τότε θα μπορεί να ισχυριστεί ότι είχε αυταπάτες. Ότι η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ είχαν την πρόθεση να λύσουν το πρόβλημα. Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν θέλουν να λύσουν το δικό μας πρόβλημα. Το δικό τους θέλουν να λύσουν. Και το δικό τους ήταν το τεχνικό εμπόδιο στη διεύρυνση.

Ο κ.Τσίπρας απλώς έβαλε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Η χώρα χρειάζεται πολιτική σχέσεων με την γείτονα που δεν υποτάσσεται στην πολιτική ιδιοτέλεια, όπως αυτή του κ.Τσιπρα.