Βαριά η σκιά της διαφθοράς πάνω από την κυβέρνηση και τη δημοκρατία

Η διαμάχη που ξέσπασε μεταξύ του κ. Καμμένου και του κ. Κοτζιά για το θέμα της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ, η προφυλάκιση του πρώην υπουργού κ. Παπαντωνίου και η παρέμβαση Πολάκη για… φυλακίσεις, προκειμένου να έχει καλύτερες εκλογικές επιδόσεις ο ΣΥΡΙΖΑ, συμβάλλουν στην απαξίωση της κυβέρνησης και μεγαλώνουν την κρίση αξιοπιστίας από την οποία πάσχει το δημοκρατικό μας σύστημα.

Το «κοκτέιλ» είναι εκρηκτικό, γιατί η κοινή γνώμη είναι ταλαιπωρημένη ύστερα από μια δεκαετία οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και τις εθνικές υποχωρήσεις της κυβέρνησης Τσίπρα. Ελάχιστη απαίτηση των πολιτών, σε τόσο δύσκολες συνθήκες, είναι η διαφάνεια στη διαχείριση του δημόσιου συμφέροντος και του δημόσιου χρήματος και ο απόλυτος σεβασμός στις θυσίες του ελληνικού λαού, ιδιαίτερα των μη προνομιούχων και φτωχών συμπολιτών μας.

Απίθανες καταστάσεις

Η απώλεια ελέγχου από τον κ. Καμμένο και τον κ. Κοτζιά στην αντιπαράθεσή τους στο Υπουργικό Συμβούλιο πριν από την παραίτηση του τελευταίου από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών έχει δημιουργήσει μια αξιοπερίεργη κατάσταση.

Πρώτον, ο κ. Καμμένος κατήγγειλε ότι ο γνωστός επενδυτής Τζορτζ Σόρος χρηματοδοτεί με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ κυβερνητικά στελέχη, προκειμένου να κινήσουν το κύκλωμα μέσα και έξω από την Ελλάδα που στηρίζει τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ.

Ο κ. Καμμένος έχει μια εικόνα μυθομανούς σε ό,τι αφορά τέτοιου είδους καταγγελίες, αλλά, όπως πολύ σωστά επισημαίνει η ΝΔ σε σχετική ανακοίνωσή της, ο κ. Τσίπρας και φυσικά η Δικαιοσύνη έχουν την υποχρέωση να τη διερευνήσουν. Εκτός εάν δεχτούμε ότι το Υπουργικό Συμβούλιο είναι ένα θεσμικό όργανο στο οποίο οι υπουργοί λένε κυριολεκτικά ό,τι θέλουν και ο κ. Τσίπρας στηρίζει δυναμικά τον υπουργό Άμυνας παρά το γεγονός ότι μπορεί να είναι μυθομανής.

Δεύτερον, Καμμένος και Κοτζιάς αντάλλαξαν βαριές κατηγορίες για ιδιοτελή κακοδιαχείριση μυστικών κονδυλίων των υπουργείων Άμυνας και Εξωτερικών.

Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Τάκης και η ηλεκτρονική εφημερίδα iefimerida αποκάλυψαν την κατανομή των μυστικών κονδυλίων του υπουργείου Εξωτερικών. Φαίνεται ότι κονδύλια που θεωρητικά χρησιμοποιούνται για εθνικούς λόγους αξιοποιήθηκαν για να χρηματοδοτηθούν ΜΜΕ της ΠΓΔΜ που στηρίζουν τις επιλογές του κ. Τσίπρα και του κ. Ζάεφ.

Το εντυπωσιακό είναι ότι η Δικαιοσύνη δεν κινήθηκε, προς το παρόν, εναντίον των αρμοδίων που διαχειρίστηκαν με αυτόν τον τρόπο τα μυστικά κονδύλια αλλά στράφηκε κατά του δημοσιογράφου και της iefimerida, για να προστατεύσει το απόρρητο σε ό,τι αφορά την κατανομή των μυστικών κονδυλίων.

Τρίτον, ο κ. Κοτζιάς επανέλαβε, σε τηλεοπτικό σταθμό της Κρήτης, όσα είπε ο κ. Καμμένος κατά τη διάρκεια του Υπουργικού Συμβουλίου, προσθέτοντας μια δημόσια μαρτυρία που δεν μπορεί πλέον να αγνοήσει η Δικαιοσύνη.

Τέταρτον, ο παραιτηθείς υπουργός Εξωτερικών κ. Κοτζιάς έστειλε πολυσέλιδη επιστολή παραίτησης στον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα, με την οποία, αν κρίνουμε από την αποσπασματική διαρροή του περιεχομένου της σε ΜΜΕ, έχει κάνει πολύ σκληρές καταγγελίες για τον υπουργό Άμυνας κ. Καμμένο και τον τρόπο λειτουργίας της κυβέρνησης Τσίπρα.

Ο πρωθυπουργός υποκρίνεται ότι δεν έχει βρει τον χρόνο να τη διαβάσει και ο κ. Κοτζιάς τον καλεί να τη δώσει στη δημοσιότητα, χωρίς όμως να παίρνει την πρωτοβουλία να λύσει ο ίδιος το μυστήριο που δημιούργησε.

Το συμπέρασμα που βγαίνει απ’ όλα αυτά είναι ότι η κυβέρνηση δεν έχει τα παραδοσιακά πολιτικά χαρακτηριστικά τα οποία συνδέονται με μια κυβέρνηση και μοιάζει περισσότερο με «εταιρεία» όπου πολλοί χρηματίζονται, ορισμένοι εκβιάζουν ο ένας τον άλλον και ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας απλώς φροντίζει να κρατάει κάποιες ισορροπίες, αδιαφορώντας κι αυτός για το δημόσιο συμφέρον, το δημόσιο χρήμα και την εικόνα της εξουσίας στην ευρύτερη κοινή γνώμη.

Μια υπόθεση από το παρελθόν

Το πρόβλημα της διαφθοράς της εξουσίας δεν είναι βέβαια νέο, όπως δείχνει η προφυλάκιση του πρώην υπουργού της κυβέρνησης Σημίτη κ. Παπαντωνίου με την κατηγορία της νομιμοποίησης παράνομων εσόδων που έχει σχέση με σύμβαση που υπέγραψε ως υπουργός Άμυνας για τον εκσυγχρονισμό έξι φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού όταν ήταν υπουργός Άμυνας. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, έλαβε δώρο 2,5 εκατ. ευρώ από τη μεγάλη γαλλική εταιρεία Thales, που ανέλαβε, με δική του υπογραφή, τον εκσυγχρονισμό. Με βάση τα στοιχεία που έχουν βγει στη δημοσιότητα, έχει αποδειχθεί ότι ο κ. Παπαντωνίου έβγαλε στο εξωτερικό (2002-2003) 2,5 εκατ. ευρώ, την προέλευση των οποίων δεν μπορεί να αιτιολογήσει, αλλά δεν μπορεί να συνδέσει άμεσα το χρηματικό αυτό ποσό με τη Thales. Θα πρέπει να περιμένουμε την εξέλιξη αυτής της υπόθεσης, σε ό,τι αφορά την ουσία αλλά και τη δημοσιοποίηση των στοιχείων.

Η υπόθεση Παπαντωνίου ενισχύει την εντύπωση των πολιτών, μετά το σούπερ σκάνδαλο Τσοχατζόπουλου, ότι η εθνική άμυνα και η προμήθεια οπλικών συστημάτων είναι προνομιακός χώρος για την ανάπτυξη της διαφθοράς και την παραγωγή άφθονου πολιτικού χρήματος.

Άλλωστε οι μεθοδεύσεις της κυβέρνησης Τσίπρα με τη σύμβαση για τον εκσυγχρονισμό των αεροσκαφών Orion, με το διαρκώς μεταβαλλόμενο κόστος του εκσυγχρονισμού των αεροσκαφών F-16 και την προσπάθεια εξαγωγής πολεμοφοδίων στη Σαουδική Αραβία έχουν ενισχύσει την καχυποψία της κοινής γνώμης.

Βρόμικη «κάθαρση»

Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι μόνο η διαφθορά αλλά και το γεγονός ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η υποτιθέμενη κάθαρση είναι βρόμικη. Αυτό το στοιχείο ανέδειξε ο κ. Πολάκης με τον πρόταση που έκανε στο κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ να πάνε επειγόντως ορισμένοι πολιτικοί αντίπαλοί τους στη φυλακή, μήπως ανακάμψει δημοσκοπικά και εκλογικά η κυβερνητική παράταξη.

Από την παρέμβασή του φαίνεται ότι δεν τον ενδιαφέρει η προστασία του δημόσιου συμφέροντος αλλά η εξουδετέρωση πολιτικών αντιπάλων. Αυτό επιβεβαιώνει τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις στο σκάνδαλο της Novartis.

Στις ΗΠΑ οι αρμόδιες υπηρεσίες κινήθηκαν κατά της εισηγμένης στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ελβετικής πολυεθνικής για να τεκμηριώσουν άδικες εμπορικές πρακτικές και στη συνέχεια να διεκδικήσουν τεράστιες αποζημιώσεις για λογαριασμό του αμερικανικού Δημοσίου. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση δεν ασκεί καμία πίεση στη Novartis, ούτε φυσικά στο τεράστιο κύκλωμα που έχει δημιουργήσει με χιλιάδες συνεργάτες, οι περισσότεροι από τους οποίους συνταγογραφούν στέλνοντας τον λογαριασμό στο ελληνικό Δημόσιο, αντίθετα φαίνεται να καλύπτει την εταιρεία και τις πρακτικές της σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.

Το μόνο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι η ενοχοποίηση συγκεκριμένων πολιτικών αντιπάλων της, για να διευκολυνθεί στους χειρισμούς της.

Την τραγική υποβάθμιση του δημόσιου βίου σε ζητήματα διαφθοράς και κάθαρσης έθεσε ο πάντα εύστοχος Στέφανος Μάνος, επισημαίνοντας σε σχέση με την υπόθεση Παπαντωνίου: «Στην περίεργη σημερινή Ελλάδα κυνηγάμε αυτόν που τα παίρνει, αλλά όχι αυτόν που τα δίνει! Γιατί; Για να μπορεί να δώσει και σε άλλους;».