Απαράδεκτη η «κανονικότητα» του ΣΥΡΙΖΑ για τους πολίτες

Χωρίς πολιτικό αποτέλεσμα η προσπάθεια του Μαξίμου να πείσει ότι κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ έχουν βάλει την Ελλάδα σε μια «νέα κανονικότητα».

Στην αντίληψη των περισσότερων πολιτών τίποτε από αυτά που συμβαίνουν δεν έχει σχέση με την κανονικότητα, ενώ η οικονομική και κοινωνική τους καθημερινότητα παραμένει εξαιρετικά δύσκολη.

Η καταστροφή στο Μάτι

Το εισαγγελικό πόρισμα για την καταστροφή στο Μάτι εκθέτει ανεπανόρθωτα τον κ. Τσίπρα, την κυβέρνηση, τη δημόσια διοίκηση, την κ. Δούρου και την Περιφέρεια.

Μπορεί από ποινική άποψη οι υπεύθυνοι της τραγωδίας να πέφτουν στα μαλακά –κάτι που εξοργίζει την κοινή γνώμη–, σε ό,τι αφορά όμως την επικοινωνία και την πολιτική εκτίθενται ανεπανόρθωτα στην αντίληψη των περισσότερων πολιτών.

Ειδικά ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή της τραγωδίας.

Έχει την πολιτική ευθύνη για το γενικευμένο διοικητικό μπάχαλο, που τεκμηριώνεται με αναλυτικά στοιχεία και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Ο πρωθυπουργός είχε το θράσος να στήσει σύσκεψη εικονικού συντονισμού αφού είχε ολοκληρωθεί η τραγωδία και ενώ είχε ενημερωθεί αρμοδίως για τον μεγάλο αριθμό των νεκρών.

Στην αρχή προσπάθησε να ρίξει τις ευθύνες στην κλιματική αλλαγή και στο οικιστικό χάος, όταν όμως είδε ότι αυτή η γραμμή άμυνας δεν αποδίδει, κατέφυγε στις γνωστές προεκλογικές μεθοδεύσεις. Οι μπουλντόζες που υποτίθεται ότι θα απελευθέρωναν τις παραλίες από τις αυθαίρετες κατασκευές δεν εμφανίστηκαν, ενώ η κυβέρνηση προχώρησε σε προεκλογική νομιμοποίηση αυθαιρέτων σε δασικές περιοχές!

Ο κ. Τσίπρας έδειξε προκλητική αδιαφορία για τα προβλήματα των πυροπαθών και αρκέστηκε σε μία τηλεοπτικά στημένη επίσκεψη-αστραπή, στην οποία συνοδευόταν από μια μαυροντυμένη γυναίκα, τη μετέπειτα υπουργό Μακεδονίας-Θράκης.

Τα κυβερνητικά στελέχη χλευάζουν τις οικογένειες των θυμάτων της τραγωδίας και την κοινή γνώμη υποστηρίζοντας ότι… ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη. Πρόκειται για μία ακόμη ιδιαιτερότητα του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν έχει βέβαια σχέση με την κανονικότητα, εφόσον η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης οδηγεί αναπόφευκτα και σε παραιτήσεις για λόγους ευθιξίας. Οι καταστροφικές πυρκαγιές του 2017 στην Πορτογαλία οδήγησαν στην παραίτηση της υπουργού Εσωτερικών της σοσιαλιστικής κυβέρνησης μειοψηφίας, ενώ ένα πολύνεκρο αυτοκινητικό δυστύχημα στη Βουλγαρία το 2018 προκάλεσε την αναδόμηση του υπουργικού συμβουλίου.

Από την Πορτογαλία μέχρι τη Βουλγαρία η κανονικότητα ορίζεται εντελώς διαφορετικά από τη «νέα κανονικότητα» του ΣΥΡΙΖΑ.

Εθνική ταπείνωση

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποστεί μεγάλη εκλογική, πολιτική ζημιά βορείως των Τεμπών εξαιτίας της συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ.

Κατά την άποψή μου, η κατάσταση δεν είναι πολύ καλύτερη για τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε στη Θεσσαλία, όπου έκανα ήδη δύο προεκλογικές περιοδείες διεκδικώντας τον σταυρό προτίμησης σε πανελλαδική βάση, που είναι πλέον ο κανόνας για τις ευρωεκλογές.

Η θεωρία του Μαξίμου σύμφωνα με την οποία οι εθνικές υποχωρήσεις Τσίπρα μπορεί να ξεχαστούν στην πορεία προς τις τριπλές εκλογές του Μαΐου και τις βουλευτικές εκλογές που θα πραγματοποιηθούν το αργότερο μέχρι τον Οκτώβριο μοιάζει περισσότερο με παρηγοριά παρά με πολιτικό επιχείρημα.

Ήδη η κ. Νοτοπούλου, αυτό το πολιτικό προϊόν της παρεοκρατίας-οικογενειοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ, βουλιάζει στις δημοσκοπήσεις, με αποτέλεσμα η μάχη για τις δημοτικές εκλογές στη Θεσσαλονίκη να τείνει να μετατραπεί σε μια υπόθεση Ταχιάου-Ορφανού, δηλαδή μεταξύ του υποστηριζόμενου από τη ΝΔ υποψηφίου, που βρίσκεται στην πρώτη θέση στις δημοσκοπήσεις, και του «αντάρτη» γαλάζιου υποψηφίου κ. Ορφανού, ο οποίος διεκδικεί με αξιώσεις τη δεύτερη θέση στον πρώτο γύρο.

Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα για τον ΣΥΡΙΖΑ σε επίπεδο Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, όπου ο περιφερειάρχης κ. Τζιτζικώστας διεκδικεί την επανεκλογή του από τον πρώτο γύρο, ενώ ο υποψήφιος που υποστηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει πολύ χαμηλά ποσοστά.

Την κατάσταση περιπλέκει για τον ΣΥΡΙΖΑ ο αυταρχικός τρόπος με τον οποίο προσπαθεί η κυβέρνηση να καλύψει την πολιτική του αδυναμία. Φτάσαμε στο σημείο να έχουμε προληπτικές πολύωρες κρατήσεις πολιτών που θεωρούνται ύποπτοι για συμμετοχή σε αντικυβερνητικές διαμαρτυρίες για τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ.

Στη Βόρεια Ελλάδα η ΕΛ.ΑΣ. και οι κλούβες της έχουν μετατραπεί σε προσωπική, κομματική συνοδεία των κυβερνητικών στελεχών.

Έτσι, κλείνει ο πολιτικός κύκλος για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος στήριξε την πολιτική του άνοδο στον πολιτικό τραμπουκισμό, χουλιγκανισμό, με αποκορύφωμα τη διάλυση της στρατιωτικής παρέλασης για την 28η Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη, και τώρα χρησιμοποιεί την ΕΛ.ΑΣ. και τις κλούβες για να προστατέψει τα στελέχη του από τη λαϊκή οργή.

Η «νέα κανονικότητα» του ΣΥΡΙΖΑ, που στηρίζεται σε απαράδεκτες εθνικές υποχωρήσεις, στην ενίσχυση του «μακεδονισμού»-αλυτρωτισμού των Σκοπίων με ελληνικές υπογραφές και στη χρήση της ΕΛ.ΑΣ. βασικά για πολιτικούς, κομματικούς σκοπούς, απορρίπτεται από τους περισσότερους πολίτες και μεγαλώνει την πολιτική, εκλογική του πτώση στη Βόρεια Ελλάδα.

Οικονομικές μπλόφες

Ούτε οι οικονομικές μπλόφες που επιχειρεί η κυβέρνηση στην τελική ευθεία προς τις εκλογικές αναμετρήσεις φαίνεται να ενισχύουν δημοσκοπικά τον ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον η ψαλίδα είναι σταθερά μεγάλη υπέρ της πρώτης ΝΔ και σε ορισμένες περιπτώσεις εμφανίζεται να ανοίγει ακόμη περισσότερο.

Σχεδόν όλοι αντιλαμβάνονται ότι οι «επιτυχίες» που προβάλλουν κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ έχουν περισσότερο σχέση με την επικοινωνία και την προπαγάνδα.

Αναφέρω ενδεικτικά ότι η ΕΛΣΤΑΤ περιόρισε για μία ακόμη φορά τον ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ το 2018 σε μόλις 1,9%, ενώ κυβέρνηση και θεσμοί πρόβαλλαν ανάπτυξη του 2,2% έως 2,5%. Η μικρότερη από την προβλεπόμενη ανάπτυξη για το 2018 οφείλεται, για μία ακόμη φορά, στην απογοητευτική πορεία των επενδύσεων, ιδιωτικών και δημόσιων. Έχουμε φτάσει στο σημείο να επιτίθεται η κυβέρνηση στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, υπονομεύοντας έτσι την ανάπτυξη, για να δημιουργήσει δημοσιονομικό χώρο για επιλεκτικές προεκλογικές παροχές.

Οι εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ΔΝΤ, του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής προειδοποιούν για λάθη και παραλείψεις που μπορεί να έχουν μεγάλο κόστος για την οικονομία. Σε αυτή τη φάση δεν μετράνε τόσο οι εκτιμήσεις των ειδικών όσο η γενική διαπίστωση ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έχασε εντυπωσιακές αναπτυξιακές ευκαιρίες στη διάρκεια της τετραετίας, μεγάλωσε με την πολιτική της σημαντικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και δημιούργησε νέα.

Αυτό σημαίνει ότι οι προεκλογικές προσλήψεις και οι επιλεκτικές παροχές αντιμετωπίζονται από την ευρύτερη κοινή γνώμη περισσότερο ως ένας ελιγμός μιας αποτυχημένης κυβέρνησης και λιγότερο ως αποτέλεσμα ενός υποτιθέμενου κυβερνητικού success story.

Την πολιτική απαξίωση της κυβέρνησης Τσίπρα στα οικονομικά θέματα ολοκληρώνει η απόφασή της για προεκλογικά «δώρα» σε μεγάλα συμφέροντα στον χώρο του φαρμάκου με την υιοθέτηση νέου τρόπου τιμολόγησής τους, που οδηγεί σε αυξήσεις μέχρι 10%.

Η κυβέρνηση διέσυρε μέσω της υπόθεσης της Novartis πολιτικούς αντιπάλους της με την κατηγορία ότι δεν μείωσαν επαρκώς τις τιμές των φαρμάκων της ελβετικής πολυεθνικής, για να προχωρήσει στη συνέχεια σε αυξήσεις τιμών, σε όφελος συγκεκριμένων πολυεθνικών και σε βάρος των οικονομικών της κοινωνικής ασφάλισης, του κρατικού προϋπολογισμού και πολλών ασφαλισμένων, που θα κληθούν να έχουν μεγαλύτερη οικονομική συμμετοχή. Αυτό τα λέει όλα για το διαχειριστικό και πολιτικό ήθος της κυβέρνησης Τσίπρα.