Η επέλαση των πληβείων δεν είναι βέβαια ακροδεξιά

Ο Γιώργος Κύρτσος επίμονα και μοναχικά εξηγεί ότι «δεν είναι δυνατόν να θεωρήσουμε ακροδεξιά το 50% των πολιτών της Ουγγαρίας που ψηφίζουν Όρμπαν». Όπως δεν είναι ακροδεξιοί αυτοί που ψήφισαν Σαλβίνι και 5 Αστέρια στην Ιταλία, όσοι ψήφισαν Τραμπ ή Brexit.

Ακόμα χειρότερα, δείτε τι αντίστοιχα συνέβη στη Βραζιλία. Ο Ζαΐρ Μπολσονάρο, νέος Πρόεδρος της Βραζιλίας, είναι εκπρόσωπος της τερατολογίας και της τιποτολογίας. Επί 26 χρόνια βουλευτής, περιφερόταν στα τηλεοπτικά κανάλια λέγοντας αδιανόητα πράγματα, όπως ότι οι ιθαγενείς του Αμαζονίου είναι παράσιτα, ότι λατρεύει τον Χίτλερ, ότι οι γυναίκες δεν αξίζουν ίσες ευκαιρίες με τους άνδρες και πολλά άλλα, ακόμη χειρότερα.

Ήταν ο γραφικός του χωριού, που κανείς δεν τον έπαιρνε στα σοβαρά, και όμως, εξελέγη με ποσοστό 56%, δηλώνοντας ότι αν δεν κέρδιζε τις εκλογές, θα καλούσε τον στρατό να επιβάλει με τα όπλα την προεδρία του… Έγινε ξαφνικά η Βραζιλία μια χώρα ακροδεξιών;

Με βάση τα παραπάνω, όμως, η παγκόσμια κοινότητα μιλά για την επέλαση της ακροδεξιάς και των λαϊκιστών. Και μνημονεύει ως απόδειξη την εκλογή ηγετών τύπου Τραμπ (που αποθέωσε τον Μπολσονάρο) ακόμα και στην Ευρώπη. Η αλήθεια, όμως, είναι διαφορετική. Δεν έρχεται η ακροδεξιά, αλλά κάτι άλλο.

Ζούμε την ιστορική επέλαση των πληβείων. Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, οι φτωχοί, οι κατατρεγμένοι και κυρίως οι απαίδευτοι δεν αναζητούν τους αντικειμενικά άξιους, με ικανότητες, μόρφωση και δυνατότητες, για να τους κυβερνήσουν, αλλά έναν μεταξύ τους.

Δεν αναζητούν τους ηγέτες τους από την πνευματική, οικονομική και κοινωνική ελίτ, αλλά επιλέγουν έναν από τους ίδιους, αρκεί να είναι ευρύτερα γνωστός.

Αυτή η φοβερή αλλαγή συμπεριφοράς των πληβείων οφείλεται στο διαδίκτυο, όπου οι απαίδευτοι διαπίστωσαν ότι έχουν και λόγο και αποδοχή. Ξαφνικά μπορούν να υβρίζουν τον πρωθυπουργό τους και από κάτω να επιδοκιμάζουν εκατοντάδες άγνωστοι. Μπορούν να λένε ότι η Γη είναι επίπεδη και κάποιοι άλλοι να συμφωνούν, δημοσιεύοντας και «αποδεικτικές» φωτογραφίες. Οφείλεται επίσης στην τραγική αποτυχία της πνευματικής, κοινωνικής και πολιτικής ελίτ να διαχειριστεί σωστά την εξουσία.

Έτσι, η επέλαση των απαίδευτων που συμπαρασύρει τις παλιές κοινωνικές δομές είναι δικαιολογημένη και έχει πραγματικές αιτίες. Η βαθιά κοινωνική ανισότητα, η έλλειψη παιδείας για τους περισσότερους, η φτώχεια, η έλλειψη ονείρου στον νέο άνθρωπο, έφεραν –πάντα μέσα από το διαδίκτυο– αυτή την ανατροπή. Η ελίτ απέτυχε να μοιράσει σωστά τον πλούτο και τις ευκαιρίες σε μια σύντομη ζωή, συνεπώς προχωράμε χωρίς αυτήν.

Για πρώτη φορά οι πολλοί και απαίδευτοι μπορούν να νικούν εύκολα τους λίγους και με παιδεία. Συνευρίσκονται στο διαδίκτυο, επηρεάζονται από τερατολογίες, απολαμβάνουν μικρές και μεγάλες νίκες εναντίον της ελίτ, επιτέλους ο λόγος τους μετράει.

Μόνο που οι πολλοί, ακριβώς επειδή είναι απαίδευτοι, δεν μπορούν να αξιολογήσουν ότι τελικά επιλέγοντας ανάξιους φέρνουν αμέσως τα χειρότερα και για τους εαυτούς τους.

(ΥΓ.: Τα παραπάνω θα καθορίσουν, δυστυχώς, σε μεγάλο βαθμό και το αποτέλεσμα των επερχόμενων ευρωεκλογών).