Η πολιτική εκμετάλλευση της δολοφονίας Λαμπράκη: Από τον Παπανδρέου στον Τσίπρα

Πολιτική, είχε πει κάποτε ο Φρανσουά Μιτεράν, είναι η διαχείριση των συμβολισμών. Μία ωραία πρωία του 1985 ο Ανδρέας Παπανδρέου διαπίστωσε ότι ενδεχόμενο υποστήριξης της επανεκλογής του Καραμανλή στην προεδρία της Δημοκρατίας, θα είχε τις ίδιες συνέπειες για το ΠΑΣΟΚ, που είχε για τον ΣΥΡΙΖΑ η υποστήριξη του μνημονίου.

Κι αποφάσισε να ρίξει τον Καραμανλή.

Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που έπεφτε ο Καραμανλής. Είχε πέσει και το 1963 μετά από τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ, Γρηγόρη Λαμπράκη.

Ο Παπανδρέου έπαιξε με τους συμβολισμούς. Προκάλεσε τη δεύτερη πτώση του Καραμανλή και στη θέση του πρότεινε αυτόν που είχε ρίξει τον Καραμανλή την πρώτη φορά. Τον Χρήστο Σαρτζετάκη.

Έπαιξε με την ιστορία και τον χρόνο. Ήταν η πιο τακτικίστικη κίνηση με στρατηγική δήθεν αναφορά. Και κέρδισε πανηγυρικά τις επόμενες εκλογές.

Πάνω από 34 χρόνια και κάτι μετά, η πτώση του Καραμανλή επανέρχεται. Αυτή τη φορά δεν είναι ο ήρωας του Ζ, αλλά ο δημιουργός του.

Διότι η βιβλιογραφία λέει ότι ο ήρωας του Ζ, απέχει από τις πραγματικές διαστάσεις του προσώπου που ενσάρκωσε.

Για τον τρόπο προσέγγισης του ήρωα στο βιβλίο λέγονται πολλά. Και για την ιστορία του ίδιου του βιβλίου. Τόσο ο Τσίπρας, όσο και ο Μητσοτάκης, ήταν αγέννητοι τότε. Άρα από βιβλία θα την μάθουν την ιστορία. Με πρίσμα.

Η επιλογή Βασιλικού έχει διπλή ανάγνωση: Πρώτα απαντά σε κάτι που είπε ο Μητσοτάκης πριν από έναν χρόνο, με αφορμή μία ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ που απέδιδε την δολοφονία Λαμπράκη σε παρακρατικούς της Δεξιάς: «Το παιδί των 17 ετών θα το ενδιαφέρει πώς θα είναι η Ελλάδα το 2030 αν το ενδιαφέρει πώς ήταν η Ελλάδα το 1963;», είχε διερωτηθεί ο πρόεδρος της ΝΔ.

Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ επαναφέρει τη συζήτηση στο 1963, προσδοκώντας να κερδίσει με το θυμικό την ψήφο όσων δεν συγκινήθηκαν από το υλικό της 13η σύνταξης.

Η δεύτερη προσέγγιση στην επιλογή Βασιλικού πιθανόν να ερμηνεύει τη δυσαρέσκεια του Μαξίμου για τους «καραμανλικούς» που είτε έφυγαν, είτε δεν προσέφεραν στον ΣΥΡΙΖΑ τα αναμενόμενα.

Σε κάθε περίπτωση η επιλογή Βασιλικού συμβολίζει δια των στόχων, ότι ο Μητσοτάκης έχει καταφέρει να συνενώσει τις κρίσιμες φυλές της κεντροδεξιάς.

Με την παραπομπή στους συμβολισμούς της δολοφονίας Λαμπράκη, ο Παπανδρέου ένωσε την παράταξη του και ο Τσίπρας ένωσε την αντίπαλη