Καλή Εθνική Φώτιση ! - Free Sunday
Καλή Εθνική Φώτιση !

Καλή Εθνική Φώτιση !

Ο Ανδρέας Παπανδρέου γεννήθηκε το 1919. Κυριάρχησε στην πολιτική ζωή του τόπου μετά την πτώση της δικτατορίας και απέκτησε φανατικούς οπαδούς και φανατικούς εχθρούς. Το 1988, σε ηλικία 69 ετών διαγνώστηκε με σοβαρή καρδιοπάθεια και υποβλήθηκε σε επέμβαση αντικατάστασης καρδιακής βαλβίδας. Με αυτή την πάθηση, ο οποιοσδήποτε έλληνας πολίτης, θα έβγαινε αμέσως σε αναπηρική σύνταξη και το περιβάλλον του θα τον έθετε σε επιτήρηση για την αποφυγή περιπλοκών. Ο Α. Παπανδρέου παρέμεινε ενεργός στην πολιτική ζωή για άλλα οκτώ χρόνια, μέχρι το θάνατό του το 1996. Το 1993 κέρδισε τις εθνικές εκλογές με 47%, παρά την κακή κατάσταση της υγείας του. Ο ίδιος ήταν αξιοθαύμαστος για την φυσική του αντοχή, αλλά είναι προφανές ότι αυτή ήταν εξαιρετικά μειωμένη, και δεν επέτρεπε πλήρη άσκηση των καθηκόντων του. Το θέμα είναι ότι ουδείς διανοήθηκε τότε να τον "συνταξιοδοτήσει". Είτε γιατί ο λαός τον λάτρευε, είτε γιατί οι κομματικοί βολεύονταν με την άνεση με την οποία εξασφαλίζονταν η εκλογή τους, είτε γιατί ο ίδιος δεν έλεγε να το βάλει κάτω, το θέμα είναι ότι μια ολόκληρη χώρα κινήθηκε ενάντια στη απλή λογική.

Τον Νοέμβριο του 1995 εισάγεται στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο και τον Ιανουάριο του 1996 "πείθεται" να υπογράψει την παραίτησή του. Κατέληξε στις 23.6.1996 στο σπίτι του. Στις 18.1.1996, η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ εξέλεξε τον Κωνσταντίνο Σημίτη ως νέο Πρωθυπουργό της χώρας. Στο μεταξύ και ενώ το κενό εξουσίας είναι εμφανές στην Ελλάδα, ξεκινά για τη χώρα η περιπέτεια των Ιμίων. Από τις 25 Δεκεμβρίου 1995 ξεσπά διαμάχη μεταξύ Ελλάδος Τουρκίας με αφορμή ένα πλοίο που προσάραξε σε αβαθή κοντά στη νήσο Μικρή Ίμια. Οι Τούρκοι διεκδίκησαν δικαιώματα διάσωσης και διατύπωσαν εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος των νήσων (μικρή και μεγάλη) Ίμια.

Στις 25 Ιανουαρίου 1996 ο Δήμαρχος και ο Αστυνομικός Διευθυντής Καλύμνου ύψωσαν την Ελληνική Σημαία στην μικρή Ίμια. Στις 27 Ιανουαρίου δύο τούρκοι δημοσιογράφοι κατεβάζουν την Ελληνική Σημαία και ανεβάζουν την τουρκική. Στις 28 Ιανουαρίου το πολεμικό ναυτικό κατεβάζει την τουρκική και υψώνει την ελληνική σημαία. Βατραχάνθρωποι μένουν στην νησίδα για να φυλάξουν τη σημαία. Στις 31 Ιανουαρίου ξημερώματα, τουρκικές ειδικές δυνάμεις αποβιβάζονται στη Μεγάλη Ίμια. Ελληνικό ελικόπτερο που σπεύδει για έλεγχο της κατάστασης πέφτει και τρεις έλληνες στρατιωτικοί σκοτώνονται. Με παρέμβαση των Η.Π.Α. οι δύο χώρες αποσύρουν τις δυνάμεις και τις σημαίες.

Έκτοτε η γκρίζα κατάσταση παραμένει και διάφορα επεισόδια στα Ίμια εξελίσσονται, με πιο πρόσφατο αυτό του Φεβρουαρίου του 2018, όταν τουρκική ακταιωρός εμβόλισε εν ψυχρώ σκάφος του ελληνικού λιμενικού σώματος, ευτυχώς χωρίς θύματα. Η χώρα πληρώνει (και θα πληρώνει) το κενό εξουσίας του 1995 - 1996 και το γεγονός ότι ιδιώτες ανέλαβαν να ασκήσουν εξωτερική πολιτική.

Με αυτά ως (πρόσφατα) δεδομένα ήταν λογικό ο κάθε ψύχραιμος παρατηρητής να ανησυχεί την τελευταία δεκαετία βλέποντας τη χώρα μας να αποδυναμώνεται υπό το βάρος της χρεωκοπίας, την ίδια εποχή που η γείτονα απογειωνόταν οικονομικά. Εκ παραλλήλου βρεθήκαμε σε πλήρη διάσταση με τους Ευρωπαίους εταίρους στην Ε.Ε., ενώ ήταν γνωστό πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος "τσακίστηκε" να βάλει τη χώρα στην τότε ΕΟΚ, νυν ΕΕ, πρώτα για να διασφαλίσει την χώρα από εξωτερικές απειλές και ύστερα για όλα τα άλλα. Εμείς, την τελευταία δεκαετία, προτιμήσαμε την (απεχθή) επιθετική επαιτεία και αφήσαμε την Ευρώπη να επενδύει στην Τουρκία και να δημιουργεί δεσμούς. Εμείς γίναμε άφιλοι και αφιλόξενοι και τώρα προσπαθούμε να αλλάξουμε.

Με δεδομένη την προσφυγική κρίση του 2015 και τα απόνερά της που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, γινόταν φανερό ότι, όσο πλησίαζαν οι εκλογές του 2019 και μάλιστα με την τότε κυβέρνηση παραπαίουσα, οι γείτονες κάτι θα δοκίμαζαν. Το καταδείκνυαν οι αυξημένες προσφυγιές ροές από τις αρχές του 2019, το κατάδειξαν οι τελευταίες εξελίξεις. Είκοσι τρία χρόνια μετά την κρίση των Ιμίων, το γεωστρατηγικό παίγνιο της Τουρκίας πέρασε σε επόμενη φάση. Βλέπετε στις εκλογές του Ιουλίου "έπαιζε" και το σενάριο της ακυβερνησίας.

Υπήρξε θαύμα που στις εκλογές προέκυψε αυτοδύναμη κυβέρνηση (ειλικρινά δεν έχει σημασία ποιου κόμματος). Θα ήταν τραγικό, όπως δείχνουν οι πρόσφατες εξελίξεις να είχαμε περιπέσει στην ακυβερνησία των διερευνητικών εντολών και ακόμη χειρότερα στην περιπέτεια των δεύτερων εκλογών ... με απλή αναλογική ! Και όλα αυτά με την οικονομία στο όριο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Όσα συνέβησαν μεταξύ Τουρκίας Λιβύης θα είχαν περάσει απαρατήρητα από εμάς ! Στην ίδια λογική, η εξαφάνιση της προοπτικής έκτακτων εκλογών με αφορμή την προεδρική εκλογή συντελεί στην εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας. Βέβαια, εν μέσω κρίσης με τους γείτονες ουδείς θα τολμούσε να "κάνει παιχνίδι" με τον Πρόεδρο, αλλά είναι προτιμότερο που δεν υπάρχει εξ ορισμού αυτή η πιθανότητα.

Υπήρξαμε για πολλά χρόνια απορροφημένοι στον μικρόκοσμό μας και απασχολημένοι με τις μίζερες εσωτερικές (αδιάφορες τελικά) διαμάχες, για να διαπιστώσουμε σήμερα πώς ότι κάνουμε ή δεν κάνουμε στο εσωτερικό, προκαλεί άμεσες συνέπειες και στη θέση της χώρας στο εξωτερικό. Δεν είναι και πολύ αστείο να συνειδητοποιείς ξαφνικά (;) ότι σε περίπτωση θερμού επεισοδίου αρχηγός του στρατού θα είναι αυτός που αφελώς αποκαλείς "Αλ6ς" ή "Κούλης". Το μέτρο και η εντός ορίων συμπεριφορά δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Όπως και ο σεβασμός στους πάντες, φίλους και αντιπάλους.

Θεωρείται από πολλούς δεδομένο ότι ο γείτονας θα προκαλέσει θερμό επεισόδιο σύντομα. Είναι εντυπωσιακό ότι το ενδεχόμενο αντιμετωπίζεται από την ελληνική κοινωνία με ολύμπια ηρεμία. Κάποιοι λίγοι εξακολουθούν να φωνάζουν δημοσίως, ασκώντας κριτική και αποφεύγοντας να κάνουν προτάσεις. Δεν είναι πρόταση το "η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει", ούτε το "πάμε να πολεμήσουμε". Δεν είναι πρόταση η επανάληψη του 1821 ή του 1940. Στον σύγχρονο κόσμο κερδισμένος είναι όποιος προετοιμάζεται συνεχώς, με ηρεμία και σχέδιο, όποιος συντηρεί τις συμμαχίες και τις σχέσεις του (και τις οικονομικές), όποιος συνεργάζεται και δεν κουνάει το δάχτυλο στους άλλους λαούς και φυσικά όποιος έχει διάρκεια στις δράσεις του.

Η χώρα έχει κυβέρνηση, πίσω από την οποία πρέπει όλοι να συνταχθούμε. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις, λίγο πολύ, βάδισαν στον ίδιο δρόμο και δεν έχει νόημα η αφ υψηλού κραυγάζουσα κριτική, την ώρα που η κρίση εξελίσσεται. Με ηρεμία και σωφροσύνη, να εξαντλήσουμε όλα τα μέσα και να διατυπώσουμε ψύχραιμα, όλοι μας όμως, ότι είμαστε έτοιμοι για όλα. Στο μεταξύ, ας κάνουμε συντεταγμένα το καλύτερο που μπορούμε για την ανάταξη της χώρας. Και ας εκτιμήσουμε την αξία της ηρεμίας και συναίνεσης που προσπαθεί να επιβάλει η Κυβέρνηση σε όλες τις δράσεις της.