H εκεχειρία στη Λιβύη αποδυναμώνει την Αθήνα - Free Sunday
H εκεχειρία στη Λιβύη αποδυναμώνει την Αθήνα

H εκεχειρία στη Λιβύη αποδυναμώνει την Αθήνα

Η εκεχειρία στη Λιβύη δεν είναι η πρώτη που συμφωνείται ανάμεσα στις αντιμαχόμενες παρατάξεις στη σπαρασσόμενη εδώ και δέκα χρόνια βορειοαφρικανική χώρα. Τον Μάιο του 2019 στο Παλέρμο είχαν συμφωνήσει μέχρι και στη διεξαγωγή εκλογών ενώ υπάρχουν και άλλες προσπάθειες όπου έχουν απεικονιστεί να κάνουν χειραψίες παρουσία ειτε του Ιταλού πρωθυπουργού Κόντε είτε του Γαλλου προέδρου Μακρόν.

Η διαφορά με την τωρινή εκεχειρία είναι ότι η τελευταία ήταν ένα ευγενικό τελεσίγραφο αυτών που την αποφάσισαν. Δηλαδή του προέδρου Πούτιν της Ρωσίας και του προέδρου Ερντογάν της Τουρκίας, το οποίο αποδέχτηκαν οι εμπλεκόμενες πλευρές.

Προφανώς δεν είχαν άλλο περιθώριο, διότι την εκεχειρία την αποφάσισαν αυτοί οι οποίοι τους ενισχύουν, άρα και τους ελέγχουν.

Όταν ο επικεφαλής της μίας πλευράς, πρωθυπουργός Φάρατζ, ο οποίος αναγνωρίζεται ως νόμιμη κυβέρνηση της χώρας, είδε την άλλη πλευρά του στρατηγού Χαφτάρ, να προελαύνει προς την Τρίπολη, κατέφυγε στη μόνη βοήθεια που ήταν διαθέσιμη και αυτή ήταν της Τουρκίας, η οποία προσφέρθηκε να στείλει μέχρι και στρατό για την υπεράσπιση της Τρίπολης. Ένα από τα ανταλλάγματα ήταν και η συμφωνία για τον καθορισμό της ΑΟΖ των δύο χωρών.

Ο Χάφταρ από την αλλη πλευρά, δεν είχε τα τελευταία χρόνια προσβάσεις στη δύση και οι πολιτικές στηρίξεις του ήταν από την Αίγυπτο και τα Αραβικά Εμιράτα ενώ οι στρατιωτικές ενισχύσεις του ήταν κυρίως ρωσικές.

Μάλιστα στις 7 Ιανουαρίου, αραβικό πρακτορείο μετέδωσε ότι δυο ρωσικά στρατιωτικά αεροπλάνα που μετέφεραν μισθοφόρους και όπλα προσγειώθηκαν στη Βεγγάζη ενώ χθες ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου δήλωσε ότι η Άγκυρα περιμένει “από τους Ρώσους φίλους να επιτύχουν να πείσουν τον Χάφταρ”.

Λίγο αργότερα, ο Χάφταρ ανακοίνωσε ότι δέχεται την εκεχειρία.

Οι εξελίξεις δείχνουν ότι οι κινήσεις του προέδρου Ερντογάν στην Λιβύη, απέχουν πολύ από το να τον έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο, όπως έλεγαν διάφοροι αναλυτές στην Αθήνα επιζητώντας χειροκροτήματα θαυμασμού στο εσωτερικό της Ελλάδας.

Αντίθετα αξιοποίησε ένα πολιτικό κενό και έγινε παράγοντας στη Λιβύη. Γιατί να γίνεται πόλεμος πλέον αφού η μοιρασιά στο εσωτερικό της Λιβύης μπορεί να αποφασιστεί από Πούτιν και Ερντογάν;

Οι χθεσινές εξελίξεις και η εκεχειρία που επιβλήθηκε δείχνουν ότι πρακτικά η τουρκολιβυκή συμφωνία για την ΑΟΖ, δύσκολα πλέον θα αμφισβητηθεί. Διότι δεν υπάρχει στο εσωτερικό της Λιβύης, το πολιτικό υποκείμενο που θα την αμφισβητήσει.

Οι αντίπαλοι αυτών που υπέγραψαν τη συμφωνία με τον Ερντογάν, είναι φίλοι των Ρώσων με τους οποίους η Τουρκία συνεννοείται για τις εξελίξεις στη Λιβύη.

Πρόκειται για τους ίδιους Ρώσους με τους οποίους η Ελλάδα δεν έχει τις καλύτερες δυνατές σχέσεις μετά από τις απελάσεις των Ρώσων πρακτόρων, οι οποίοι υπονόμευαν τη συμφωνία των Πρεσπών, ενώ παράλληλα ο αγωγός που προωθεί η Αθήνα με τη Λευκωσία και την Αίγυπτο είναι ανταγωνιστικός των ρωσικών αγωγών.

Η εκεχειρία στη Λιβύη είναι μία κακή εξέλιξη για την Ελλάδα, όχι γιατί η Αθήνα έχει κανένα λόγο να σκοτώνονται οι Λίβυοι, αλλά επειδή η Αθήνα, δείχνει να μην έχει κανένα λόγο.