Η κρίση του κορωνοϊού σαν χαμένη ευρωπαϊκή ευκαιρία

Είμαι σταθερός υποστηρικτής της «περισσότερης Ευρώπης» παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια επικρατούν πολιτικά οι υποστηρικτές της «λιγότερης Ευρώπης» με κορυφαίο παράδειγμα την επικράτηση του Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο και την αποχώρησή του.

Με προβληματίζει το γεγονός ότι η δυναμική της «λιγότερης Ευρώπης» συνεχίζει να επικρατεί παρά το ότι η κρίση του κορωνοϊού επιβάλλει κοινή ευρωπαϊκή αντιμετώπιση.

Στο Eurogroup αποφασίστηκε η αύξηση των δημοσίων δαπανών των κρατών μελών κατά 1% του ΑΕΠ προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα συστήματα υγείας και να υποστηριχτούν επιχειρήσεις και εργαζόμενοι. Δεν υπήρξε όμως καμία απόφαση για την αύξηση των δαπανών του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού ο οποίος παραμένει καθηλωμένος, με απόφαση των περισσότερων κυβερνήσεων, σε ένα μίζερο 1% του ΑΕΠ της ΕΕ των 27. Απλά ανακοινώθηκε η μεταφορά διαφόρων κονδυλίων που θα χρηματοδοτούσαν άλλους στόχους της ΕΕ, στην αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών του κορωνοϊού.

Ίδια γεύση «λιγότερης Ευρώπης» και σε ό,τι αφορά την πολιτική για τη δημόσια υγεία. Δεν προβλέπεται κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για την υγεία από τις συνθήκες ούτε μπορεί φυσικά να χρηματοδοτηθεί με έναν ευρωπαϊκό προϋπολογισμό του 1% του ΑΕΠ.

Θα ήταν λογικό όμως η κοινή απειλή του κορωνοϊού να οδηγούσε σε μία στροφή της πολιτικής που εφαρμόζεται στο χώρο της υγείας υπέρ «περισσότερης Ευρώπης». Δυστυχώς ούτε αυτό συμβαίνει.