Είναι ο Πέδρο Μαρτίνς ο καλύτερος προπονήτης της 10ετίας;

Για την κατάκτηση του Champions League η υπερηχητική Μπάγερν Μονάχου έδωσε 11 αγώνες. Δεν έχασε σε κανέναν. Πέτυχε 43 γκολ –8 στην Μπαρτσελόνα του Μέσι και άλλα 7 στην Τότεναμ– και δέχτηκε μόλις 8. Τα 2 από αυτά από τον Ολυμπιακό του Πέδρο Μαρτίνς. Και όμως, λίγες ημέρες πριν από το περιβόητο 2-3 στο «Καραϊσκάκη» ο Πορτογάλος τεχνικός δικαζόταν στο Twitter, με τους χρήστες να αναρωτιούνται πότε ήταν η επόμενη πτήση για Λισαβόνα, προκειμένου να επιβιβαστεί σε αυτήν, καθώς ο Ολυμπιακός έχανε 3-1 από τον Ερυθρό Αστέρα.

Ευτυχώς, η διοίκηση του Βαγγέλη Μαρινάκη, που στα δέκα χρόνια που κρατάει τα ηνία της ομάδας έχει αλλάξει 15 προπονητές, είχε διαφορετική άποψη.

Ευτυχώς, διότι ο Πέδρο Μαρτίνς με τη νίκη του επί της Μαρσέιγ την Τετάρτη δεν ξεπέρασε απλώς το ρεκόρ του Ντούσαν Μπάγεβιτς σε ευρωπαϊκές νίκες (15 τον αριθμό) αλλά έδειξε πως είναι ένας προπονητής που έχει προσωπικότητα. Και, ναι, αυτή είναι η σπουδαιότερη αξία όταν βρίσκεσαι σε μια τέτοια θέση, σε έναν τέτοιον σύλλογο.

Μπορεί το ποδοσφαιρικό αξίωμα να λέει πως «μπάλα παίζουν οι παίκτες και όχι τα συστήματα», όμως η αλήθεια είναι πως στη σύγχρονη εποχή ακόμα και οι βιρτουόζοι της μπάλας, με τα συμβόλαια εκατομμυρίων, τελικά υπακούν στα πλάνα του προπονητή τους. Είναι ξεκάθαρο πως την τελευταία εικοσαετία, με την τεχνολογική επανάσταση που συντελείται μπροστά στα μάτια μας σε όλους τους τομείς, μια ποδοσφαιρική ομάδα απασχολεί τόσες επιστημονικές ειδικότητες όσες και ένα πανεπιστήμιο. Και όλα αυτά τα συμπεράσματα και τις αναλύσεις τελικά καλείται να τα συνθέσει ένας μόνο άνθρωπος. Ο σημερινός προπονητής ποδοσφαίρου σε υψηλό επίπεδο δεν είναι τυχαία περίπτωση. Δεν μπορεί να είναι τυχαία περίπτωση.

Ο Πέδρο Μαρτίνς ήρθε στον Ολυμπιακό το 2018, μετά από μία πολύ κακή χρονιά του συλλόγου, με τρεις αλλαγές προπονητή. Κανείς δεν χειροκρότησε την άφιξή του. Η Βιτόρια Γκιμαράες, η προηγούμενη ομάδα του, δεν ήταν η προϋπηρεσία που θα ζάλιζε τον μέσο φίλαθλο του Ολυμπιακού. Ούτε οι πέντε συνεχόμενες ευρωπαϊκές νίκες του Μαρτίνς με τον Ολυμπιακό ξεσήκωσαν τον κόσμο. Είχε χάσει από τον ΠΑΟΚ στην έδρα του, είχε έρθει ισοπαλία με την ΑΕΚ και τον «πεθαμένο» Παναθηναϊκό. Ποιος να ασχοληθεί με την Ντουντελάνζ…;

Με τη Μίλαν όμως;

Όλα άλλαξαν τον Δεκέμβριο του 2018. Όταν ο Ολυμπιακός ήθελε νίκη με διαφορά δύο γκολ επί της Μίλαν για να προκριθεί στην επόμενη φάση του Europa League και το κατόρθωσε στην έδρα του. Και ενώ την επομένη της επικής πρόκρισης τα πρωτοσέλιδα ήταν όλα αποθεωτικά, δεν ήταν πολλοί εκείνοι που πίστωσαν τη νίκη στον Πέδρο Μαρτίνς.

Οι υποψιασμένοι όμως, εκείνοι που τον παρατηρούν σε κάθε ματς να πηγαίνει πάνω-κάτω χωρίς ανάσα –κάποιος πρέπει να αρχίσει να μετράει και τα χιλιόμετρα που κάνει ο Μαρτίνς από τον πάγκο–, κατάλαβαν. Κατάλαβαν πως είχαν να κάνουν με έναν σοβαρό προπονητή, με φιλοδοξίες, κι ας αποκλειόταν τρεις μήνες μετά από τη Λαμία στην προημιτελική φάση του Κυπέλλου, κι ας έχανε το πρωτάθλημα, κι ας κάνει αλλαγές αργά, κι ας αργεί να σκοράρει η ομάδα.

Η επόμενη σεζόν, 2019-2020, ήταν μία από τις καλύτερες της σύγχρονης ιστορίας του Ολυμπιακού. Με εξαιρετική πορεία έως και το ματς στο άδειο «Καραϊσκάκη» με τη Γουλβς υπό τη «σκιά» του κορονοϊού.

Ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς μέσα σε δύο σεζόν έχει αποκλείσει Μίλαν και Άρσεναλ, έχει προκριθεί στο Champions League με τρεις προκριματικούς και εντός των τειχών έχει κυριαρχήσει στο πρωτάθλημα.

Ο Μαρτίνς είναι εκείνος που επέμεινε να αγοραστεί ο Σα, να αποκτηθεί ο αλμυρός στην τιμή Σεμέδο, να μη γίνουν ανεκτές οι παραξενιές του Γιάγια Τουρέ. Επί Μαρτίνς ο Τσιμίκας βρέθηκε στη Λίβερπουλ. Ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς έχει πλέον ταυτότητα, δεν εγκαταλείπει ποτέ την προσπάθεια, δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο, προσπαθεί και βρίσκει λύσεις.

Κι άλλοι προπονητές είχαν ανάλογες επιτυχίες – και αντίστοιχες αρετές.

Ο Μίτσελ πήγε τον Ολυμπιακό στους «16» του Champions League, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς γκρέμισε τα πέτρινα χρόνια, ο Τάκης Λεμονής έδωσε τα πρώτα «διπλά» στην Ευρώπη, ο Ερνέστο Βαλβέρδε έγινε σύνθημα.

Η ομοιότητα ανάμεσά τους; Η «ανοχή» της διοίκησης. Στο ποδόσφαιρο η νίκη διαδέχεται την ήττα και ο θρίαμβος την πανωλεθρία. Εκείνοι που γνωρίζουν πώς να απορροφούν τους κραδασμούς και να δείχνουν υπομονή επωφελούνται. Όχι μόνο σε τίτλους και νίκες αλλά και στο θέαμα που παρουσιάζουν. Στην τελική, για μπάλα μιλάμε, όχι για αριθμούς.