Η θλιβερή σύγκριση Μπακογιάννη-Καμίνη

Είναι πράγματι εντυπωσιακό. Ο κ. Γιώργος Καμίνης μετά από εννέα χρόνια στον δήμο της Αθήνας παρέδωσε μια σακατεμένη πόλη, πνιγμένη στη βρόμα και στην ανυποληψία. Οι δρόμοι της πρωτεύουσας λες και ήταν βομβαρδισμένοι, θύμιζαν Καμπούλ. Τα σπασμένα πεζοδρόμια ήταν γεμάτα σκουπίδια όλη μέρα.

Οι κεντρικοί δρόμοι ήταν γεμάτοι άστεγους. Το σπρέι χτυπούσε ακόμη και ιστορικά κτίρια-μνημεία του Τσίλερ. Η Ομόνοια ήταν το κεντρικό δημόσιο αποχωρητήριο περαστικών και αλλοδαπών. Το εμβληματικό διπλό σχέδιο της ανάπλασης Βοτανικού και Λεωφόρου Αλεξάνδρας ούτε που το άγγιξε.

Η Αθήνα, μέσα σε χορταριασμένα πάρκα, ταπεινωμένη και ανήμπορη, είχε πάψει να ονειρεύεται. Ο κ. Καμίνης, φυσικά, όχι μόνο δεν επικρίθηκε για την καταστροφή των εννέα χρόνων αλλά τιμήθηκε και με μια θέση βουλευτή Επικρατείας από την κ. Φώφη Γεννηματά. Όμως αναρωτιέμαι: θα ζητήσει συγγνώμη που μεταχειρίστηκε την πρωτεύουσα σαν ένα τριτοκοσμικό χωριό;

Το ξεγύμνωμά του ήρθε ταχύτατα ελέω Μπακογιάννη. Ο νέος δήμαρχος της Αθήνας έκλεισε όλες τις πληγές Καμίνη σε λίγους μήνες. Δρόμοι ασφαλτοστρώνονται διαρκώς. Με ευρωπαϊκά κονδύλια γίνονται όλα τα πεζοδρόμια της πόλης. Ποτέ η Αθήνα δεν ήταν (συνεχώς) τόσο καθαρή. Η Ομόνοια αναβάθμισε όλο το ιστορικό κέντρο.

Οι άστεγοι έχουν ένα πεντακάθαρο οργανωμένο κτίριο να καταφύγουν, αλλά και ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς στη διάθεσή τους. Το σπρέι εξαφανίζεται από τα κτίρια του κέντρου. Ιστορικά σημεία της πόλης, όπως ο λόφος Στρέφη και ο Λυκαβηττός, οσονούπω αναπλάθονται.

Η μεγαλύτερη ανάπλαση της Αθήνας, ο Βοτανικός, ξεκίνησε. Αλλά και στις γειτονιές της πρωτεύουσας οι παρεμβάσεις δεν έχουν τέλος (pocket parks, αποκαταστάσεις σιντριβανιών και τόσα άλλα).

Ο θεατής δήμαρχος Καμίνης ούτε είδε ούτε σχεδίασε ποτέ οτιδήποτε από τα παραπάνω. Ξεγυμνώθηκε όμως τόσο πολύ, που το μόνο που του μένει είναι να ζητήσει μια συγγνώμη για τα εννέα χρόνια που έχασε εξαιτίας του η πρωτεύουσα της χώρας. Αλλά ούτε γι’ αυτό δεν θα είναι άξιος.

Τέλος, ένα δείγμα της πολιτικής ευτέλειας που χαρακτηρίζει τη χώρα μας είναι το εξής εκπληκτικό: Στα εννέα χρόνια αδράνειάς του ο κ. Καμίνης πέρασε απαρατήρητος, κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί του. Στους λίγους μήνες του δημιουργικού και αποτελεσματικού Μπακογιάννη οι καθημερινές εναντίον του επιθέσεις, ακόμα και με ψεύδη και τερατολογίες, δεν έχουν σταματημό.

Αυτό φυσικά συμβαίνει γιατί προέχει η φθορά του αντιπάλου με ορίζοντα την επόμενη κάλπη. Δεν ενδιαφέρει το έργο, αλλά πώς θα απαξιώσεις τον αντίπαλο, μπας και τον κερδίσεις την επόμενη φορά. Με τον Μπακογιάννη, βέβαια, θα γλιτώσουμε και χρήματα. Δεν θα υπάρξει δεύτερη Κυριακή εκλογών στην επόμενη κάλπη, άδικα κακολογούν και κουράζονται.