Τσίπρας: Πρόταση δυσπιστίας στον… Ανδρουλάκη

Η πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσαν Τσίπρας, ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος της κυβέρνησης Μητσοτάκη έχει ως βασικό στόχο τον Νίκο Ανδρουλάκη και το ΚΙΝΑΛ.

Μετά την εκλογή Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ παρατηρείται εντυπωσιακή δημοσκοπική ενίσχυση του φορέα της κεντροαριστεράς σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος του Α. Τσίπρα είναι να επιβάλλει την ηγεμονία του στο ΚΙΝΑΛ ώστε να διατηρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ το status του «μονομάχου» στα πλαίσια ενός ουσιαστικά δικομματικού συστήματος.

Οι δημοσκοπήσεις

Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων προκαλούν δικαιολογημένη ανησυχία στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Εμφανίζουν το ΚΙΝΑΛ με διψήφιο ποσοστό και έντονη ανοδική τάση. Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων κυμαίνονται από 12% ως 18%. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι «μυστικές» δημοσκοπήσεις των επιτελείων επιβεβαιώνουν και ενισχύουν τα ευρήματα που δημοσιεύονται.

Δεν έχει σημασία αν το ΚΙΝΑΛ καταγράφει 13% ή 16%, ούτε μπορούμε να ξέρουμε αν θα υποχωρήσει σε χαμηλά διψήφια ποσοστά ή θα εκτιναχθεί προς το 20%. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ενισχύεται και πως τον λογαριασμό της ανόδου πληρώνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο κ. Τσίπρας.

Η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο ποσοτική, αλλά αποκτά και μια κρίσιμη ποιοτική διάσταση. Μένει πολύ κάτω από τα ποσοστά της ΝΔ, επομένως χάνεται η εικόνα του πρωταγωνιστή του νέου δικομματισμού. Πρόκειται για ζήτημα στρατηγικής σημασίας.

Ενισχύει τη συγκριτική θέση Μητσοτάκη και ΝΔ, παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση και τις κατώτερες των προσδοκιών επιδόσεις της σε κρίσιμα ζητήματα.

Ενισχύει τις τάσεις αποσυσπείρωσης του ΣΥΡΙΖΑ γιατί χάνει τα χαρακτηριστικά του κόμματος εξουσίας που προσελκύει με την ισχύ και την προοπτική του πολλούς ψηφοφόρους.

Ο Τσίπρας φαίνεται να έχει καταλάβει το πρόβλημα, γι’ αυτό προσπαθεί να αλλάξει την οργανωτική δομή του ΣΥΡΙΖΑ και να πάει σε άμεση εκλογή αρχηγού από τη βάση, με μεγάλη λαϊκή συμμετοχή και παρακάμπτοντας τον κομματικό μηχανισμό που επιμένει στην ανάδειξη της ηγεσίας μέσα από κομμουνιστικού τύπου συνεδριακές διαδικασίες.

Η παλιά φρουρά του ΣΥΡΙΖΑ –πρόκειται ουσιαστικά για τον μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ του 4%– αντιδρά δυναμικά στην πρωτοβουλία Τσίπρα εκτιμώντας ότι με το άνοιγμα της διαδικασίας στην κοινωνία θα περιοριστεί η επιρροή της στον Τσίπρα και στο κόμμα.

Από την άλλη, ο Ανδρουλάκης –ο οποίος εκλέχθηκε στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ με ψηφοφορία με λαϊκή συμμετοχή που ξεπέρασε κάθε προσδοκία– έχει βάλει ψηλά τον πήχη. Σε ένα ανταγωνιστικό πολιτικό σύστημα, ο Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει το παράδειγμα Ανδρουλάκη για να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ πιο ελκυστικό. Προς το παρόν, έρευνες της κοινής γνώμης καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι περίπου 20% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ «επαναπατρίζονται» στο ΚΙΝΑΛ με το σκεπτικό ότι αυτό εκφράζει τη συνέχεια του ΠΑΣΟΚ από το οποίο προέρχονται πολιτικά.

Θεωρίες συνωμοσίας

Η κατάσταση έγινε οριακή, σε επίπεδο επικοινωνίας και τακτικής, μετά την παρουσίαση από τον Alpha δημοσκόπησης της εταιρείας Abacus με την οποία το ΚΙΝΑΛ εμφανίζεται να κλείνει ουσιαστικά την ψαλίδα και να φτάνει στη δεύτερη θέση τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ακολούθησαν καταγγελίες από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και του φιλικού του Τύπου για «στημένη» δημοσκόπηση από το «παρακράτος» της ΝΔ.

Εξετάστηκαν μέχρι και οι συγγενικές και κοινωνικές σχέσεις της εταιρείας δημοσκοπήσεων και το βιογραφικό του υπεύθυνου της έρευνας, Γιάννη Κωνσταντινίδη.

Παρουσιάστηκε σαν πρώην πολιτευτής του Ποταμιού, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι παίζει το παιχνίδι της ΝΔ. Στην πραγματικότητα, ο κ. Κωνσταντινίδης, καθηγητής Πανεπιστημίου, είναι από τους πιο έγκυρους δημοσκόπους. Θυμάμαι παλαιότερη συνεργασία του με τη Free Sunday, στη διάρκεια της οποίας είχε καταγράψει δημοσκοπικά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία και την άνετη επικράτησή του στο δημοψήφισμα του 2015. Τότε ήταν έγκυρος για τον ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα είναι πολιτικά ύποπτος. Αυτοί είναι οι κανόνες του ελληνικού δημόσιου βίου.

Η δημοσκόπηση της Abacus –με υπογραφή Κωνσταντινίδη– έπεισε τον Τσίπρα ότι έπρεπε να πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων για να φρενάρει τη δημοσκοπική άνοδο του ΚΙΝΑΛ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι και η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ αντιμετωπίζει με κάποια αμηχανία τη δημοσκοπική του «έκρηξη».

Ο Νίκος Ανδρουλάκης θεωρεί ότι έχει τον χρόνο με το μέρος του, καθώς η κυβέρνηση εμφανίζει σημάδια φθοράς και ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε φάση πολιτικής και δημοσκοπικής κάμψης.

Δεν του αρέσουν οι βιαστικές κινήσεις, γιατί μπορεί να δεσμεύσουν το μέλλον. Δεν του αρέσει ο υπερβολικός ενθουσιασμός με τις δημοσκοπήσεις, γιατί τα ποσοστά μπορεί να υποχωρήσουν και να δημιουργηθεί κλίμα απογοήτευσης, ενώ είναι βέβαιος ότι η δημοσκοπική, πολιτική προοπτική του ΚΙΝΑΛ είναι θετική.

Προχωρώντας σε κατάθεση πρότασης δυσπιστίας σε βάρος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο Τσίπρας είχε κατά νου τους ακόλουθους στόχους.

Πρώτον, να ανακόψει τη δυναμική του ΚΙΝΑΛ και να του επιβάλλει την ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν ο Ανδρουλάκης έλεγε «ναι» στην ψήφο δυσπιστίας, θα εμφανιζόταν «ουρά» του ΣΥΡΙΖΑ. Αν έλεγε «όχι», θα ήταν ανοιχτός στην κατηγορία ότι «καλύπτει τη Δεξιά».

Ο Ανδρουλάκης προσπάθησε να απαντήσει επιλέγοντας τη μέση οδό. Είπε «ναι» στην πρόταση δυσπιστίας, «όχι» όμως στο αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ για πρόωρες εκλογές που διατρέχει την πολιτική του.

Δεύτερον, να συσπειρώσει τον κόσμο και κυρίως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για να σταματήσουν η δημοσκοπική κάμψη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η εσωκομματική αμφισβήτηση του Τσίπρα από τον μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ του 4%.

Τρίτον, να μεγαλώσει τη φθορά της κυβέρνησης προκαλώντας μια αναλυτική συζήτηση γύρω από την αδυναμία αντιμετώπισης της κακοκαιρίας «Ελπίδα» και με αναφορά στα μεγάλα προβλήματα, όπως είναι η πανδημία, η ακρίβεια, η νέα ενεργειακή κρίση.

Το ζήτημα της ηγεμονίας

Ο Τσίπρας επιδιώκει να επιβάλλει την ηγεμονία του στον Ανδρουλάκη και στο ΚΙΝΑΛ προτού σταθεροποιηθoύν σε ικανοποιητικά διψήφια ποσοστά.

Γι’ αυτό μιλάει συνεχώς για την ανάγκη μιας προοδευτικής διακυβέρνησης με κυρίαρχη δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αναφέρεται στο παράδειγμα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, όπου η κεντροδεξιά και η Δεξιά ηττήθηκαν από ένα συνασπισμό σοσιαλιστικών και αριστερών δυνάμεων.

Από το αφήγημά του ο Τσίπρας παραλείπει σκόπιμα σημαντικά γεγονότα.

Στην Ισπανία δόθηκε μια σκληρή μάχη για την ηγεμονία του πολιτικού χώρου. Οι Podemos της ριζοσπαστικής Αριστεράς πλησίασαν τα εκλογικά ποσοστά του Σοσιαλιστικού Κόμματος που υποχωρούσε. Οι Σοσιαλιστές έδωσαν σκληρή μάχη για να περιορίσουν την επιρροή των Podemos, προτού ανοιχτούν πολιτικά σε αυτούς και σχηματίσουν κυβέρνηση συνασπισμού.

Οι Σοσιαλιστές κινούνται σήμερα γύρω στο 25%, με σοβαρές πιθανότητες να πλησιάσουν σε συνθήκες εκλογικής πίεσης το 30%, ενώ οι Podemos είναι γύρω στο 10% με πτωτική τάση. Επομένως, το ζήτημα της πολιτικής ηγεμονίας στον λεγόμενο προοδευτικό χώρο λύθηκε στην Ισπανία υπέρ των Σοσιαλιστών και σε βάρος της ριζοσπαστικής Αριστεράς, ακριβώς το αντίθετο από αυτό που επιδιώκει ο Τσίπρας στην Ελλάδα.

Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα, σε σχέση με το αφήγημα Τσίπρα, στην Πορτογαλία. Οι Σοσιαλιστές κυβέρνησαν σαν κυβέρνηση μειοψηφίας, στηριζόμενοι στην κοινοβουλευτική υποστήριξη ή ανοχή του κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς «Μπλόκο» και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Πορτογαλίας.

Το Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν δέχθηκε τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού με δυνάμεις της Αριστεράς, απλά περιέλαβε στην κυβερνητική του πολιτική ορισμένες από τις προτάσεις τους για να εξασφαλίσει την κυβερνητική τους υποστήριξη ή ανοχή.

Το «Μπλόκο» και το ΚΚ Πορτογαλίας απέσυραν σε κάποια φάση την κοινοβουλευτική τους υποστήριξη από την κυβέρνηση μειοψηφίας των Σοσιαλιστών, προκαλώντας έτσι πρόωρες εκλογές. Αυτές διεξήχθησαν, για λόγους COVID-19, στη διάρκεια μιας εβδομάδας με τις 500.000 Πορτογάλους που είναι κλεισμένοι για λόγους υγείας στα σπίτια τους να ψηφίζουν με τη βοήθεια ειδικών συνεργείων που τους επισκέφτηκαν με όλες τις υγειονομικές προφυλάξεις.

Το αποτέλεσμα των πρόωρων βουλευτικών εκλογών θα ανακοινωθεί την Κυριακή 30 Ιανουαρίου. Οι αναλυτές περιμένουν ενίσχυση του Σοσιαλιστικού Κόμματος, κυρίως σε βάρος των κομμάτων της Αριστεράς, που προκάλεσαν τις εκλογές και άνετη επικράτησή του έναντι της κεντροδεξιάς, η οποία χάνει δυνάμεις και προς το νέο ακροδεξιό κόμμα.

Επομένως, αυτά που οραματίζεται ο Τσίπρας για την Ελλάδα σε βάρος του ΚΙΝΑΛ δεν ισχύουν στην Ισπανία, πολύ περισσότερο στην Πορτογαλία.

Ευρωπαϊκή αναμέτρηση

Σε επίπεδο Ε.Ε., ο Τσίπρας είχε καταφέρει να αξιοποιήσει, σε μεγάλο βαθμό, την πολιτική αδυναμία του ΚΙΝΑΛ και να εμφανιστεί ταυτόχρονα εκπρόσωπος της ευρωαριστεράς και συνεργάτης των ευρωσοσιαλιστών.

Το κλίμα όμως φαίνεται να αλλάζει και στις Βρυξέλλες υπέρ του ΚΙΝΑΛ. Ο Ανδρουλάκης επιμένει στη σοσιαλδημοκρατική επιλογή με ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά, μεγαλώνοντας την πίεση στους ευρωσοσιαλιστές να κρατήσουν αποστάσεις ασφαλείας από τον Τσίπρα που εκπροσωπεί τη ριζοσπαστική Αριστερά.

Επιτυχία του ΚΙΝΑΛ ήταν η εκλογή της Εύας Καϊλή σε θέση αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η κ. Καϊλή ήρθε πέμπτη μεταξύ δεκατεσσάρων αντιπροέδρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που εξελέγησαν, στέλνοντας έτσι μήνυμα προσωπικής της επιρροής και ενίσχυσης της θέσης του ΚΙΝΑΛ στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Ο Δ. Παπαδημούλης κατάφερε να εκλεγεί για τέταρτη συνεχόμενη θητεία στην αντιπροεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκπροσωπώντας όμως μια «ψαλιδισμένη» ευρωαριστερά. Η εκλογή του ήταν στις τελευταίες θέσεις των αντιπροέδρων, ύστερα από παρέμβαση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), το οποίο τον υποστήριξε με οδηγία Βέμπερ. Το σκεπτικό του Βέμπερ ήταν ότι ο Παπαδημούλης έχει μεγάλη ευρωπαϊκή εμπειρία, είναι σοβαρός και αξιόπιστος συνομιλητής και πως αν δεν εκλεγόταν, τη θέση του θα έπαιρνε ένας ευρωβουλευτής της ακροδεξιάς Λέγκας του Σαλβίνι.

Η ανάδειξη των δεκατεσσάρων αντιπροέδρων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έδειξε και σε ευρωπαϊκό επίπεδο πως η μάχη της επιρροής εξελίσσεται σταδιακά υπέρ Ανδρουλάκη, ΚΙΝΑΛ και σε βάρος Τσίπρα, ΣΥΡΙΖΑ.

Είμαστε ακόμα στο ξεκίνημα της αντιπαράθεσης ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ. Ο Τσίπρας προσπαθεί να «καπελώσει» το ΚΙΝΑΛ προτού αυτό σταθεροποιηθεί σε υψηλά ποσοστά.

Απ’ την πλευρά του, ο Ανδρουλάκης επιμένει σε αυτόνομη πορεία για να αποφύγει –σε πρώτη φάση– το «καπέλωμα» από τον Τσίπρα και στη συνέχεια να επιβάλλει, αν το κρίνει σκόπιμο, τους όρους του σε έναν αποδυναμωμένο ΣΥΡΙΖΑ.

Ο μεγάλος κερδισμένος

Ο μεγάλος κερδισμένος από την αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ θα είναι αναπόφευκτα η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Παρά το γεγονός ότι τα προβλήματα μεγαλώνουν και η κυβέρνηση περνάει σε πολλές περιπτώσεις κάτω από τον πήχη, η ΝΔ αποκτά ολοένα μεγαλύτερο προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ.

Εμφανίζεται πλέον σαν το μοναδικό κόμμα εξουσίας, με τον ΣΥΡΙΖΑ να μετατρέπεται –λόγω της πίεσης που δέχεται από το ΚΙΝΑΛ– σε μεσαίο κόμμα που απέχει πολύ από την εξουσία.

Στην προσπάθειά του να ανακόψει την πτώση του, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να στραφεί δυναμικά κατά του ΚΙΝΑΛ δημιουργώντας του όσα περισσότερα προβλήματα μπορεί. Και από αυτόν τον πόλεμο φθοράς του ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος του ΚΙΝΑΛ, η ΝΔ θα βγει κερδισμένη εφόσον θα περάσει στην αντίληψη της κοινής γνώμης σαν το μοναδικό κόμμα εξουσίας.