Η Θεσσαλονίκη απο την κάθαρση στο ξεκαθάρισμα
Η Θεσσαλονίκη τους δύο τελευταίους μήνες ήταν το θέατρο τριών εξαιρετικά high profile υποθέσεων.
Ένας τηλεοπτικός παρουσιαστής βρέθηκε στα μανταλάκια για δημοσιοποίηση revenge porn.
Μία γυναίκα 24 ετών κατήγγειλε ομαδικό βιασμό σε πολυτελές ξενοδοχείο από γόνους πολύ πλούσιας δυναστείας.
Ένας 19χρονος δολοφονήθηκε επειδή ήταν διαφορετικής οπαδικης επιλογής από τους δολοφόνους του.
Οι τρεις υποθέσεις έχουν ένα κοινό. Καμία από αυτές δεν κινήθηκε από τη Θεσσαλονίκη.
Στην πρώτη επισπεύδων ήταν ένας Αθηναίος δικηγόρος που αναλαμβάνει αγωγές για τέτοιες περιπτώσεις.
Στη δεύτερη ένας Αθηναίος τηλεπαρουσιαστής με παρελθόν σε περιπτώσεις high profile σκανδάλων.
Στην τρίτη ανέλαβε το βάρος της εκπροσώπησης των θυμάτων ένας Αθηναίος δικηγόρος που είναι συμμέτοχος στην διαχείριση αθλητικών οικονομικών συμφερόντων.
Και οι κάτοικοι της πόλης παρακολουθούν.
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που υποστηρίζουν μια κοινωνία κλειστή, όπου τα δικά μας θα είναι δικά μας και θα θάβονται κάτω από το χαλί ως σκουπίδια.
Όμως δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι η ατζέντα της πόλης, ο ιστός της οποίας εδώ και δύο μήνες διαλύεται από την καχυποψία, καθορίζεται από τρίτους.
Μπορεί η σύμπτωση τριών υποθέσεων σε μικρό χρονικό διάστημα, να είναι όντως σύμπτωση.
Αλλά μια σύμπτωση που τα έχει όλα όσα διεγείρουν την κοινή φαντασίωση. Νεότητα, πλούτο, πολυτέλεια, οικονομική ισχύ αλλά και πολιτικές άκρες.
Το θέμα είναι ότι μια πόλη ενός εκατομμυρίου ανθρώπων παρακολουθεί αμήχανα όλη αυτήν την κατάσταση, στην οποία έχουν εμπλακεί τόσοι πολλοί που είναι αδύνατο να ξεχωρίσεις τους καλούς από τους καλούς, τους ανιδιοτελείς από τους ιδιοτελείς.
Αλλά κυρίως δεν ξέρουμε τις επιδιώξεις όλων αυτών.
Το ενδεχόμενο να είναι η «κάθαρση» θα μπορούσε να προκαλέσει ενθουσιασμό αλλά και μία αναπάντεχη αισιοδοξία, που δυστυχώς δεν δικαιολογείται.
Χρειαζόμαστε κάθαρση εδώ στην πόλη μας;
Μπορεί και να την χρειαζόμαστε αλλά κάθαρση αφ’ υψηλού δεν δείχνει να μπορεί να έχει αποτελέσματα. Κυρίως όταν η αφετηρία της δεν είναι ιεραποστολική.
Υπό άλλες συνθήκες, θα βάζαμε στο βινύλιο Μελίνα Τανάγρη, σύμφωνα με την οποία «όλα μπερδεύονται γλυκά». Απλώς στην περίπτωση μας το «γλυκά» δεν προκύπτει από πουθενά.
Ειδικά όταν πρέπει να σκεφτούμε, ότι η πιο high profile υπόθεση του 2021 στην πόλη, ακόμη πιο high profile και από τις τρεις, πολιτική βέβαια, ήταν η διάλυση της κατάληψης «στέκι του Βιολογικού»...
Μετά 34 χρόνια και με αστυνομική επέμβαση...
Κι ενώ το πολιτικό προσωπικ’ο σιωπά, λες και κατανοεί ότι η κατάσταση το υπερβαίνει...
