Το έλλειμμα του ενδιάμεσου

Θυμηθείτε συζητήσεις που κάνατε και άλλες που ακούσατε κοντά και γύρω σας. Κυριαρχούν η ένταση και η μισαλλοδοξία. Χαρακώματα, διχασμός, φανατισμός, επιθετικότητα, τύφλωση. Τσακώνονται φίλοι και ζευγάρια, γονείς με παιδιά και αδέλφια, και αυτό που μένει τελικά είναι η πλήρης αδυναμία συνεννόησης μέσα από την ταύτιση με ένα κομματικό σύστημα που παλεύει για την επιβίωση και τη συντήρηση των προνομίων του, επιδιώκοντας την εξόντωση του αντιπάλου πάνω στα συντρίμμια της χώρας.

Είναι σαφές γιατί επαγγελματίες της πολιτικής επενδύουν στην πόλωση, είναι περισσότερο δυσνόητο γιατί ψηφοφόροι γίνονται οπαδοί και υποστηρικτές μιας ιδεολογίας ή απλώς μιας κυβέρνησης ή ενός κόμματος και οι αντίπαλοι μετατρέπονται σε πολεμιστές που θέλουν να εξοντώσουν οποιαδήποτε αντίθετη παρουσία. 

Η υπόθεση της Αίγινας είναι πολύ χαρακτηριστική της ελληνικής παθολογίας. Γύρω από ένα φοβερό δυστύχημα σηκώθηκε κατευθείαν αποκρουστικός θόρυβος μέσα από τη σύγκρουση αυθαίρετων βεβαιοτήτων. Κανείς δεν στέκεται για λίγο. Οι πιο πολλοί τα ξέρουν όλα αμέσως, δεν αμφιβάλλουν, δεν αναρωτιούνται, δεν προβληματίζονται, έχουν τις απαντήσεις, τις ερμηνείες, τα συμπεράσματα. 

Ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές συχνότητες γίνεται θρυαλλίδα εκρήξεων. Παρακολουθώντας το ένα κανάλι ανακουφίζεσαι που αυξήθηκαν οι επισκέψεις στα μουσεία και που αναλαμβάνονται διπλωματικές πρωτοβουλίες κορυφής από τον πρωθυπουργό, πατώντας το τηλεκοντρόλ διαπιστώνεις ότι συντελείται ολοσχερής καταστροφή και ότι βουλιάζουμε στη σκάνδαλα, την κακοδιαχείριση και τη φτώχεια. 

Τι να πιστέψει κανείς βλέποντας τόσο αντίθετες περιγραφές της πραγματικότητας; Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο; Ποιος είναι ο αθώος και ποιος ο ύποπτος; 

Η με εμάς ή με τους άλλους, ή εδώ ή εκεί, ή έτσι ή αλλιώς, μία η αλήθεια, ένα το δόγμα, καμία αποδοχή της πολυπλοκότητας, της σχετικότητας και της σύνθεσης, επομένως καμία πιθανότητα συνεννόησης, διαλεκτικής δυναμικής, ενότητας. 

Η αγέλη ουρλιάζει. Αν δεν μετέχεις, χάνεις followers και like. Λείπει το ενδιάμεσο - πολιτικά, κοινωνικά, ψυχικά. Και όταν δεν υπάρχει κάτι ανάμεσα στις δυο όχθες η απόσταση γίνεται επικίνδυνη και η διαίρεση βαθιά. Φωνάζουν και δεν ακούν, επιτίθενται και δεν σκέφτονται, στρατεύονται και δεν διστάζουν, παλεύουν με κάτι ανίκητο διεκδικώντας κάτι ανέφικτο αφού ο εμφύλιος, κάθε είδους, σημαίνει πάντα ήττα για όλους. 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στον Ελεύθερο Τύπο