Διαλύοντας τον Τραμπ

Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει αντικειμενικότητα. Όσο πιο έντονα την επικαλείται κανείς τόσο πιο πολύ, συνήθως, απομακρύνεται από την ακριβέστερη δυνατή περιγραφή της πραγματικότητας. Το περισσότερο που μπορεί να κάνει ένας δημοσιογράφος είναι να πει ό,τι κατάλαβε. Εντάξει με το κλισέ “άλλο η είδηση, άλλο το σχόλιο”, όμως ακόμη και η επιλογή της σειράς των ειδήσεων είναι σχόλιο, δεν γίνεται να αποστασιοποιηθεί κανείς απόλυτα από το γεγονός που καλείται να αποτυπώσει. 

Το μόνο που μπορεί να υπάρξει είναι μια έντιμη υποκειμενικότητα. Να μην προσπαθείς να εξαπατήσεις τον αναγνώστη, τον ακροατή, τον τηλεθεατή, να μην μετατρέπεις την ενημέρωση σε κυνική προπαγάνδα, να μην κάνεις συνειδητά απόκρυψη ή αλλοίωση στοιχείων, να αναγνωρίζεις το λάθος, να μην μεταμφιέζεσαι, να μην διολισθαίνεις στον οπαδισμό, να μην διεκδικείς πρώτα τη δικαίωση των απόψεών σου ή τον συμφερόντων του εργοδότη. 

Οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές και συχνά χάνονται. Η δημοσιογραφία δεν είναι πια ένα επάγγελμα υψηλού κύρους και ειδικά στη χώρα μας περνάει πολύ βαθιά και πολυεπίπεδη κρίση, πρωτίστως κρίση αξιοπιστίας.

Όλοι έχουν και κάτι κακό να πουν για τους εργαζόμενους στα μέσα ενημέρωσης και δεν έχει πια τόσο σημασία τι έφταιξε περισσότερο γι αυτή την κατρακύλα όσο ότι έχουμε φτάσει εκεί, στην φυσική δυσπιστία απέναντι σε ό,τι μεταδίδεται και στη διαστροφή του μακλουανικού “το μέσο είναι το μήνυμα” στην συλλογική πεποίθηση ότι καθένας λέει το δικό του ψέμα για το δικό του λόγο. 

Η μελαγχολία του επαγγέλματος δεν αφορά παρά μόνο όσους το ασκούν και εξακολουθούν να μη το βλέπουν μόνο ως τρόπο βιοπορισμού (αν πρόκειται για αυτό, είναι μια πολύ κακή επιλογή τελικά…) αλλά και ως τρόπο σκέψης και ζωής: Να αναρωτιέσαι για ό,τι συμβαίνει γύρω, να αναζητάς κάτι πέρα από τα προφανή, να κοιτάζεις πέρα από τον ορίζοντά σου, να έχεις την αίσθηση της ατομικής και της κοινωνικής ευθύνης. 

Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης που δίνουν μάχη κατά του Τραμπ είναι ένας λόγος να ξαναθυμηθούμε ότι η δημοσιογραφία μπορεί να είναι μια συναρπαστική υπόθεση. Χωρίς τους περιορισμούς της “πολιτικής ορθότητας”, δηλαδή μιας δήθεν ουδετερότητας, αποδομούν τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών σχηματίζοντας μαζί με όλους τους δημοκράτες των ΗΠΑ, μια συμμαχία προστασίας του δυτικού πολιτισμού. Αν χάσει ο Τραμπ θα το οφείλουμε και στο καταραμένο σύστημα…