Ποιος ψήφισε Ντόναλντ Τραμπ;
Οι περισσότεροι τον αντιμετώπισαν ως ένα ακόμη βαθύπλουτο, όπως ο Ρος Περό το 1992 ή ο Στιβ Φορμπς το 2000, που ενθουσιάστηκαν με την ιδέα μιας προεδρικής εκστρατείας και σίγουρα θα εγκατέλειπε για κάποιο άλλο ακριβό χόμπι.
Όμως, ο 70χρονος πολυεκατομμυριούχος δεν αστειευόταν. Στο κέντρο της σκηνής, στην αρένα του γηπέδου μπάσκετ του Κλίβελαντ δεν δίστασε να δηλώσει ότι δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να θέσει υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος στις προεδρικές εκλογές του 2016 εάν χάσει το χρίσμα του κόμματος, για να εισπράξει γιουχαΐσματα. Δεν χρειάστηκε να μπει στον κόπο να το αποδείξει. Απέναντι στους συνδιεκδικητές του χρίσματος Τεντ Κρουζ, Μάρκο Ρούμπιο, Τζεμπ Μπους και Τζον Κάσιτς έκανε κανονικό περίπατο.
Το απόλυτο outsider
Ακόμα και έτσι κανένας σοβαρός αναλυτής δεν πίστεψε πως είχε πραγματικές ελπίδες απέναντι στην Χίλαρι Κλίντον. Όχι επειδή η πρώην Πρώτη Κυρία ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής ή διέθετε εντυπωσιακό πολιτικό σχεδιασμό, αλλά επειδή οι ρατσιστικές, πολωτικές και διχαστικές δηλώσεις του Τραμπ θα έπειθαν ελάχιστους μακριά από τον βαθύ αμερικανικό νότο, τις πολιτείες του βαμβακιού Αριζόνα, Βιρτζίνια και Καρολίνα, τα προπύργια του άκρατου συντηρητισμού.
Δεν είχαν άδικο. Ποιο εκλογικό σώμα θα έριχνε τη ψήφο του σε έναν άνθρωπο που στο λογαριασμό του στο twitter έχει, κατά καιρούς, ανάμεσα σε άλλα έχει αναρτήσει για τα θύματα του Έμπολα πως «Οι ΗΠΑ δεν πρέπει να επιτρέψουν σε μολυσμένους ανθρώπους να γυρίσουν πίσω στην πατρίδα. Όσοι πάνε σε μακρινά μέρη για να βοηθήσουν είναι σπουδαίοι, αλλά πρέπει να υποστούν τις συνέπειες»;
Όπως Brexit, όπως Ελλάδα
Ωστόσο, καθώς οι μήνες κυλούσαν ο Αμερικανός Μπερλουσκόνι φαινόταν να κερδίζει έδαφος. Απέναντι, στον ακροδεξιό όλεθρο του Τραμπ συσπειρώθηκαν η διανόηση, οι τέχνες, οι διασημότητες και τα media. Όμως, όπως στο Brexit και στο ελληνικό δημοψήφισμα ο κόσμος απέδειξε πως όταν επιχειρείται η χειραγώγησή του επιλέγει την αντίθετη κατεύθυνση.
Προκλητικό marketing ή επικίνδυνη ιδεολογίας;
Όσο και αν ο Ντόναλντ Τραμπ ενοχλεί την αισθητική και την ηθική μας πρέπει να αναγνωρίσουμε πως αυτή ήταν η μεγαλύτερη ανατροπή στα χρονικά των αμερικανικών εκλογών σε μια μάχη, όπου ο Τραμπ μετρούσε μόνο εχθρούς, από τα media και τις εταιρείες δημοσκοπήσεων μέχρι το ίδιο του το κόμμα. Η νίκη του μπορεί να μη μοιάζει δίκαιη ήταν όμως καθαρή, ας ελπίσουμε έτσι να είναι και η προεδρία του.
Γκρέμισε τα τζάκια
Κι αν απορείτε πως αυτός ο άνθρωπος εκλέχτηκε, η εύκολη απάντηση δεν είναι επειδή ο αμερικανικός λαός είναι επιφανειακός. Είναι γιατί τα προβλήματα που αφορούν τους μετανάστες είναι υπαρκτά, γιατί η αμερικανική οικονομία παραμένει ασθενής και το πολιτικό σύστημα που υμνεί τον νεποτισμό σαθρό.
