Είναι το 2016 το χειρότερο έτος;

Είναι ανθρώπινη συνήθεια. Να επικεντρωνόμαστε στο αρνητικό, στο άσχημο, στην αποτυχία. Ίσως σωστά, μήπως κι έτσι το αλλάξουμε. Σε κάθε περίπτωση, συμβαίνει∙ συνέβαινε. Μόνο που στην εποχή της παντοκρατορίας των social media έχει πάρει τη μορφή κινήματος. Μια παγκόσμια επιδημία γκρίνιας. Εκεί, λοιπόν, στον αυστηρό κόσμο του Twitter γεννήθηκε το ερώτημα «μήπως το 2016 είναι η χειρότερη χρονιά που υπήρξε(;)». Το ερωτηματικό, δικαιωματικά, φιλοξενήθηκε εντός παρενθέσεως για να σημειωθεί η αμφιβολία.

Λίγο πριν από την εκπνοή του έτους σε έναν απολογισμό σημειώνεται: το χειρότερο μεταναστευτικό κύμα από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (3.464 πρόσφυγες που αποβιβάστηκαν σε ελληνικά νησιά μόνο τον Αύγουστο του 2016), τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη, έξαρση της αστυνομικής βίας στις ΗΠΑ, Brexit, ο ιός Zika στη Βραζιλία, πραξικόπημα στην Τουρκία, η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, η υπερθέρμανση του πλανήτη, παγκόσμια λιτότητα, η απώλεια των David Bowie, Prince, Leonard Cohen, Παντελή Παντελίδη, Κωστή Στεφανόπουλου, Μοχάμεντ Άλι, Φιντέλ Κάστρο.

Γεγονότα ζοφερά, ανησυχητικά, δυσάρεστα. Αυτή όμως δεν είναι η Ιστορία της ανθρωπότητας; Πόλεμοι, θάνατοι, επιδημίες, σκοτεινοί ηγέτες. Και γιατί είναι χειρότερο το 2016 από τον Μεσαίωνα ή τα προχριστιανικά χρόνια;

Δεν χρειάζεται κανείς να σκεφτεί πολύ. Η αστραπιαία αναμετάδοση της είδησης, η μαζική αναπαραγωγή της στα social media, η υπερανάλυσή της και η μουσική υπόκρουση που τη συνοδεύει, εκείνη της ολοκληρωτικής απειλής, υπερμεγεθύνουν το κακό.

Η δημοσιογράφος Ρεμπέκα Όνιον του περιοδικού «Slate» αναζήτησε την ιστορική επιβεβαίωση. Ζήτησε τη γνώμη ιστορικών, ακαδημαϊκών και πολιτικών αναλυτών. Ούτε ένας από τους δέκα δεν περιέγραψε το 2016 ως το χειρότερο έτος της παγκόσμιας Ιστορίας.

Το 72.000 π.Χ., ναι. Ήταν ο χρόνος που οι άνθρωποι έφτασαν πιο κοντά στην εξαφάνιση, μετά την τεράστια έκρηξη ενός ηφαιστείου στο νησί Σουμάτρα της Ινδονησίας. Το 1348 επίσης, όταν επικράτησε από την Άπω Ανατολή ως τη Μεσόγειο ο Μαύρος Θάνατος. Η ασθένεια της πανούκλας σκότωσε το 1/3 των Ευρωπαίων μέσα σε 18 μήνες. Ή το 1943. Χρονιά που 1.300.000 Εβραίοι οδηγήθηκαν σε θαλάμους αερίων και ένας μαζικός λιμός στη Βεγγάλη σκότωσε 3 εκατομμύρια ανθρώπους.

Όσο απίθανο κι αν μας ακούγεται, ζούμε σε έναν καλύτερο κόσμο.

Πάρτε τη χώρα μας για παράδειγμα. Στον προθάλαμο του τέταρτου μνημονίου, παραδομένη στα χρέη, στον εργασιακό μεσαίωνα, στην κοινωνική ανισότητα και στη διάλυση του κλάδου της υγείας. Παρ’ όλα αυτά, είναι η πρώτη φορά εδώ και πολλούς αιώνες που συμπληρώνουμε κοντά 70 χρόνια χωρίς πόλεμο. Οι περισσότεροι θυμόμαστε τη γιαγιά και τον παππού να μας μιλάνε για τους Γερμανούς, τον εμφύλιο, τη δικτατορία, ακόμα και τη Σμύρνη. Ήταν η δική τους ζώσα ιστορία. Κι όσο κι αν μας έχει γονατίσει η οικονομική ύφεση, η αλήθεια είναι πως η ζωή μας δεν κινδυνεύει από σφαίρες, νάρκες και βόμβες.

Είναι ανθρώπινη συνήθεια καθετί παρελθοντικό να καθαγιάζεται, να εξιδανικεύεται. Όμως, όσο περίεργο και να μας φαίνεται, ζούμε καλύτερα απ’ ό,τι οι πρόγονοί μας τους προηγούμενους αιώνες. Κυρίως, γιατί είμαστε επιβάτες μιας υπερηχητικής τεχνολογικής επανάστασης που αλλάζει διαρκώς το σήμερα και δίχως αμφιβολία θα αλλάξει ριζικά το προσεχές μέλλον. Αρκεί να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά και σε αυτές τις ειδήσεις.

Όπως τα Awards for Enterprise, τα βραβεία επιχειρηματικότητας που απονέμονται κάθε χρόνο τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες.

Φέτος, στο Dolby Theater του Χόλιγουντ, εκεί όπου φιλοξενείται και η τελετή των βραβείων Όσκαρ, βραβεύτηκαν μια βιονική φόρμα που βοηθά όσους έχουν κινητικά προβλήματα να περπατούν, ένα ειδικό smartphone για τη διάγνωση ασθενειών που σχετίζονται με την όραση και θα μπορούσε να σώσει από την τύφλωση εκατομμύρια ανθρώπους στην Αφρική, ένα διαδικτυακό λεξικό με τις 126 γλώσσες κωφών που υπάρχουν στον κόσμο.

Είναι μόνο τρεις από τις δέκα ιδέες υψηλής τεχνολογίας που τιμήθηκαν. Από τη σκηνή του Dolby Theater, κατά τα άλλα, πέρασαν μηχανικοί, γιατροί, ερευνητές, ειδικοί της κλιματικής αλλαγής και της μικροβιολογίας των παγετώνων. Οι βραβευθέντες ήταν δέκα, αλλά οι διαγωνιζόμενοι ήταν 2.333 από 144 διαφορετικές χώρες. Από τους δέκα, οι έξι ήταν άνδρες και οι τέσσερις γυναίκες.

Βραβείο, επίσης, πήραν ο 50χρoνος Σονάκ Βανγκτσούκ για την καταπολέμηση της ξηρασίας στα Ιμαλάια, η Περουβιανή βιολόγος Κέρστιν Φόρσμπεργκ, που για να σώσει τα γιγάντια σαλάχια έμαθε στους ψαράδες τα καλά του οικοτουρισμού, και η Γερμανίδα Βρένι Χόισερμαν, που δημιούργησε ένα δίκτυο προστατευμένων περιοχών στα φιόρδ της Παταγονίας.

Η καινοτομία, η εξέλιξη, η αλληλεγγύη, είναι και αυτά χαρακτηριστικά του 2016. Είναι λόγοι για να αισιοδοξούμε; Είναι λόγοι για να παραμένουμε ψύχραιμοι.