Περί λύσεων και αντιρρήσεων στη «συμπρωτεύουσα» - Free Sunday
Περί λύσεων και αντιρρήσεων στη «συμπρωτεύουσα»

Περί λύσεων και αντιρρήσεων στη «συμπρωτεύουσα»

Η πόλη βιώνει σε μόνιμη πλέον βάση το άγχος της απόδοσης χρηματικών ποσών ως επιδοτήσεων από το κράτος στον δικαιούχο μονοπωλιακό φορέα δημόσιας συγκοινωνίας.

Αναλόγως, τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ θα κυκλοφορούν ή όχι. Η μη πληρωμή δεδουλευμένων δύο μηνών στους εργαζόμενους (είτε είναι μέτοχοι είτε όχι) αποτελεί ισχυρό λόγο για να σηκώσουν τα χειρόφρενα και να παραλύσει η ζωή της πόλης. Θα επακολουθήσουν δηλώσεις, συσκέψεις με μετάβαση φορέων και αρχών στην πρωτεύουσα (προφανώς όχι με αστικά λεωφορεία) για να πειστεί ο αρμόδιος υπουργός (που φαίνεται να έχει τη λύση στο συρτάρι του αλλά δεν τη δημοσιοποιεί) να αποδοθούν κάποια κονδύλια. Το αν αυτά καταβάλλονται έναντι οφειλομένων ή ως προκαταβολή ουδείς γνωρίζει.

Μετά από κάθε κρατική καταβολή χρημάτων θα υπάρξει πρόσκαιρη ανακωχή αλλά και σαφής διαβεβαίωση εκατέρωθεν ότι σύντομα οι αντιμαχόμενοι θα βρίσκονται σε θέσεις μονομαχίας. Η οικονομική ζωή της πόλης, η υπομονή και η αξιοπρέπεια των πολιτών αποτελούν ασήμαντες παράπλευρες απώλειες για τα αντιμαχόμενα μέρη (κυβέρνηση - ΟΑΣΘ). Όταν μαλώνουν τα βουβάλια, τελικά την πληρώνουν οι… πολίτες! Και όλα αυτά όταν πλέον είναι γνωστά στον καθένα και η ποιότητα και το κόστος των μετακινήσεων με τον ΟΑΣΘ. Συνεπώς, ποια μπορεί να είναι η λύση σε έναν μη βιώσιμο φορέα; Και ποιοι πραγματικά εργάζονται γι’ αυτή τη λύση;

Στο άλλο συγκοινωνιακό μέτωπο της πόλης. Στην κατασκευή και λειτουργία του μετρό βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν από τη δημοσιοποίηση της αναμενόμενης λύσης για τη διαχείριση των αρχαίων στον σταθμό της Βενιζέλου. Εκεί, ως γνωστόν, δεν κατασκευάζεται μετρό αλλά σχεδιάζεται ένα μουσείο (ή μια αρχαιολογική πλατεία, κάτι σαν την πλατεία Διοικητηρίου, υποθέτω). Ένα μουσείο που θα φιλοξενεί, εφόσον καταστεί τεχνικά δυνατό, και τον σταθμό του μετρό (το οποίο μετρό να υπενθυμίσω ότι πληρώνει για το όλον έργο). Την κατασκευή του σταθμού έχει μπλοκάρει εδώ και τέσσερα χρόνια η διαφωνία σχετικά με την ανάδειξη των αρχαιοτήτων που βρίσκονται στα έγκατά του.

Με κομμένη, λοιπόν, την ανάσα περιμένουμε την «τελική λύση» για τον σταθμό Βενιζέλου. Ουδείς γνωρίζει τη μέθοδο, αλλά ούτε την καθυστέρηση και το κόστος που θα απαιτηθούν για να καλυφθούν οι ευαισθησίες της ανάδειξης. Τελικά θα αναδειχθεί το 90% αντί του 85% των αρχαιοτήτων της προηγούμενης λύσης και απόφασης του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου; Τόσος κόπος δηλαδή για ένα 5%; Και για το ότι οι αρχαιότητες θα παραμείνουν «in citu», δηλαδή δεν θα αποσπαστούν και επανατοποθετηθούν; Θα επιλεγεί δηλαδή μια εξωτική λύση αντί μιας συμβατικής και δοκιμασμένης που θα στοίχιζε λιγότερο από το 1/20 από τα ποσά που ακούγονται για τη νέα λύση και θα είχε ολοκληρωθεί εδώ και χρόνια;

Γιατί ακόμη και τώρα, που το υπόλοιπο έργο κατασκευής του μετρό αποκτά κάποιον ικανοποιητικό βηματισμό, ο σταθμός αυτός εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό λόγο καθυστέρησης, καθώς απ’ όλα τα επίσημα χείλη δηλώνεται ότι όλοι οι σταθμοί του μετρό θα είναι έτοιμοι (εντός του 2021;) πλην της Βενιζέλου.
Λίγο πιο κάτω, στο λιμάνι, εκεί όπου επιτέλους (σχεδόν) όλοι συμφωνούν και ομονοούν για την ιδιωτικοποίησή του, δημιουργείται η νέα αντιπαλότητα.

Τελικά η 1η προβλήτα πρέπει να ανήκει στον λαό ή στον δήμο; Ποιος θα έχει την ιδιοκτησία και τη διαχείριση ενός λιμενικού πολυχώρου; Ποιος θα διαθέτει αλλά και θα συντηρεί μουσειακές λειτουργίες, εμπορικές και λιμενικές χρήσεις, αλλά και δημόσιο χώρο; Με ποια μέσα και με πόση αποτελεσματικότητα; Ελπίζω στην 1η προβλήτα του ΟΛΘ να μη γίνει της… Βενιζέλου! Οι πρωταγωνιστές της νέας μονομαχίας, πάντως, δεν προϊδεάζουν για το καλύτερο.

Και μιλώντας για το λιμάνι να θυμίσω και κάποιους που κάποτε εναντιώνονταν σθεναρά στη επέκταση της Παλαιάς Παραλίας. Σήμερα εξαγγέλλουν τη δανειοδοτούμενη κατασκευή αυτής της διαπλάτυνσης (σε «ελαφριά», πάντως, μορφή).

Τελικά, η δημιουργία και λειτουργία του γραφείου του πρωθυπουργού στην πόλη μας και η ανά δεκαπενθήμερο (κατά δήλωσή του) φυσική του παρουσία μήπως είναι ενδεδειγμένες; Και αν όχι του παρόντος πρωθυπουργού (με τις όποιες δυνατότητές του), του εκάστοτε πρωθυπουργού στο μέλλον; Άλλως, λυπάμαι, δεν βλέπω σωτηρία. Κάποιος πρέπει σε συνεχή βάση να διαιτητεύει!

ΥΓ.: Και βέβαια η πόλη αναμένει με αγωνία να γιορτάσει τα Χριστούγεννα με τα πρέποντα γιορτινά της. Να υπενθυμίσω σε αρμοδίους ότι και φέτος τα Χριστούγεννα (και σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο) πέφτουν 25 Δεκεμβρίου.