Πολιτική και σεξ

Η επιστήμη φαίνεται να συμφωνεί. Μια έρευνα που διενεργήθηκε από ένα ολλανδικό οικονομικό έντυπο και δημοσιεύτηκε στο «Psychological Science» υποστηρίζει πως όσο πιο ψηλά βρίσκεται στην ιεραρχία ένα στέλεχος τόσο πιθανότερο είναι να διατηρεί περισσότερες από μία ερωτικές συντρόφους, να απιστήσει στον γάμο του και εντέλει να απολαμβάνει περισσότερο σεξ από ένα μικρομεσαίο στέλεχος. Ο λόγος δεν είναι απλώς ο προφανής, ότι δηλαδή η εξουσία είναι αφροδισιακή, αλλά περισσότερο έχει να κάνει με την αυτοπεποίθηση και την ισχύ που προσδίδει.

Ένας επιτυχημένος άντρας, πολύ συχνά παραδομένος στο σύνδρομο του Θεού, αισθάνεται συχνότερα την ανάγκη να επιβραβεύσει την επιτυχία του, ενώ εθισμένος στην ιδέα του ρίσκου τη μεταφέρει και στο κρεβάτι του. Όσο για τις ηθικές αναστολές, αυτές φαίνεται να χάνονται στην πρώτη «σκοτεινή» συγχώνευση.

Η πολιτική, αν μην τι άλλο, είναι το μεγαλύτερο power game από καταβολής κόσμου. Και σε έναν κόσμο ισχύος το σεξ δεσπόζει μεγαλοπρεπώς. Είναι το λαχταριστό επιδόρπιο σε ένα παιχνίδι μεταβαλλόμενων συμμαχιών, ανίερης φιλίας και αμφιλεγόμενων αποφάσεων. Για τον JFK ήταν ένα χαλαρό απόγευμα, για τον Ντομινίκ Στρος Καν ένα διαρκές κυνηγητό, για τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι μέρος της ρουτίνας του, για όλους μέρος του παιχνιδιού εξουσίας. Και όταν κάποια τέτοια «περιπέτεια» γίνεται πρωτοσέλιδη, ο υπέρτιτλος «σκάνδαλο», αν και τη συνοδεύει, δεν σημαίνει απαραίτητα το τέλος μιας πολιτικής καριέρας. Το επιβεβαιώνει ο Ρούντολφ Τζουλιάνι, το επιβεβαιώνει ο Μπιλ Κλίντον. Είναι όμως σίγουρα η αρχή μιας μεγάλης δοκιμασίας.

Η ελληνική πολιτική ζωή σπάνια έχει ροζ αποχρώσεις. Η μεγαλύτερη ξεκίνησε με μια απογείωση και ολοκληρώθηκε με μια προσγείωση και το ιστορικό νεύμα του Ανδρέα Παπανδρέου στη Δήμητρα Λιάνη. Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για τη λίμπιντο της ελληνικής πολιτικής ζωής αλλά για τη δημοσιογραφική ομερτά, που αποκλείει από την αποκαλυπτική έρευνα τα ερωτικά σκάνδαλα. Ίσως και καλύτερα.