Ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις;

Ο σχεδιασμός του Μεγάρου Μαξίμου δεν προέβλεπε εκλογές μέσα στο 2017.  Η στήριξη των θεσμικών πιστωτών στην κυβέρνηση, προκειμένου να γίνουν οι προγραμματισμένες ιδιωτικοποιήσεις και να εφαρμοστούν τα μέτρα του τρίτου μνημονίου, ήταν η καλύτερη εγγύηση πολιτικής σταθερότητας για τη χώρα. Καλού-κακού υπήρχε και η εφεδρεία Λεβέντη ώστε να είναι περισσότερο και από ασφαλής η κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Μετά ήρθε ο Καλογρίτσας. Και η χιονοστιβάδα άρχισε την ξέφρενη πορεία της που κανείς δεν ξέρει τι θα παρασύρει και πού θα καταλήξει. Τα βοσκοτόπια στο πόθεν έσχες, τα εύκολα δάνεια από την τράπεζα Αττικής, οι έλεγχοι για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Τώρα, στην κυβέρνηση έχουν εγκλωβιστεί. Αν "εκπέσει" ο ένας υπερθεματιστής πώς θα θεωρηθεί έγκυρος ο διαγωνισμός αφού, τυπικά, τα πόθεν έσχες των υπερθεματιστών είχαν εγκριθεί; Αν αποδειχθεί  ότι ο έλεγχος των πόθεν έσχες ήταν στρεβλός αυτό δεν ακυρώνει ολόκληρη τη διαδικασία; Και τι θα γίνει μέχρι τις 30/9 που θα τοποθετηθεί η ολομέλεια του ΣτΕ; 

Δεν ξέρουν τι να ευχηθούν: Να δώσει τη λύση το ΣτΕ αποφασίζοντας ότι η δημοπρασία ήταν αντισυνταγματική λόγω απουσίας του ΕΣΡ; Ή να βρουν έναν τρόπο να «δώσουν» τον Καλογρίτσα για να κατευναστεί η κοινή γνώμη; Και υπάρχει αυτός ο τρόπος χωρίς να τινάξουν στον αέρα όλη τη διαδικασία; 

Αρκετοί στην αντιπολίτευση πιστεύουν ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την κυβέρνηση Τσίπρα. Δεν ξέρουν πώς και πότε θα ολοκληρωθεί η κατάρρευση, όμως δεν έχουν αμφιβολία ότι συμβαίνει ήδη. Και μάλιστα δεν το είχαν προβλέψει ότι το ατύχημα δεν θα ερχόταν από τον κόφτη αλλά από τον υποψήφιο καναλάρχη που κάποιοι παραλληλίζουν με τον Κοσκωτά. 

Έτσι κι αλλιώς, η μόνη βεβαιότητα στη χώρα μας είναι η αβεβαιότητα και η μόνη σταθερά η αστάθεια. Επομένως, πολλά μπορεί να συμβούν τους επόμενους μήνες ή και τίποτα. Αυτό που δεν διαφαίνεται είναι κάτι καλό για την κοινωνική πλειοψηφία. Να και κάτι που αποκλείεται.