Ένα δύσκολο καλοκαίρι

Είναι ξεκάθαρο πλέον πως ο Παναθηναϊκός ξεκινά τη νέα χρονιά με σαφώς χειρότερη προοπτική σε σχέση με αυτήν που δημιούργησε με τον τρόπο που τελείωσε την προηγούμενη.

Στο τελείωμα της προηγούμενης σεζόν ο Ουζουνίδης βρήκε πώς να ταιριάξει σωστά τα κομμάτια του παζλ που είχε στη διάθεσή του και ο Παναθηναϊκός έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στα πλέι οφ, δείχνοντας ότι έχει βρει τον κορμό των παικτών στους οποίους θα μπορούσε να βασιστεί για μια πολύ καλύτερη επόμενη σεζόν. Εκείνο που απέμενε ήταν οι συνθήκες ομαλότητας, για τις οποίες είναι υπεύθυνη η διοίκηση. Αποδείχθηκε ότι ο Γιάννης Αλαφούζος δεν μπορεί να επιστρέψει στο καλοκαίρι του 2016, όταν, ενθουσιασμένος με τον Στραματσόνι, ικανοποίησε τις περισσότερες απαιτήσεις του. Ο Γιάννης Αλαφούζος κράτησε όρθια την ΠΑΕ Παναθηναϊκός όταν είχε ορατό μπροστά της το ενδεχόμενο της πτώχευσης και πάλεψε για να αλλάξει τη διαμορφωμένη εις βάρος της ομάδας του, διεφθαρμένη και αναποτελεσματική θεσμική κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Έβαλε τελικά στην ΠΑΕ πολύ περισσότερα εκατομμύρια ευρώ απ’ όσα σκόπευε αρχικά, για την ακρίβεια έβαλε πολύ περισσότερα απ’ όσα έβαλε καθένας από τους πολύ πιο προβεβλημένους (και αγαπητούς στους οπαδούς) πολυμετοχικούς. Έχει βάλει μόνος του περισσότερα από τα μισά απ’ όσα έβαλαν όλοι οι πολυμετοχικοί μαζί. Συνδυάστηκαν, όμως, σε γενικές γραμμές, με συνθήκες λιτότητας: επιβεβλημένες λόγω της κακοδιαχείρισης που είχε προηγηθεί, οι οποίες όμως δεν μπορούν να εμπνεύσουν τους οπαδούς, που στην Ελλάδα έχουν εκπαιδευτεί σε άλλο μοντέλο διοίκησης ποδοσφαιρικών ομάδων. Ένα μοντέλο που ήδη είχε χρεοκοπήσει όταν η οικονομική κρίση έκανε την εμφάνισή της στη χώρα.

Όταν η επένδυση στον Στραματσόνι αποδείχθηκε εσφαλμένη κι ενώ είχαν δημιουργηθεί μεγάλες προσδοκίες στους οπαδούς λόγω των μεταγραφών, η απογοήτευση μετατράπηκε σε οργή, η οποία στράφηκε κυρίως εναντίον του ιδιοκτήτη. Το γυαλί ράγισε και δεν ξανακόλλησε. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, ο επικεφαλής της ΠΑΕ ψάχνει τη διάδοχη κατάσταση, δεν θα παρατήσει την ΠΑΕ, αλλά και δεν θα εμπλέκεται στην καθημερινότητά της, και παράλληλα αυτή θα πρέπει να μάθει να ζει με τα έσοδά της μέχρι να βρεθεί ο επόμενος.

Πρόκειται για ένα σχήμα που θα μπορούσε να λειτουργήσει, εφόσον είχε προηγουμένως ανακοινωθεί σαφώς στα στελέχη που τρέχουν το αγωνιστικό τμήμα, στους παίκτες και στους οπαδούς. Κάτι που δεν έγινε. Εκείνο που έγινε ήταν να μαζεύονται οι οφειλές σε παίκτες και υπαλλήλους της ΠΑΕ, με μια συνέπεια, για παράδειγμα, να είναι η πώληση του Μπεργκ στην Αλ Αΐν σε τιμή πολύ χαμηλότερη από αυτήν που θα μπορούσε να επιτευχθεί αν ο παίκτης δεν «ψαχνόταν» και δεν υπήρχαν εκκρεμότητες που του έδιναν το δικαίωμα να απαιτήσει την ολοκλήρωση της μεταγραφής. Λόγω της μη ύπαρξης ξεκάθαρων δεδομένων, οικονομικών και διοικητικών, αποχώρησε και ο Νίκος Λυμπερόπουλος από τη θέση του τεχνικού διευθυντή, ενώ υπήρξε κωλυσιεργία και με την περίπτωση του Κλωναρίδη, που κατέληξε να επιστρέψει στην ΑΕΚ. Δεδομένης και της αποχώρησης του Λέτο και πιθανότατα και του Εμποκού, ο Παναθηναϊκός χάνει τρία από τα βασικά στελέχη της «καλής» ενδεκάδας του Ουζουνίδη και έναν παίκτη που ερχόταν από τον πάγκο και σε πολλές περιπτώσεις άλλαζε τις ισορροπίες. Ουσιαστικά χάνει το μεγαλύτερο μέρος της περσινής του επιθετικής δύναμης, ενώ, ειδικά με τον Μπεργκ, ο Παναθηναϊκός δεν έχασε μόνο τον καλύτερό του παίκτη και το σημείο αναφοράς του αλλά ένα από τα σημεία αναφοράς ολόκληρου του ελληνικού πρωταθλήματος. Συνεχίζει να έχει όμως, μέχρις αποδείξεως του εναντίου, τα 8 από τα 11 στελέχη της ενδεκάδας με την οποία ολοκλήρωσε την περσινή σεζόν και έναν εξαιρετικό προπονητή στον πάγκο του, ο οποίος είναι μαθημένος στα δύσκολα. Επιπλέον, οι προσδοκίες των οπαδών είναι σχεδόν μηδαμινές. Κάτι το οποίο κάθε άλλο παρά κακό είναι για τον τωρινό Παναθηναϊκό.

Μπεργκ είναι πολύ δύσκολο να ξαναβρεί, ωστόσο, αν γίνουν συνολικά καλές επιλογές, το καλοκαίρι μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο αλλά όχι καταστροφικό, όπως προδιαγράφεται με τα σημερινά δεδομένα.